Το Innuendo αποτελεί την 14η δουλειά στον εμπλουτισμένο μουσικό κατάλογο των Queen όπου κυκλοφόρησε αρχές Φεβρουαρίου του 1991 μέσω της δισκογραφικής εταιρίας Parlophone στο Ηνωμένο Βασίλειο ενώ ήταν το πρώτο άλμπουμ που εκδόθηκε στις Η.Π.Α από τη Hollywood Records!
Η ηχογράφηση για το άλμπουμ άρχισε τον Μάρτιο του 1989 και κράτησε μέχρι και τον Νοέμβριο του 1990. Το Innuendo είναι η επιστροφή στις ρίζες των Queen με το ροκ στοιχείο να έχει το πάνω χέρι στον δίσκο, διαφορά ψυχεδελικά εφέ και φυσικά οι άπιαστες νότες του Freddie Mercury οι οποίες έχουν μείνει χαραγμένες στην μνήμη όλων μας. Το εξώφυλλο για τον δίσκο σχεδιάστηκε από τους Queen και τον Richard Gray. Οι εικόνες από τα booklets και τα εξώφυλλα των singles φαίνεται να είναι εμπνευσμένα από τον Jean Ignace Isidore Gerard, έναν Γάλλο εικονογράφο του 19ου αιώνα, ο οποίος ως ψευδώνυμο είχε το όνομα Grandville.
Η επιτυχία ήταν αναμενόμενη διότι όταν μιλάμε για Queen, η λέξη αποτυχία είναι ανύπαρκτη! Στα charts το Innuendo κατέκτησε την κορυφή σε Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία και Σουηδία μένοντας εκεί για πολλές εβδομάδες και στις Η.Π.Α ήταν το πρώτο άλμπουμ των Queen που έγινε χρυσό στις ΗΠΑ μετά την κυκλοφορία του, ρεκόρ που είχε να σπάσει από το 1984. Σύμφωνα με ένα poll που είχε γίνει το Το Innuendo ψηφίστηκε ως το 94ο καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών σε εθνική ψηφοφορία του BBC το 2006.
Μία από τις χαρακτηριστικές στιγμές του συγκροτήματος και κατά την διάρκεια της ηχογράφησης του δίσκου, ήταν τον Φεβρουάριο του 1990 όταν οι Queen κέρδισαν Βραβείο Brit για την Εξαιρετική Συνεισφορά τους στη Βρετανική Μουσική. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος παρευρέθηκαν στο Dominion Theatre του Λονδίνου. Ο Brian μίλησε εκ μέρους του συγκροτήματος. Εκείνη η βραδιά αποτέλεσε την τελευταία δημόσια εμφάνιση του Freddie Mercury ο οποίος εκείνη την περίοδο έδινε μία μεγάλη μάχη ενάντια στο AIDS.
Το Innuendo γεννήθηκε και ξεκίνησε ως ιδέα από ένα jam session που είχαν όλα τα μέλη στην Σουηδία το 1989. Όταν ο Freddie άκουσε τον ρυθμό και ξεκίνησε να το μετατρέπει από μία απλή ιδέα σε ένα τραγούδι. Αργότερα όλα τα μέλη του συγκροτήματος δούλεψαν μαζί στο κομμάτι έτσι ώστε να τελοιοποιηθεί, ο Taylor ανέλαβε τους στίχους οι οποίοι αποτελούν έναν φόρο τιμής στους Led Zeppelin και το τραγούδι τους Kashmir.
Ως δεύτερο κομμάτι εντός του δίσκου είναι το “I’m Going Slightly Mad” όπου ήταν μία ιδέα του Mercury να γράψει ένα τραγούδι σχετικά με την τρέλα .Οι περισσότεροι στίχοι όπως “banana tree” ή “one needle”, προέρχονταν τόσο από αυτόν όσο και από τον φίλο του Peter Straker, ο οποίος έμεινε ξύπνιος όλη τη νύχτα στην κουζίνα του Mercury, επινοώντας όλο και πιο περίεργες γραμμές. Η μουσική είναι του Mercury και είναι ένα από τα πρώτα τραγούδια που δούλευε το συγκρότημα στο Μοντρέ όταν ήρθε ο Steve Howe. Ενώ στους θαυμαστές των Queen, άρεσε πολύ και εντυπωσιάστηκαν με το βίντεο, στο ντοκιμαντέρ Champions of the World, ο Taylor ομολόγησε ότι από την οπτική γωνία του συγκροτήματος, το βίντεο αμαυρώθηκε από την εμφάνιση του Mercury που έπρεπε να καμουφλαριστεί με κοστούμια και μακιγιάζ, καθώς ο Taylor παραδέχτηκε ότι ο Mercury φαινόταν αρκετά άρρωστος, σε εκείνο το σημείο.
To φαντασμαγορικό Headlong γράφτηκε από τον Brian May στο στούντιο του συγκροτήματος στην Σουηδία και το ηχογράφησε για το προσωπικό του ντεμπούτο που έκανε εκείνη την περίοδο, αφού όμως άκουσε τον Freddie να το τραγουδάει αποφάσισε πως το κομμάτι αρμόζει καλύτερα με τους Queen. Ένα μίνι storytime πίσω από το τραγούδι στην περίπτωση που δεν το ξέρατε, τώρα το μάθατε!
Άλλο ένα τραγούδι όπου προοριζόταν για το ντεμπούτο του Brian Mayείναι το “I Can’t Live With You” και αργότερα κατέληξε στα χέρια των Queen δίνοντας τα εύσημα σε όλα τα μέλη. Τα μέλη του συγκροτήματος εξέφρασαν την αγάπη που έχουν για αυτό το κομμάτι και φαίνεται ένα από τα πιο προσωπικά σε νόημα κομμάτια των Queen σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του May!
Το σκοτεινό και “στοιχειωμένο” “Don’t Try So Hard” είναι άλλη μία ιδέα και έμπνευση του Freddie έχοντας ένα πολύ όμορφο νόημα μιλώντας για την ελευθερία και την ανεξαρτησία από την κοινωνία. Ο May χαρακτήρισε το κομμάτι ως ένα από τα αγαπημένα του και ο λόγος φαίνεται κατά την διάρκεια της ακρόασης αυτού του κομματιού.
“Ride The Wild Wind” έντονος ρυθμός, κιθάρες και ο Taylor με τον Mercury οι δύο πρωταγωνιστές όπου δίνουν ρεσιτάλ και πρωταγωνιστούν στο τραγούδι! Τι άλλο καλύτερο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε; Σημειωτέον ότι το τραγούδι κυκλοφόρησε στην Πολωνία κατακτώντας την κορυφή όπως ήταν αναμενόμενο!
Το επόμενο κομμάτι αρχικά ήταν προορισμένο για το collaborative άλμπουμ του Mercury με την Montserrat Caballé, Όμως, ζητώντας από τον Brian να παίξει κιθάρα το ένα οδήγησε στο άλλο, με την βοήθεια των υπόλοιπων μελών δημιουργήθηκε άλλο μία ιστορική επιτυχία των Queen και το κομμάτι κέρδισε μία θέση εντός του Innuendo! Ζήτω το “All God’s People” λοιπόν!
Ένα από τα singles του άλμπουμ και τελευταία τραγούδια που ηχογράφησε και κυκλοφόρησε ο Freddie Mercury μέσω των Queen αποτελεί το These Are The Days of Our Lives. Με την πρώτη ηχογράφηση ο Freddie τα έδωσε όλα για όλα σε αυτό το κομμάτι όπου δεν χρειάστηκε δεύτερη ηχογράφηση εφόσον το τραγούδι ήταν ήδη έτοιμο, έχοντας την δική του μαγεία και χάρη! Το τραγούδι επιλέχθηκε ως single και έγινε πιο οδυνηρό στο βίντεο, ως το τελευταίο οπτικά «αντίο», δεδομένης της προσέγγισης του Freddie στην ερμηνεία του, το «I still love you» στο τέλος του τραγουδιού, κάνοντας την τελευταία του εμφάνιση σε βίντεο των Queen προσπαθώντας να καλύψει ότι έχει νοσήσει από AIDS. Στιχουργικά το τραγούδι μεταδίδει και μας λέει να ζήσουμε την στιγμή δεδομένου ότι αυτό είναι το μόνο που έχουμε και να το απολαύσουμε πριν τελειώσει χωρίς ενοχές!
To “Delilah” είναι ένα από τα “skipped songs” του δίσκου και ένα όμορφο τραγούδι στο οποίο ο Freddie εκφράζει την αγάπη του για την γάτα του. Η γάτα του, ήταν ένα από τα λίγα πράγματα που χαροποιούσαν τον Freddie κατά την διάρκεια της μάχης του ενάντια στο AIDS και που τον κρατούσαν την ζωή. Οπότε αν έχετε ΄και εσείς κατοικίδιο πάρτε το αγκαλιά και χορέψτε μαζί του το Delilah!
Σύμφωνα με τον Brian May σχετικά με το 10ο τραγούδι ονόματι “The Hitman”:
Η τελική έκδοση είχε πολύ μικρή σχέση με την αρχική ιδέα. Το μεγαλύτερο μέρος του προήλθε από τον Freddie. Δεν ήμουν καν στο δωμάτιο όταν το έγραψαν. Άλλαξα μερικές από τις νότες για να το παίξω στην κιθάρα. Τελειώσαμε τo backing track, αλλά φαινόταν να τρέχει. Ο Johny κάθισε και αποφάσισε να ανακατασκευάσει το κομμάτι. Άλλαξε τη σειρά. Άλλαξε τα πάντα. Γύρισα πίσω και έπαιξα σε αυτό. Μετά καλύψαμε τα κενά στους στίχους, κάναμε τις αρμονίες και στο τέλος το κομμάτι έδεσε .
Η αρχή του “Bijou” δίνει ρέστα και καθηλώνει! Σε γενικά πλαίσια όμως το Bijou προήλθε από το δίδυμο Freddie Mercury και Brian May όπου ήθελαν να κάνουν ένα “inside-out” track , έχοντας την κιθάρα να είναι οι στίχοι στο τραγούδι ενώ τα φωνητικά φαίνεται να στολίζουν ακόμα παραπάνω το τραγούδι κάνοντας το από τα καλύτερα εντός του Innuendo και μία στιγμή πριν την εμβληματική κορύφωση του δίσκου!
Το τέλος έφτασε, η παράσταση πρέπει να συνεχιστεί και το σόου να γίνει! Το ένα και μοναδικό “The Show Must Go On” αποτελεί τον ύμνο όχι μόνο του Innuendo αλλά έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς και ξεχωριστούς ύμνους στον πλούσιο κατάλογο των Queen. Η μάχη του Freddie Mercury φαίνεται να πλησίαζε στο τέλος της κάνοντας την σωματική του κατάσταση πιο δύσκολη παρά την αδυναμία του όμως, το πάθος του και η αγάπη του για την μουσική νίκησε και παρά το γεγονός ότι ο Brian δεν ήθελε να κουραστεί και πίστευε πως δεν θα τα καταφέρει, ο Freddie ηχογράφησε το τραγούδι και έδωσε όλο του το είναι ολοκληρώνοντας τον κύκλο της ζωής του, τον κύκλο του Innuendo και αφήνοντας το στίγμα του και το όνομα του ως ένας θρύλος στην μουσική βιομηχανία. Οι αυλαίες κλείνουν, ο δίσκος φτάνει στο τέλος του και το φινάλε; Καθηλωτικό και αριστουργηματικό!
Δυστυχώς λίγους μήνες αργότερα, ο Freddie Mercury έφυγε από την ζωή, η απώλεια του, το πένθος, ο πόνος και μία τραγική είδηση που δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτή τόσο από το κοινό, τόσο από τα υπόλοιπα μέλη των Queen όσο από τον σύντροφο του, οικογένεια, φίλους, συγγενείς και στενά πρόσωπα. Εκείνη την μέρα χάσαμε έναν από τους θρύλους και τους πιο δυνατούς όχι μόνο καλλιτέχνες άλλα ανθρώπους που πάλεψαν μέχρι το τέλος και νίκησαν. Το Innuendo μπορεί να είναι το “τελευταίο αντίο” των Queen μέχρι το 2008 τουλάχιστον όμως αποτελεί έναν εξαιρετικό και άψογο δίσκο με ένα προς ένα αξιόλογα κομμάτια δίνοντας μας τον καλύτερο τους εαυτό απλόχερα σε 12 κομμάτια και γράφοντας για άλλη μια φορά την δική τους ιστορία με τα δικά τους ονόματα. Χάρις τους Queen και με τρανή απόδειξη τον Freddie μάθαμε πως είτε η ζωή είτε το σόου…Πρέπει να συνεχίσει παρά τα εμπόδια που τίθονται και τις απογοητεύσεις η σκοτεινές περιόδους που διανύουμε. Όπως να μάθουμε να εκτιμάμε το τώρα γιατί πολλές φορές δεν ξέρουμε τι μας περιμένει αύριο. Οπότε ας εκμεταλλευτούμε την στιγμή! Τα λόγια περιττά, τα συναισθήματα αμοιβαία ακούγοντας τον όμως ίσως ο Freddie να μην έφυγε ποτέ από δίπλα μας.
Γιατί οι πραγματικοί θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ αλλά ζουν θριαμβεύοντας στις καρδιές μας! Ευχαριστούμε Freddie, ευχαριστούμε Queen! Χαρούμενη επέτειο “Innuendo”! Ζήτω η μουσική!
Ακούστε και απολαύστε εδώ το “Innuendo”:
Κείμενο: Κώστας Κοντογιάννης
© 2023 – 2024, Music Hunter Crew. All rights reserved.
