Νίκος Αντύπας (1953-2022) | Ο ακρογωνιαίος λίθος της ελληνικής δισκογραφίας

Στην αρχή ήταν μέλος των ‘Reflections‘, έπειτα οι ‘Ιωνάθαν‘, ‘Sounds‘, ‘Osiris‘, ‘Sunset‘ και τέλος ‘Socrates‘. Υπήρξε συνθέτης, οργανοπαίκτης, ενορχηστρωτής και παραγωγός για ακριβώς μισό αιώνα. Την δεκαετία του ’80, οι ενορχηστρώσεις του, έφεραν μια νέα αισθητική και αντίληψη στην ελληνική δισκογραφία. Η παρουσία του ήταν καταλυτική και δεν είναι παράλογο να πούμε ότι ο Νίκος Αντύπας ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος στην νεότερη ελληνική δισκογραφία.

Από την ώρα που μαθεύτηκε ο θάνατος του, όσοι καλλιτέχνες τον έζησαν και δημιούργησαν μαζί του αλλά και εκείνοι που επηρεάστηκαν από εκείνον, έχουν εκφράσει με όποιο τρόπο ήθελαν την θλίψη τους αλλά και το κενό που αφήνει στην εγχώρια ελληνική μουσική. Άλλα ας μείνουμε σε όσα έγραψε η Πρωτοψάλτη με την οποία δημιουργήσει μια άλλη πραγματικότητα για το τι είναι ελληνικό τραγούδι.

Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε το βιογραφικό του, να επισημάνουμε ξανά και ξανά με πόσους καλλιτέχνες συνεργάστηκε και διαμόρφωσε το ρεπερτόριο τους. Θα μπορούσαμε να κάνουμε ανάλυση για τον τρόπο που έγραφε μουσική, για το εύρος και την δυναμική των τραγουδιών του. Θα μπορούσαμε να μείνουμε για ώρα στο τρόπο που ενορχήστρωνε και πόσο καταλύτης ήταν στο πως αντιλαμβανόμαστε τον ήχο μιας ολόκληρης εποχής. Όμως δεν θα το κάνουμε, γιατί η απώλεια κάποιου είναι μια ευκαιρία για όλους, είτε τον ήξεραν είτε όχι, να ψάξουν την ιστορία του, να μάθουν τον μύθο του και να ακούσουν τον θρύλο του.

Αυτό όμως που θα κάνουμε είναι να επισημάνουμε κάποια τραγούδια. Τραγούδια που με κάποιον τρόπο ήταν παρών είτε ως συνθέτης είτε ως ντράμερ, ή ως παραγωγός. Είναι αυτά που μένουν που οι παλιοί μεγάλωσαν μαζί τους, η επόμενη γενιά τα είχε ως δεδομένα και που οι νεότεροι πρέπει να μάθουν και να τα έχουν ως οδηγό για το μέλλον.

Νίκο Αντύπα ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες και για εκείνα που θα γίνουν με αφετηρία πάντα την δική σου συμβολή.

Ναι Θα Πω – Μουσική: Νίκος Αντύπας