Παρά την δυσβάσταχτη για τον κόσμο της μουσικής απώλεια του πολυμήχανου Florian Schneider το 2020, συνιδρυτή του επικού ηλεκτρονικού συγκροτήματος στο πλάι του Ralf Hutter, οι Kraftwerk δεν σταματούν να αποδεικνύουν ότι το έργο τους είναι αθάνατο, ανθεκτικό και ρευστό, κάτι το οποίο αποφάσισαν να επιδείξουν αβίαστα και στην χθεσινοβραδινή τους ερμηνεία στο Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού.
Ήταν Απρίλιος όταν πληροφορήθηκα ότι οι Kraftwerk έρχονται στην Αθήνα, και δη σε έναν από τους πιο όμορφους χώρους εκδηλώσεων της πόλης μου, ως κομμάτι της περιοδείας τους. Θα ήταν η τρίτη φορά που επισκέπτονται την χώρα μας για συναυλία, μετά το 2005 και το τρισδιάστατο για αυτούς 2018, όπου το κοινό τους απόλαυσε φορώντας 3D γυαλιά. Ο ενθουσιασμός στο κόκκινο – κάτι που ταιριάζει και με την χρωματική παλέτα του συγκροτήματος, αλλά και με μια μικρή επιφύλαξη. Μα γίνεται να απολαύσει κανείς στο ζενίθ του το συγκρότημα που βάφτισε την ηλεκτρονική, synth pop, hip hop και techno μουσική καθιστός; Για να το επέλεξαν, κάτι θα ξέρουν.
Αν και εν μέσω καύσωνα, η παρθενική μου ανυπομονησία να δω μπροστά μου ένα από τα είδωλά μου με έκανε να τα παραμερίσω όλα. Φτάνοντας στον αρχαίο χώρο, άνθρωποι όλων των ηλικιών, καταγωγών και ψυχοσυνθέσεων είχαν καταφθάσει και περίμεναν, φορώντας τα Man – Machine και Autobahn μπλουζάκια τους να εισέλθουν στις κερκίδες. Οι πύλες ανοίγουν, το στάδιο γεμίζει, και με μια ενωτική προσμονή από το κοινό, τα φώτα σιγοσβήνουν. Ακούγεται η ανατριχιαστική, ρομποτική εισαγωγή του “Numbers” από τον Ralf, και τα μνημεία του σταδίου γεμίζουν neon πράσινους αριθμούς, σαν να βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Numbers
Τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος στοιχίζονται σε μια ευθεία νοητή γραμμή, έτοιμοι να δώσουν μια ερμηνεία τόσο για το ταπεινά ενθουσιασμένο κοινό, όσο και για τους δώδεκα Ολύμπιους θεόυς. Με μια μόνιμη ανατριχίλα κοιτούσα αποσβολωμένος τα ερείπια του Ωδείου να κοσμούνται από μαγευτικά visuals που συνόδευαν τις πρωτοπόρες μελωδίες του συγκροτήματος. Στο “Spacelab” βλέπουμε μέσω δορυφόρου την Ελλάδα, όσο πετούσε ακριβώς από πάνω της ένα διαστημόπλοιο. Το δε σοκαριστικό ήταν ότι κατά την διάρκεια του κομματιού, πετούσαν πάνω από την Ακρόπολη δορυφόροι του Elon Musk και της εταιρείας του, Starlink, ενθουσιάζοντας το ήδη εντυπωσιασμένο κοινό, διερωτούμενο αν ήταν μέρος του σόου ή όχι.
Spacelab
Το υπερθέαμα συνεχίστηκε με κομμάτια από τα μνημειώδη “Man-Machine” και “Αutobahn”, ενώ στην παρουσίαση του δεύτερου το Ηρώδειο μετατράπηκε σε έναν animated γερμανικό αυτοκινητόδρομο, στους ήχους του εμβληματικού τιτλικού τραγουδιού. Μετά από μια παύση πέντε δευτερολέπτων και την ατμοσφαιρική παρουσίαση του “Computer Love”, ακούγεται στο απόλυτο σκοτάδι το intro “eins, zwei, drei, vier” και αμέσως καταλαβαίνω ότι ακολουθεί μια από τις καλύτερες στιγμές του show. Το κοινό τραγουδάει τους στίχους του “The Model”, ενώ στα μνημεία προβάλλεται το μουσικό βίντεο του τραγουδιού όπου μοντέλα σε πασαρέλες και φωτογραφίσεις αποσβολώνουν και στοιχειώνουν το κοινό σε μια ασπρόμαυρη ουτοπία.
Autobahn
Μετά από μια ευφάνταστη παρουσίαση φωτών πόλης, σημάτων και neon επιγραφών για το “Neon Lights”, το συγκρότημα παρακινεί τον κόσμο να σταματήσει την ραδιενέργεια, με μια διασκευή του κλασικού “Radio Activity” που με έκανε να χορεύω ασταμάτητα, αν και καθιστός. ‘Επειτα είδαμε τον γύρο της Γαλλίας μέσω ποδηλατικών αγώνων για το φανταστικό “Tour de France”, ενώ η πραγματική έκπληξη βρισκόταν στην παρουσίαση του υμνικού “Trans Europe Express”. Το Ωδείο μετατράπηκε σε μια υπόγεια σήραγγα από όπου περνούσε το ίδιο το TEE, με τη μουσική να μιμείται τους ήχους των ραγών, του οχήματος μέχρι και του αέρα που έσκιζε στο πέρασμά του.
Neon Lights
Φτάνοντας πλέον στο τέλος του υπερθεάματος ακολουθεί το Orwell-ικό σήμα κατατεθέν του κουαρτέτου, “The Robots”. Καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια να μη χαθώ στην όψη ρομποτικών ομοιομάτων των αρχικών μελών του συγκροτήματος και των ρομποτικών κινήσεών τους, με τα χαρακτηριστικά κόκκινα πουκάμισα και τις μαύρες γραβάτες, ίσα που μπορούσα να κατανοήσω ότι αυτό συμβαίνει λίγα μέτρα μπροστά μου. Για το κλείσιμο ακολουθεί το άκρως χορευτικό “Planet Of Visions”, και για το encore έρχεται ένα medley αποτελούμενο από τα “Boing Boom Tschak”, “Technopop” και “Music Non-Stop“, ενώ με την αναπαραγωγή του τελευταίου ακολούθησε και η σταδιακή αποχώρηση του συγκροτήματος με την υπόκλιση του καθένα ξεχωριστά. Η ταπεινή υπόκλιση του Ralf Hutter μπροστά σε ένα κοινό 5000 ατόμων προκάλεσε εμφανή συγκίνηση στις κερκίδες, μαζί με την συνειδητοποίηση ότι το σόου έλαβε τέλος.
The Robots
Με το τέλος της ερμηνείας τους, ο επισκέπτης ήταν εμφανώς σοκαρισμένος, ικανοποιημένος και αποσβολωμένος από το οπτικοακουστικό υπερθέαμα στο οποίο υπήρξε μάρτυρας, αλλά και με μειωμένο αποθηκευτικό χώρο και μπαταρία στο κινητό του. Η παρουσίασή τους ήταν αβίαστα ιερή, επιβλητική, υποβλητική και ψυχικά ανελικτική, αποτελώντας μια εμπειρία ζωής είτε ήξερε κανείς τους θρύλους είτε όχι, ενώ αποτέλεσε την τέλεια προσφορά στην αισθητή απουσία του Florian. Η επιλογή τους να λάβει μέρος στο Ηρώδειο ήταν υπέρ του καταλλήλου, δίνοντας στον θεατή την ευκαιρία να τους ξαναγνωρίσει, να θυμηθεί, να νοσταλγήσει, να αγαπήσει και να νιώσει κομμάτι της τεχνοκρατικής, πανδαισιακής ιστορίας τους, απαντώντας καταφατικά στο ερώτημα του αν έχει νόημα το να συνεχίζουν τις παγκόσμιες περιοδείες εφόσον δεν κυκλοφορούν νέα μουσική.
H tracklist της συναυλίας:
© 2023, Tasos Mpanos. All rights reserved.
