Review: 1989(Taylor’s Version) | Η pop όαση της Taylor Swift αναγεννιέται!

Την προηγούμενη Παρασκευή η Taylor Swift κυκλοφόρησε το 1989(Taylor’s Version) ως μέρος των
επανηχογραφήσεων των πρώτων 6 δίσκων της, αφού ο Scooter Braun αποφάσισε να πουλήσει τους πρώτους 6 δίσκους της χωρίς την συγκατάθεση και γνώση της ίδιας. Η Taylor όμως αποφάσισε να μην τα παρατήσει και να πάρει την γενναία απόφαση να επανηχογραφήσει τους πρώτους 6 δίσκους της φέρνοντας την σήμανση “Taylor’s Version” δηλώνοντας ότι είναι η δική της εκδοχή. Πρόκειται για ένα σπουδαίο βήμα ενάντια στην αδικία που υπέστη καθώς και ένα μεγάλο βήμα για τις γυναίκες καλλιτέχνιδες στην μουσική βιομηχανία.

H Taylor Swift στα πλαίσια της περιοδείας της “The Eras Tour” όταν πρωτο-ανακοίνωσε το 1989(Taylor’s Version)-(Πηγή φωτογραφίας:People)

Επανα-ηχογραφήσεις, stolen versions και πνευματικά δικαιώματα

Γιατί όπως είναι φυσικό και επόμενο ορισμένοι από εσάς δεν ξέρετε τι είχε συμβεί στο παρελθόν και τι σηματοδοτούν τα Taylor’s Version, θα ήθελα να πω κάποια πράγματα πριν αρχίσει το ουσιαστικό review. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να στηρίζουμε τα Taylor’s Version. Όταν ένας δίσκος φέρνει την σήμανση “Taylor’s Version” σημαίνει πως είναι η εκδοχή της Taylor Swift. Πλέον έχει τα πνευματικά δικαιώματα στους 4/6 δίσκους της, κάνοντας όποια αλλαγή θέλει. Στην πορεία της καριέρας της έχτισε ένα πολύ μεγάλο και δυνατό fandom (Swifties). Άλλο ένα πλεονέκτημα που έχουν τα Taylor’s Version είναι τα vault tracks που αποτελούν κομμάτια ακυκλοφόρητα που προοριζόντουσαν για τον δίσκο αλλά δεν κατάφεραν να συμπεριληφθούν στο final cut.

Μέχρι στιγμής οι δίσκοι της που είχαν πουληθεί και επανακυκλοφόρησαν με την σήμανση του Taylor’s Version είναι τα Fearless(Taylor’s Version), Red(Taylor’s Version), Speak Now(Taylor’s Version) και πλέον 1989(Taylor’s Version). Πλέον 2 δίσκοι έχουν απομείνει ώστε η Taylor αποκτήσει τα πλήρη δικαιώματα στις δισκογραφικές δουλειές της και πρόκειται για τα Reputation και το ντεμπούτο της-aka-Taylor Swift. Μέσα σε διάστημα 2 χρόνων(2021 έως και 2023) είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι έχει κυκλοφορήσει 4 επανηχογραφημένα άλμπουμ στα οποία έχει επανακτήσει τα πνευματικά δικαιώματα της και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία. Σταδιακά ολοκληρώνεται ο κύκλος των re-recordings. Για να μην μπερδευτείτε οι ακόλουθες δισκογραφικές δουλειές της: Lover(2019), folklore(2020), evermore(2020) και Midnights(2022) ανήκουν στην Republic Records(στην εταιρία που βρίσκεται πλέον) και η ίδια έχει τα πνευματικά δικαιώματα για τους δίσκους της.

Welcome to the World of 1989!

Το 1989 κυκλοφόρησε στις 27 Οκτωβρίου του 2014 μέσω της Big Red Machine Records, η επανηχογράφηση του δίσκου κυκλοφόρησε φέτος την ίδια ημερομηνία. Ο τίτλος του δίσκου σηματοδοτεί το έτος γέννησης της καλλιτέχνιδος(13 Δεκεμβρίου 1989) από το οποίο και είναι εμπνευσμένος ο ήχος του δίσκου. Μετά από την προηγούμενη δισκογραφική δουλειά της Red(2012) το οποίο συνδυάζει στοιχεία από country, pop και rock, το 1989 είναι μία “στροφή” στην καριέρα της Swift. Αρχικά μας συστήθηκε και ξεκίνησε με το είδος της country μουσική αλλά αργότερα άλλαξε μουσική κατεύθυνση πηγαίνοντας στο είδος της pop. Μάλιστα πρόκειται για έναν από τους πιο εμπορικά επιτυχημένους και καλύτερους δίσκους, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία της ποπ μουσικής και άφησε το σημάδι του για τα καλά. Ας εισέλθουμε λοιπόν στον κόσμο του 1989(Taylor’s Version)- 9 χρόνια αργότερα ύστερα από την original κυκλοφορία του και να δούμε τι αλλαγές και εκπλήξεις επιφυλάσσει η νέα εκδοχή του!

Welcome To New York: Πρόκειται για ένα κομμάτι που εξ’αρχής αγαπούσα και ξεχώρισα στο 1989 και ακόμη πιο πολύ το λάτρεψα στο Taylor’s Version. Όπου το intro γίνεται πιο έντονο και μας καλωσορίζει κυριολεκτικά στον κόσμο του 1989 και ταυτοχρόνως μας καλωσορίζει στην Νέα Υόρκη. Μία από τις βασικές επιρροές του άλμπουμ και φυσικά it’s our new soundtrack we could dance to this beat! Στην συνέχεια ακολουθεί το Blank Space ένα από τα πολλά κομμάτια εντός του δίσκου που περίμενα να ακούσω ως Taylor’s Version. Το πάθος υπάρχει ακόμη και η ηρεμία στην φωνή της Swift δίνει μια άλλη χάρη στο τραγούδι. Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από τα αρνητικά σχόλια των media προς την ερωτική ζωή της τραγουδίστριας και 9 χρόνια αργότερα προσεγγίζεται εντελώς διαφορετικά και μεταμορφώνεται με τον πιο όμορφο τρόπο.

Στην συνέχεια το Style ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια εντός του δίσκου, αλλάζει ρυθμό και αναγεννιέται ηχητικά. Δεν το κρύβω ότι στο πρώτο άκουσμα δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα, αργότερα όμως με περισσότερα ακούσματα το αγάπησα και το συνήθισα για τις αλλαγές που έχουν υπάρξει τόσο ηχητικά όσο και φωνητικά. Άλλωστε ποιος είπε ότι οι επανηχογραφήσεις των κομματιών πρέπει να είναι πάντοτε ίδιες με τις original; Το Out of The Woods γίνεται πιο έντονο και “δραματικό” καθώς ο ήχος, τα backing vocals σε συνδυασμό με την φωνή της Swift τόσο στο intro όσο στο ρεφρέν και στην γέφυρα μοιάζουν λες και το κομμάτι “ζωντανεύει” στα αυτιά του ακροατή. Η γέφυρα παραμένει από τα αγαπημένα μου σημεία του τραγουδιού. Κάθε φορά τραγουδάω με πάθος λες και βρίσκομαι ο ίδιος στο βίντεοκλιπ του τραγουδιού και θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι ο μόνος που το κάνει αυτό. All You Had to was..STAY! με τα stay να γίνονται πιο έντονα. Έτσι ακριβώς όπως έπρεπε ακριβώς να είχε γίνει εξ αρχής, αφού το κομμάτι “γεννήθηκε” μέσω ενός περίεργου ονείρου που είχε η Tay. Το οποίο μετατράπηκε σε ένα υπέροχο τραγούδι το οποίο παραμένει το ίδιο αγαπητό στις καρδιές των πιο πολλών αν όχι όλων των Swifties!

Αυτό που λατρεύω στο Shake It Off είναι το μήνυμα που περνάει και το θειικό βιντεοκλίπ που θυμάμαι να το παρακολουθούμε μαζί με την παιδική μου κολλητή. Είναι κυριολεκτικά το motivating anthem όπου όσο hate, σχόλια, κράξιμο και να υπάρχουν, η Taylor μας λέει ότι αφού ούτως η άλλως πάντοτε θα υπάρχουν haters, δεν είναι ανάγκη να βάζουμε τα λόγια τους στην ψυχούλα μας ενώ πολύ απλά μπορούμε να τα κάνουμε shake it off! Στην πρώτη ακρόαση οφείλω να πω ότι δεν με ενθουσίασε ιδιαίτερα.
Γιατί όπως εγώ, έτσι και πολλοί άλλοι που είχαμε συνηθίσει την original εκδοχή του μας φάνηκε λίγο περίεργο στην αρχή. Πλέον όμως ανήκει στην καρδιά μου και μου αρέσει μακράν παραπάνω. Πάντοτε οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί και καταδεκτικοί σε καινούριες ιδέες και προτάσεις, που έχει να προσφέρει ένας καλλιτέχνης αντί να απορρίπτουμε μονομιάς χωρίς να δώσουμε μία δεύτερη ή τρίτη ευκαιρία. Για άλλη μια φορά η φωνητική προσέγγιση της Taylor είναι αυτό που με εκπλήσσει με την πιο θετική έννοια.

I Wish You Would είναι άλλο ένα τραγούδι που πάντοτε χτυπιέμαι τραγουδώντας το όταν το ακούω. Στιχουργικά πρόκειται για μία αρκετά “κινηματογραφική” ιστορία παίρνοντας έμπνευση από τις ταινίες του John Huges. Η ιστορία βρίσκει τους πρωταγωνιστές να λείπουν ο ένας στον άλλον. Απ’ ότι φαίνεται δεν είναι αρκετά “γενναίοι” ώστε ένας από τους δύο να κάνει το πρώτο βήμα για να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Νομίζουν πως υπάρχει απέχθεια ενώ στην πραγματικά υπάρχουν ακόμη συναισθήματα και από τις δύο πλευρές. Νομίζω όλοι λίγο πολύ το έχουμε ζήσει, όπως και η ίδια η Taylor. Αυτό το τραγούδι για εμένα κερδίζει μόνο και μόνο για το story του.

Άλλο ένα αξιομνημόνευτο, όχι μόνο κομμάτι αλλά και single μέσα από το 1989 είναι το “Bad Blood”(solo version). Αξίζει την αγάπη και την αναγνώριση και η εκδοχή με την συμμετοχή του Kendrick Lamar. Ναι ξέρω πως όλα τα Swifties στην γέφυρα του τραγουδιού τραγουδάμε “You forgive, you forget, but you never let it go”! Αν και δεν μπορώ να κρύψω ότι όταν ξεκάρφωτα την Παρασκευή κυκλοφόρησε το Bad Blood(Remix)-Taylor’s Version με τον Kendrick η παιδική μου ηλικία και η φάση προεφηβίας “αναστήθηκε” με αυτό το remix.

Στην ουσία την πρώτη γεύση του 1989(Taylor’s Version) την πήραμε από το Wildest Dreams(Taylor’s Version) που πρωτοκυκλοφόρησε το 2021. Αφού είχε γίνει trending στο TikTok και συμπεριλήφθηκε στην ταινία Spirit Untamed . Ενώ λυρικά έχει να κάνει με την παρελθοντική οπτική που είχε η Swift προς τις σχέσεις της προσεγγίζοντας τις με μία πιο “ονειρική” ματιά παρά ρεαλιστική ματιά. Εμένα προσωπικά νιώθω πως με κινητοποιεί και με εμπνέει να κάνω όνειρα, σχέδια και να θέτω στόχους για την ζωή αποκτώντας ένα νέο και σημαντικό νόημα σαν τραγούδι. Το “How You Get The Girl” όπως είχε πει και η ίδια, είναι ένα κομμάτι που συμβουλεύει τον ακροατή πως να κερδίσει πίσω τον άνθρωπο τον οποίο μπορεί να έχασε από λάθη που έκανε. Αν ακούσετε τι έχει να σας πει η Taylor και δώσετε σημασία στους στίχους ίσως και ξανασμίξετε με το ταίρι σας ή το crush σας!

Η δεύτερη “γεύση” από τον δίσκο ήρθε με το This Love(Taylor’s Version) το οποίο αποτελεί μέρος του soundtrack της σειράς “The Summer I Turned Pretty” και κυκλοφόρησε το 2022. Μπορώ να σας εγγυηθώ ότι με την εκδοχή της Taylor, όχι μόνο του έδωσα σημασία σαν κομμάτι αλλά το ερωτεύτηκα με το πρώτο άκουσμα για όλο το vibe που εκπέμπει και για τα μαγευτικά vocals της. Το επόμενο κομμάτι “I Know Places” αναφέρεται στις σχέσεις και το πόσο εύθραυστες είναι, ειδικά στο αρχικό τους στάδιο. Γι’ αυτό και στην αρχή προτιμότερο θα ήταν να τις κρατήσουμε μυστικές γιατί δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που με την πρώτη ευκαιρία θα χωρίσουν ή θα προσπαθήσουν να μπουν εμπόδιο στην ευτυχία μας. Το δυνατό “γρίλισμα” στο “and we run” στο δεύτερο κουπλέ ήταν ότι χρειαζόταν για να αποθεώσει αυτό το τραγούδι.

Μιλώντας για αγαπημένα κομμάτια..έως την ημέρα κυκλοφορίας του 1989(Taylor’s Version) το κομμάτι που ανυπομονούσα να ακούσω γιατί είναι το τοπ αγαπημένο μου είναι το Clean. Το να το ξανακούω στο Taylor’s Version μου δημιούργησε μία μεγάλη συγκίνηση και ποικιλία συναισθημάτων. Ειδικά γνωρίζοντας ότι τόσο η Taylor είναι ψυχικά υγιής και νιώθει επιτέλους ελεύθερη, όσο και εγώ που είμαι σε παρόμοια φάση συναισθηματικά νιώθοντας υγιής και “καθαρός”. Το τραγούδι φτάνει σε ένα ανώτερο level τονίζοντας τις επιρροές από τα 80’s και τέλος φέρνοντας το, ακόμη πιο κοντά στην καρδιά μου από κάθε άποψη. Ειδικά ο στίχος “I think I’m finally clean” είναι πιο αισθητός και relatable από ποτέ.

Πόσες φορές έχει τύχει να ζούμε σε έναν “ονειρικό κόσμο”; Να πέσουμε σε μία παγίδα; Να την πατήσουμε; Είτε αυτό ήταν με μία ματιά, με ένα χαμόγελο ή για αυτήν την μία αγάπη που ήταν “άπιαστη”; Σίγουρα πολλές! Αυτό διηγείται το Wonderland, ένα σαγηνευτικό τραγούδι βασισμένο και επηρεασμένο από την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων καθώς οι επιρροές είναι εμφανείς μέσω των στίχων. Πόσο παραπάνω το λάτρεψα; Τα λόγια περισσεύουν για το “You’re In Love“, ένα αρκετά ρομαντικό κομμάτι το οποίο ακόμη και να μην είστε στην φάση να ερωτευτείτε, θα σας κάνει να ερωτευτείτε είτε την ζωή είτε έναν άνθρωπο είτε τα ήδη υπάρχοντα στην ζωή σας. Είναι ένα τόσο υπέροχο και ξεχωριστό κομμάτι που σίγουρα θα πρότεινα να αφιερώσετε στον άνθρωπο σας, να το χορέψετε μαζί ή για τους singles να το ακούσετε όταν νιώθετε ερωτευμένοι ένα απόγευμα βλέποντας το ηλιοβασίλεμα. It’s a whole other experience, I swear. Ο έρωτας ξαναζωντανεύει στο συγκεκριμένο τραγούδι and that’s a fact! Απολαύστε παρακάτω το υπέροχο lyric video του τραγουδιού.

Το φινάλε στο original tracklist του 1989(Taylor’s Version) κάνει το “New Romantics”. Άλλο ένα αγαπημένο κομμάτι το οποίο ανυπομονούσα να ξανακούσω. Tα “Ah,ah,ah” πριν την έναρξη του ρεφρέν που ακούγονται παραπάνω είναι μία από τις πολλές ενδιαφέρουσες αλλαγές. Όπως και η παραγωγή στο ρεφρέν που έχει αλλάξει δίνοντας μία “νέα ζωή/πνοή” στο κομμάτι. Κρατώντας μας πιστά στον χορευτικό ρυθμό του τραγουδιού. Εστιάζοντας στην νέα γενιά που πιστεύει στην αγάπη, την τέχνη, την ομορφιά έχοντας μία πιο θετική οπτική για την ζωή. Επίσης οι στίχοι είναι μία ματιά της Swift για τις μοντέρνες σχέσεις και την θετικότητα που έχει απέναντι στο κοινό της. Χάρις το υπέροχο βίντεοκλιπ του, το τραγούδι έγινε anthem για πολλ@ από εμάς, εμπνέοντας μας να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας ότι κι αν συμβεί! At the end of the day we’re the new romantics!

Τώρα ώρα για τα Vault tracks την στιγμή που περιμένω ανυπόμονα να φτάσει σε κάθε re-recording, ώστε να ακούσω τι έμεινε εκτός του συγκεκριμένου δίσκου. Σημειωτέο ότι όταν ανακοινώθηκε το 1989(Taylor’s Version) η Taylor ανέφερε πως είναι το αγαπημένο της re-recording και ότι ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πως τα συγκεκριμένα κομμάτια έμειναν εκτός του δίσκου, πλέον όμως έχουμε την δυνατότητα και την ευκαιρία να τα ακούσουμε!

Ξεκινώντας με το “Slut!” ένα vault track το οποίο ανυπομονούσα να ακούσω εξ αρχής. Ενώ από τον τίτλο όλοι περιμένανε κάτι δυνατό, είναι ένα mid-tempo κομμάτι το οποίο ξεφεύγει από το ηχητικό τοπίο της Νέας Υόρκης που ο δίσκος είναι εμπνευσμένος. Πηγαίνοντας μας ένα ταξίδι στους ρυθμούς της Καλιφόρνια και τα χαλαρά beach vibes. Ο τίτλος; Τα λέει όλα για το νόημα του τραγουδιού. Πρόκειται για ένα τραγούδι που γράφτηκε την περίοδο 2013-2014 για το 1989 και στιχουργικά είναι εμπνευσμένο από την περίοδο που η Swift δεχόταν άπειρο slutshaming για την ερωτική της ζωή.. Οπότε θα μπορούσε να είναι αδερφάκι του Blank Space νοηματικά. Ηχητικά όμως ακούγεται σαν ένα ονειρικό κομμάτι το οποίο, η Swift δηλώνει ερωτευμένη παρά τους άσχημους χαρακτηρισμούς και τα σχόλια που δεχόταν. (P.S: Πλέον αυτό το τραγούδι έχει γίνει το ξυπνητήρι μου, αν ακούσετε την αρχή θα καταλάβετε τους λόγους)

Το “Say Don’t Go” βγάζει μία μελαγχολία και νοσταλγία όσο το ακούω, το ρεφρέν είναι το αγαπημένο μου σημείο στο τραγούδι . Πραγματικά αναρωτιέμαι πως και γιατί έμεινε εκτός του 1989; Είναι ένα κομμάτι που άνετα θα μπορούσα να το δω μέσα στην original tracklist όμως κάλλιο αργά παρά ποτέ! Ύστερα ακολουθεί το “Now That We Don’t Talk” ένα εξίσου υπέροχο κομμάτι το οποίο μέσα σε σχεδόν 2μιση λεπτά – αποτελώντας το μικρότερο-διάρκειας-τραγούδι στον μουσικό κατάλογο της Swift. Αναφέρεται στο ξεθώριασμα και την αποστασιοποίηση δύο ανθρώπων που είναι πλέον χωρισμένοι, όμως στο τέλος η Taylor καταλαβαίνει πως η καλύτερη απόφαση είναι να μην μιλάνε όσο κι αν αυτό πονάει την ίδια.

Suburban Legends ονομάζεται το 4ο vault track, το οποίο αποτελεί το λιγότερο αγαπημένο μου κομμάτι σε όλο τον δίσκο. Ο στίχος “I broke my own heart, cause you were too polite to do it” με διέλυσε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων. To Is It Over Now? αποτελεί το αγαπημένο μου vault track γενικώς απ’όταν το πρωτοάκουσα και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά από κάθε άποψη. Κατάφερε να ανέβει στο #1 της Μεγάλης Βρετανίας. Πέρα από την ειρωνεία που κρύβει ο τίτλος αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε αν όντως ο δίσκος τελείωσε, πρόκειται για το ξαδερφάκι των “Out of The Woods” και “I Wish You Would”. Το τραγούδι στιχουργικά εξερευνάει το αίσθημα του πόνου, της προδοσίας, τις στιγμές μοναξιάς καθώς όλα οδηγούν στο πιο βασικό ερώτημα: Άραγε η σχέση αυτή τελείωσε οριστικά; Επίσης να προσθέσω ότι το intro του τραγουδιού, μου θύμισε αρκετά το τραγούδι “Labyrinth” από το Midnights. Πιστεύω ότι μέσα σε 3 λεπτά και 49 δευτερόλεπτα η Taylor μοιράστηκε όλη την αλήθεια της και τι πραγματικά συνέβη την περίοδο που εκείνη και ο Harry Styles ήταν μαζί λύνοντας μας πολλές απορίες και ερωτήματα για το τι πραγματικά συνέβη τότε. Όχι πως η ίδια είχε εκδικητικό κίνητρο με αυτό το τραγούδι μην παρεξηγηθώ, όμως νομίζω ότι οι στίχοι τα μαρτυράνε όλα.

Ουσιαστικά το τελευταίο vault track ονόματι “Sweeter Than Fiction” το οποίο βρίσκεται στην Tangerine Edition του 1989(Taylor’s Version) είχε κυκλοφορήσει κανονικά το 2013 ως μέρος του soundtrack της ταινίας “One Chance”. Το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν η αφορμή για το ξεκίνημα της μακροχρόνιας συνεργασίας της Taylor με τον φίλο της και παραγωγό Jack Antonoff. Τα synthesizers και τα 80’s είναι δύο στοιχεία που παντρεύονται σε αυτό το κομμάτι, δίνοντας την έμπνευση και το ηχητικό τοπίο για την “γέννηση” του 1989. Ιδού λοιπόν που εν τέλη κέρδισε κι αυτό άξια την θέση του στο 1989(Taylor’s Version) ως ένα από τα vault tracks!

Φτάνοντας στο τέλος του 1989(Taylor’s Version) νιώθω πως ξαναζώ την 1989 era, από την αρχή με την Taylor να είναι χαρούμενη και πάνω απ όλα υγιής. Μπορεί το 2014-2015 να ήταν στο πικ της καριέρας της και να συνεργάστηκε επί σκηνής με κορυφαία ονόματα όπως η Madonna, όμως η ίδια ήρθε αντιμέτωπη με πολλές δοκιμασίες ειδικά στην υγεία της. Η Taylor αργότερα ανέφερε πως εκείνη την περίοδο πάλευε με τις διατροφικές διαταραχές. Το να βλέπω πόσα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε, με κάθε κακή ανάμνηση να θεραπεύεται και να αντικαθίσταται με κάτι νέο, κάνει πραγματικά αυτό το re-recording τόσο ξεχωριστό για εμένα, αποτελώντας το αγαπημένο μου re-recorded album της Taylor. Μπορεί λυρικά να μην είναι τόσο ξεχωριστό όσο άλλες δισκογραφικές δουλειές της(folklore, evermore, Midnights). Σίγουρα όμως η παραγωγή του Christopher Rowe και του Jack Antonoff έδωσαν μία άλλη χάρη σε αυτόν τον δίσκο. Όπως είπε και ένα Swiftie “Τώρα μένει να πάρει πίσω το όνομα της(Taylor Swift) και την φήμη της(reputation)”.