Review | The Weeknd – “Hurry Up Tomorrow”

Ο The Weeknd αποτελώντας τον πρώτο καλλιτέχνη στην ιστορία του Spotify με 27 τραγούδια του να έχουν ξεπεράσει τα 1 δισ. streams το καθένα, υπόσχεται με το νέο του υλικό να καταρρίψει ξανά όλα τα ρεκόρ.

Το «Hurry Up Tomorrow» περιλαμβάνει 22 νέα κομμάτια με συνολική διάρκεια 84 λεπτών και 39 δευτερολέπτων. Στο άλμπουμ συμμετέχουν καλλιτέχνες όπως οι Anitta, Travis Scott, Future, Playboi Carti και Lana Del Rey. Σημειώνεται ότι οι συμμετοχές των Travis Scott, Future και Lana Del Rey δεν αναφέρονται επίσημα, αλλά οι φωνές τους είναι αναγνωρίσιμες στα αντίστοιχα κομμάτια.

Το «Hurry Up Tomorrow» περιγράφεται ως ένα υπαρξιακό ταξίδι με γοτθική και οπερατική ατμόσφαιρα, αντλώντας έμπνευση από τα έργα του Νίτσε και με επιρροές από τον Giorgio Moroder, ο οποίος συμμετείχε και στην παραγωγή του άλμπουμ. Τα θέματα που εξερευνώνται περιλαμβάνουν τη λύτρωση, την πάροδο του χρόνου και την αυτοανακάλυψη.

Επιπλέον, ο The Weeknd ανακοίνωσε ότι αυτό θα είναι το τελευταίο του άλμπουμ υπό το ψευδώνυμο The Weeknd, καθώς σκοπεύει να «σκοτώσει» αυτόν τον χαρακτήρα και να κλείσει αυτό το κεφάλαιο της μουσικής του καριέρας.

Το νέο άλμπουμ του με τίτλο “Hurry Up Tomorrow” περιλαμβάνει πολύ περισσότερα synth pop tracks και έχει μια ποικιλόμορφη παραγωγή καθώς και ένα ιδιαίτερο φωνητικό στυλ. Κάθε τραγούδι σου δίνει μια εντελώς διαφορετική αίσθηση από το προηγούμενο. Όσο για τα φωνητικά είναι εξαιρετικά σε κάθε σχεδόν track όπου καταθέτει πραγματικά ο ίδιος την ψυχή του. Στην ουσία είναι ένα πραγματικά πολύ ευχάριστο άλμπουμ στο σύνολό του που πιστεύω πως με το πέρασμα των χρόνων θα γίνει διαχρονικό!

Αλλά ας ακούσουμε το νέο άλμπουμ track by track.

Ξεκινάμε με το «Wake Up» που δίνει έναν σκοτεινό και χορευτικό τόνο από το “Thriller” του Michael Jackson (σε συνεργασία με τον The Future). Στο «Cry For Me» τo beat από το synthesizer και τα ακούραστα φωνητικά από τον The Weeknd σού εντυπώνονται στο μυαλό.

Ακολουθεί το interlude «I can’t fucking sing». Ένα σύντομο σκετς σαφώς επηρεασμένο από το περιστατικό όταν ο The Weeknd δεν μπορούσε να εμφανιστεί στο SoFi Stadium στο Inglewood της Καλιφόρνια στο τελευταίο σκέλος της περιοδείας του το 2022 επειδή έχασε τη φωνή του.

Στη συνέχεια το “São Paulo” με τη γνωστή βραζιλιάνα σούπερ σταρ Anitta ακούγεται σαν ένα παράταιρο σε σχέση με τα υπόλοιπα tracks του άλμπουμ banger track.

Ακολουθεί το industrial interlude “Until We’re Skin & Bones” με sci-fi αίσθηση και δυνατά sythns.

Στη συνέχεια έχουμε τo “Baptized in Fear” που επίσης έχει ένα σκοτεινό industrial ήχο και οι στίχοι του τραγουδιού είναι άκρως εξομολογητικοί. Ακολουθεί τo «Open Hearts», ένα από τα καλύτερα tracks του άλμπουμ με μία 80’ς νοσταλγική διάθεση.

Ακολουθεί το 2λεπτο track με τίτλο «Opening Night» με δυνατά πάλι synths και τα ηχητικά telephone rings, θα προτιμούσα να διαρκούσε περισσότερο.

Στη συνέχεια έχουμε τo “Reflections Laughing” σε συνεργασία με τους Florence + The Machine και τον Travis Scott, με την ακουστική κιθάρα από πίσω να ακούγεται τόσο υπέροχο και cinematic λες και αποτελεί μουσική επένδυση σε κάποια ταινία. To “Enjoy The Show” που ακολουθεί είναι μία πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική r’n’b’ μπαλάντα στην οποία συμμετέχει ο The Future.

Το 6λεπτό track «Given Up On Me» έχει μία ασυνάρτητη δομή που το κάνει ξεχωριστό σε παραγωγή Mike Dean και Metro Boomin. Στη συνέχεια έχουμε άλλη μια όμορφη έκπληξη. Το «I can’t wait to get there» θα σας θυμίσει πολύ έντονα τον Bruno Mars και τις 70’ς μουσικές παραγωγές που έκανε στο σχήμα Silk Sonic.

To “Timeless” που ακολουθεί σε συνεργασία με τον Playboy Carti είναι ένα από τα singles που είχαν κυκλοφορήσει από πέρυσι. Δεν το θεωρώ από τα αγαπημένα μου ακούγοντας ολόκληρο το άλμπουμ.

Και φθάνοντας σε άλλο ένα δυνατό track του άλμπουμ, το “Niagara Falls”, ένα πολύ όμορφο ερωτικό track με μία εθιστική μελωδία που εύκολα σου κολλάει στο μυαλό και θες να το ακούς ξανά και ξανά.

To “Take Me Back to LA” είναι η προφανής απάντηση στο track”Escape from LA” του After Hours, μια πολύ όμορφη νοσταλγική 80’ς μπαλάντα.

To “Big Sleep” που ακολουθεί είναι άλλο ένα cinematic track με πολλούς ιδιαίτερους (τους λες και ψυχεδελικούς) αναμεμειγμένους ήχους που λες και έχουν ξεπηδήσει από το soundtrack κάποιας ταινίας. Σε αυτό το track αναμειγνύεται και ο θρυλικός Giorgio Moroder.

Στη συνέχεια έχουμε το «Give Me Mercy» ένα upbeat track που σου φέρνει στο μυαλό τη δεκαετία του ’80 και ενδεχομένως τη μουσική του Phil Collins ή των Toto.

Όσο για το «Drive» που ακολουθεί είναι ένα συμπαθητικό επίσης upbeat track που απλά έρχεται και δένει όμορφα με το προηγούμενο track.

Και φθάνουμε σε άλλο ένα κορυφαίο track. Το «Abyss» σού δημιουργεί τόσο δυνατά και όμορφα συναισθήματα ακούγοντας το. Αυτή η μελωδία του πιάνου από πίσω και η «ιδιαίτερη» παραγωγή του κομματιού σε κάνει να το λατρέψεις. Πόσο μάλλον η συμμετοχή της Lana Del Ray που κάνει το track πιο «σημαντικό».

Ακολουθεί το «Red Terror», ένα επίσης cinematic track που ακούγεται σε κάποια σημεία κάπως «στοιχειωμένο» και «δυσοίωνο».

Προτελευταίο track του άλμπουμ είναι το «Without A Warning» που επίσης είναι cinematic, το οποίο βρήκα απλά συμπαθητικό. Ενώ για το κλείσιμο έχουμε το ομότιτλο track του άλμπουμ. To “Hurry Up Tomorrow”, ένα πανέμορφο track, μια δυνατή μπαλάντα που αναδεικνύει τις φωνητικές ικανότητες του The Weeknd. Στο τραγούδι παρεμβάλλεται η μελωδία από το In Heaven (Lady in the Radiator Song) από την ταινία του David Lynch “Eraserhead”

Τέλος, μου έκανε φοβερή εντύπωση πως απουσιάζει το περσινό του single “Dancing in the Flames”