Σε μία περίοδο που η Αμερική παλεύει για την επίλυση σοβαρών προβλημάτων όπως, η χρήση όπλων, ο ρατσισμός και η βία της αστυνομίας κατά των αφροαμερικανών, η Solange επιστρέφει – πάνω στην ώρα – με το τρίτο της LP – το οποίο προετοίμαζε εδώ και τρία χρόνια – και ζητά “μία θέση στο τραπέζι”, εκ μέρους όλων των θυμάτων της φυλετικής βίας και του ρατσισμού. A Seat At The Table λοιπόν, μία μακροχρόνια υπόθεση, μία μεγάλη και δυσάρεστη ιστορία, για μία θέση που αντιπροσωπεύει δύναμη, επιρροή και status στη μαύρη κουλτούρα. Και όλα αυτά, μέσα από ένα έξοχο, φρέσκο και γεμάτο album. Γεμάτο με ιστορίες που μας βάζουν όλους να σκεφτούμε.
Η Solange έγραψε όλα τα τραγούδια και στη συνέχεια βρήκε τους κατάλληλους ανθρώπους που επιμελήθηκαν την πλούσια παραγωγή, με βασικό συντελεστή τον, μαέστρο στο είδος του, Rapheal Saadiq. Μεθυστικές μελωδίες, electro-funk και jazzy στοιχεία, σε ένα album που πλαισιώνεται από ένα αέναο ιντερλούδιο ιστοριών, πολιτικού και ανθρωπιστικού περιεχομένου, από τον μεγιστάνα της hip-hop Master P και guest εμφανίσεις από τους γονείς της, Mathew Knowles και Tina Lawson. Το project A Seat At The Table έχει ένα οικουμενικό μήνυμα, και αν αφήσουμε για λίγο στην άκρη το, αρχιτεκτονικά δομημένο, άψογο μουσικό κομμάτι, επεκτείνεται πιο πέρα από τη μουσική.
Με μουσικό χαλί ένα εξαιρετικό album, η Solange φιλοτεχνεί την επανάσταση. Ανεξαρτησία, ταυτότητα, οργή, θλίψη. “Where do we go from here?”, διερωτάται, και όχι αδίκως. Η Solange αναλαμβάνει το ρόλο του θεραπευτή, όπου μέσα από τα συντρίμια, οδηγεί τον ακροατή στην άλλη πλευρά, θριαμβευτή. Από εμένα, η θέση που ζητά, πρέπει να της δοθεί ασυζητητί. Τελικά ήταν μία πολύ καλή χρονιά για τις αδελφές Knowles.
© 2016, Dimitris Grivas. All rights reserved.
-
Score : 4.5 / 5
