Μετά την παταγώδη επιτυχία του debut album της “Ctrl” το 2017, η SZA επιστρέφει δυναμικά λίγες μέρες πριν το τέλος μιας μουσικά ανάμικτης χρονιάς, αφήνοντας την δική της, καλλιτεχνικά ποικιλόμορφη γεύση.
Η SZA αποτελεί μια από τις πιο τελειομανείς και υπεραναλυτικές παρουσίες στην σημερινή μουσική σκηνή. Προτού κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ, θέλει να είναι σίγουρη ότι είναι ακριβώς όπως το φανταζόταν κι ας της πάρει παραπάνω από αρκετό χρόνο, κάτι που στο παρελθόν ανάγκασε την δισκογραφική της να κυκλοφορήσει τον πρώτο της δίσκο αυτοβούλως και παρά τη θέλησή της. Το “SOS” αποτελεί ένα σήμα τόσο διεκδίκησης στο να πάρει τον χρόνο της, όσο και ανακούφισης από κάθε στρες που θα μπορούσε να της ασκηθεί από οποιονδήποτε, περιλαμβάνοντας 23 κομμάτια.
Για το εξώφυλλο του άλμπουμ, η SZA (προφέρεται ελεύθερα ως ‘scissor’) εμπνεύστηκε από μια παπαρατσική φωτογραφία της πριγκίπισσας Νταϊάνα από το 1997 (λίγες μόνο ημέρες πριν χάσει τη ζωή της) σε σκάφος στο Πορτοφίνο της Ιταλίας, θέλοντας να αποτυπώσει τα συναισθήματα απομόνωσης, προσωπικού εγκλεισμού και μοναχικότητας που εκπέμπει η φωτογραφία και θέλει και η ίδια να εκφράσει, μέσα από το κομμάτια και την αισθητική του δίσκου. O τίτλος, πέρα από την κραυγή βοηθείας που εκφράζει από μόνος του, είναι εμπνευσμένος από το νόημα του γράμματος “S” στο Υπέρτατο Αλφάβητο (Self, Savior), όπως και στο υποκοριστικό που συνηθίζουν να τη φωνάζουν συχνά άτομα του προσωπικού της κύκλου (Solana – Sos).
Η πριγκίπισσα Νταϊάνα στο Portofino της Ιταλίας, 1997 
Το εξώφυλλο του SOS
Το άλμπουμ αποτελεί έναν κόρο μουσικών ειδών (RnB, hip hop, indie trap, trip hop, rock/trap ballad κ.α.), συνεργασιών (Don Toliver, Phoebe Bridgers, Travis Scott, Ol’ Dirty Bastard) και υφών. Βασικοί πυρήνες του είναι η αυτο-ανακάλυψη, ο στοχασμός σε θέματα πρώην σχέσεων άλλοτε με κωμικό και άλλοτε με συναισθηματικά φορτισμένο χαρακτήρα, η αυτοκυριαρχία και o χωρισμός.
Με μια εξαιρετική ευστροφία, το άλμπουμ ανοίγει με το εισαγωγικό title track ως ένα intro στο περιεχόμενο του άλμπουμ και το SOS σε σήματα morse να διέπει όλο τον δίσκο σε τυχαία σημεία. Στο indie rnb “Kill Bill” τραγουδάει χιουμοριστικά ‘I might kill my ex/not the best idea”, κάνοντας μια γοργή αναφορά στην ομότιτλη iconic διλογία του Quentin Tarantino. Στο “Seek and Destroy” ανακαλύπτει τις πιο καταστροφικές αρχές της αγάπης, ενώ στο “Love Language” ζητά διαφάνεια και ερωτική επικοινωνία από τον σύντροφό της με ένα μεθυστικό outro εγχόρδων που οδηγεί κατευθείαν στο εσωστρεφές “Blind”, μια νοσταλγική hip hop μπαλάντα.
Το trip hop – influenced και ερωτικό “Snooze” αναπολεί το συναίσθημα ολοκλήρωσης σε μια ιδανική σχέση, και το “Gone Girl”, εκτός από την αναφορά στο ομώνυμο, κριτικά αναγνωρισμένο θρίλερ, αγγίζει τον έρωτα, τις σχέσεις έως και την εγκατάλειψη. Το hip-hop/rap “Smoking On My Ex Pack” αποτελεί μια old school στιγμή στον δίσκο, ενώ το “F2F” δίνει μια ροκ, σε στιλ Avril Lavigne απόχρωση, αποτελώντας μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του δίσκου. Στο “Nobody Gets Me”, μια ποπ μπαλάντα χωρισμού και από τις κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ, η SZA τραγουδάει σχεδόν αποχαυνωτικά “How am I supposed to let you go?”.
Ο δίσκος διανύει το δεύτερο μισό του με το “Special”, ένα κομμάτι για τις ανασφάλειες στις σχέσεις και τους συντρόφους, αρκετά συγγενικό του πρώτου άλμπουμ της αμερικανίδας καλλιτέχνη νοηματικά. Το “Shirt” αποτελεί το lead single και έγινε δημοφιλές χάρη στο Tik Tok στις αρχές του 2021, δίνοντας την σκυτάλη στο “I Hate You” που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του ίδιου έτους και αποτελεί μια αιθέρια, μελωδική rnb στιγμή. Το κλείσιμο αναλαμβάνει το “Forgiveless” με θέμα την αυτοπεποίθηση και την αυτοθωράκιση από κάθε είδους κακόβουλα σχόλια και προθέσεις από τον οποιονδήποτε. Βασική μουσική υπόκρουση αποτελεί sample του Hidden Place της Bjork από το ‘Vespertine’, πίσω από trip hop μπάσα.
Για τον δίσκο έχει κυκλοφορήσει ήδη το αλά Bonnie and Clyde βίντεο του “Shirt” και ένα αισθητικά αιθέριο lyric video για το “I Hate You”, ενώ μαζί με την έλευση του άλμπουμ ήρθε και η οπτικοποίηση του “Nobody Gets Me”.
Το “SOS” αποτελεί άνετα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές κυκλοφορίες της χρονιάς. Η αρμονική συνύπαρξη ποιητικά γραμμένων στίχων με μελωδικές trap, hip hop, rnb και piano ενορχηστρώσεις, τα ενδοσκοπικά και στοχαστικά νοήματα των κομματιών, η άψογη αισθητική και οι βαρυσήμαντες αναφορές σε άλλους τομείς του πολιτισμού, θέτουν τον δίσκο σε ένα αρκετά σημαντικό ύψος καλλιτεχνικά, με αποτέλεσμα να μην έχει τίποτα να ζηλέψει τόσο από τον προκάτοχό του, όσο και από οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία 5 χρόνια, δηλαδή όσο καιρό πήρε για να παραχθεί και εν τέλει να κυκλοφορήσει.
Ακούστε το “SOS” εδώ:
© 2022 – 2023, Tasos Mpanos. All rights reserved.
