Tag Archives: Κριτική

Review

Review | Το MAYHEM αποδεικνύει ότι η Lady Gaga είναι μια καλλιτέχνης πέρα από μουσικά είδη και νόρμες

Leave a comment

Ο νέος δίσκος της Lady Gaga έχει τον τίτλο MAYHEM και εδώ και λίγα εικοσιττεράωρα είναι διαθέσιμος σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες. Κυκλοφορεί από την Interscope Records ενώ στην Ελλάδα τα δικαιώματα και την προώθησή του έχει αναλάβει η MINOS EMI.

Πέντε χρόνια χρειάστηκε να περιμένουμε για έναν νέο pop δίσκο από την Lady Gaga. Το Chromatica, ο τελευταίος pop δίσκος της κυκλοφόρησε το 2020 και περιελάμβανε επιτυχίες όπως το “Stupid Love” και το “Rain On Me”, μια συνεργασία της με την Ariana Grande. Στο διάστημα αυτών των ετών η Gaga παρέμεινε ιδιαίτερα ενεργή καλλιτεχνικά επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της στην περιοδεία της αλλά και στην υποκριτική, μια μεγάλη αγάπη της όπως δέιχνουν και οι επαγγελματικές επιλογές της. Στο διάστημα 2020 – 2025 η Lady Gaga πραγματοποίησε την παγκόσμια περιοδεία The Chromatica Ball, πρωταγωνίστησε σε δύο ταινίες (House of Gucci και Joker: Folie a Deux) ενώ μουσικά μας χάρισε το jazz album Love for Sale (μαζί με τον Tony Bennett) αλλά και το album Harlequinn, ένα companion album και side project της ίδιας επηρεασμένη από τον ρόλο της ως Harley ”Lee” Quinn.

Κάπου στο 2022 και ενώ η Lady Gaga βρίσκονταν στη μέση της Chromatica Ball αποφασίζει να δημιουργήσει και να ηχογραφήσει έναν δίσκο εμπνευσμένο από τους πρώτους της δίσκους, τους δίσκους που την έφθασαν απευθείας στη κορυφή του pop στερεώματος. Η επιστροφή της σε πιο dark ήχους και aesthetics ήταν αποτέλεσμα επιρροής και συμβολής του συντρόφου της, Michael Polansky ο οποίος την παρότρυνε για μια τέτοια κίνηση. Η ηχογράφηση του δίσκου τελείωσε τους τελευταίους μήνες του 2024 ενώ ήδη από τον Οκτώβριο η Gaga μας είχε ενημερώσει ότι αυτός θα καταφθάσει στις αρχές του 2025.

Το επίσημο εξώφυλλο του δίσκου.

Τα τρία τραγούδια που ακούσαμε πριν από τη κυκλοφορία του album προετοίμασαν με τον κατάλληλο τρόπο τον ερχομό του MAYHEM. Το “Die With a Smile”, η συνεργασία της με τον Bruno Mars αν και αρχικά δεν ήταν προγραμματισμένη να συμπεριληφθεί στον δίσκο, τελικά αποτελεί το closing track αυτού. Η τεράστια επιτυχία της 1970’s inspired μπαλάντας, σπάζοντας μια σειρά από ρεκόρ στο Spotify, σχεδόν ”ανάγκασε” την Lady Gaga να το συμπεριλάβει. Πρόκειται για μια κίνηση της περισσότερο εμπορική παρά καλλιτεχνική.

Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αποτελεί και μια ιδανική επιλογή για να κλείσει ο δίσκος o οποίος μας χαρίζει μια full circle εμπειρία ακρόασης αν αναλογιστούμε ότι αυτός ανοίγει με το κομμάτι “Disease”, την πρώτη κυκλοφορία της Gaga με πιο dark αισθητική και βαρύ electro-pop ήχο. Λίγες εβδομάδες πριν καταφθάσει το MAYHEM η Lady Gaga κυκλοφόρησε το “Abracadabra”, μια stand out στιγμή ολόκληρου του δίσκου και ήδη Gaga classic κομμάτι θυμίζοντας τόσο μουσικά όσο και αισθητικά από το video clip του κάτι από τον δίσκο The Fame Monster (2009).

Κι ενώ τα “Disease” και “Abracadabra” έδειχναν ένα δίσκο αρκετά σκοτεινό και electro-pop τελικά αυτός δεν καταφθάνει ποτέ. Τα υπόλοιπα έντεκα τραγούδια της standard εκδοχής του MAYHEM παρουσιάζουν μια Lady Gaga να ”παίζει” με pop, synth, rock ακόμη και funk μελωδίες δείχνοντας μας για ακόμη μια φορά το ταλέντο της ως ερμηνεύτρια αλλά και την πληρότητά της ως καλλιτέχνιδα. Αυτή η τρομερή και σχεδόν φυσική ευκολία της να εναλλάσει ρυθμούς, ήχους και μελωδίες τελείως αβίαστα είναι η απόδειξη ότι η Lady Gaga είναι η σπουδαιότερη καλλιτέχνιδα της γενιάς της, μια καλλιτέχνιδα πέρα από μουσικές νόρμες όπου η κατηγοριοποίησή της σε ένα και μόνο είδος περισσότερο την εγκλωβίζει και την οριοθετεί παρά σηματοδοτεί την ταυτότητά της. Και ναι, μπορεί να θέλαμε ένα δίσκο αλα The Fame Monster ή Born This Way αλλά το MAYHEM είναι τόσο πλήρες και πλούσιο που μας ανταμοίβει με το παραπάνω.

Alternative εξώφυλλο του δίσκου που καλύπτει μια από τις πολλές εκδόσεις του MAYHEM σε βινύλιο.
Alternative εξώφυλλο του δίσκου που καλύπτει μια από τις πολλές εκδόσεις του MAYHEM σε βινύλιο.

Οι χρόνια fans της Lady Gaga και οι pop music fans ήδη έχουν λατρέψει το “Garden of Eden” αφού σε αυτό μπορούμε να εντοπίσουμε αρκετές ομοιότητες με παλαιότερα τραγούδια του καταλόγου της. Αν η ίδια θελήσει να συνεχίσει την προώθηση του δίσκου έχοντας έναν πιο pop προσανατολισμό τότε αυτό το κομμάτι θα είναι η ιδανική επιλογή για single.

Από τις λαμπρές στιγμές του δίσκου και τα κομμάτια “Perfect Celebrity” και “Vanish Into You” με το πρώτο να αποτελεί ότι πιο rock έχει παρουσιάσει ποτέ δισκογραφικά η Lady Gaga και το δεύτερο να μπλέκει ευχάριστα pop και rock ήχους. Λίγο πριν κλείσει ο δίσκος ακούμε και το “Blade of Grass”, μια pop-rock μπαλάντα με στίχους αρκετά συναισθηματικούς και προσωπικούς.

Η επιρροή και αγάπη της για τη μουσική της δεκαετίας του 1980 είναι φανερή σχεδόν σε κάθε project της. Η προσέγγιση της για αυτή τη δεκαετία στον δίσκο MAYHEM είναι διαφορετική και σίγουρα πιο ξεκάθαρη. Σε διάσπαρτα σημεία του νέου αυτού project της Lady Gaga θα ακούσουμε ήχους βγαλμένους από τους Blondie ακόμη και τον Michael Jackson. Το Tina Turner-esque “Don’t Call Tonight” και το εμπνευσμένο από τους Genesis/Phil Collins “LoveDrug” είναι δύο τέτοια παραδείγματα επιρροής της αμφότερα να ακολουθούν πιστά arrangements της περιόδου των 1980’s.

Σε πιο αργούς ρυθμούς βρίσκουμε το αισθησιακό “The Beast” ενώ σε synth-pop ήχους ηχεί το “How Bad Do U Want Me”, για πολλούς μια από τις πιο δυνατές στιγμές του δίσκου. Το τραγούδι “Killah” και ο funk-rock ήχος του θυμίζει κάτι από Prince ακόμη και St. Vincent ενώ το “Zombieboy” είναι ένα addictive disco κομμάτι με campy στοιχεία. Σε 1980’s funk ήχους και το “Shadow of a Man”.

Στην παραγωγή του δίσκου δεν συναντάμε κανένα όνομα από την ομάδα του δίσκου Chromatica. Η ίδια φάνηκε πως ήθελε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση και ματιά για την pop μουσική της. Τη παραγωγή και τους στίχους του MAYHEM υπογράφουν κατά κύριο λίγο οι Cirkut, Andrew Watt και Gesaffelstein όλοι με πολλές και σημαντικές περγαμηνές στην pop και electro μουσική. Φυσικά και το όλο εγχείρημα φέρνει και την σφραγγίδα της ίδιας της Lady Gaga ενώ και ο σύντροφος της Michael Polansky έχει writing credits σε 7 από τα συνολικά 14 κομμάτια του album. Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται το album είναι προσωπικές εμπειρίες της Gaga όπως η πάλη της με την ψύχωση, η προσπάθεια εντοπισμού ένος διαφορετικού και πιο αισιόδοξου state of mind και η προσωπική ευτυχία της στο πλευρό του Polansky.

Οι πρώτες κριτικές του MAYHEM είναι αρκετά ικανοποητικές με τις περισσότερες να μιλούν για την τολμηρότητα της Gaga ως καλλιτέχνη αλλά και για τον cohesive χαρακτήρα του δίσκου. Η βρετανική Intependent βαθμολόγησε το album με 100/100 ενώ NME, Rolling Stone, Telegraph και Guardian με 80/100. Φυσικά δεν έλλειψαν και πιο επιφυλακτικές κριτικές όπως αυτή του Slant με 60/100. Συνολικά και με βάση 12 κριτικές το MAYHEM συγκέντρωσε βαθμολογία 85/100 κάνοντάς τον έναν από τους πιο critical acclaim δίσκους της χρονιάς!

Όπως επισημαίνει και ο συντάκτης του Music Hunter, Γιώργος Ζάραγγας η Lady Gaga ξαναγυρνάει για το MAYHEM πίσω στις καλές pop ρίζες της με τις οποίες ξεκίνησε τη καριέρα της αυτή τη φορά πιο φινετσάτα αφού προσθέτει όλες τις τεχνικές φωνητικής που κατέκτησε την τελευταία 15ετία. Η ίδια θα μπορούσε να είχε προσθέσει περισσότερα industrial στοιχεία αφού μας είχε υποσχεθεί έναν dark δίσκο με επιρροές από την ballroom scene. Το MAYHEM είναι ένας δίσκος με πολύ ωραίο πάντρεμα ήχων από την δεκαετία των 1980’s μέχρι των 2000’s με σαφείς αναφορές σε καλλιτέχνες όπως ο David Bowie, οι Nine Inch Nails και ο Prince. Είναι σίγουρα ένα δυνατό contenter για Άλμπουμ της Χρονιάς στα επόμενα βραβεία Grammy και ένα από τα καλύτερα albums για το 2025.

Ακούστε ολόκληρο το MAYHEM παρακάτω:

Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.

Review

Review | Το From Zero είναι η ιδανική αρχή ενός νέου κεφαλαίου των Linkin Park

Leave a comment

Επτά χρόνια από το τελευταίο τους album αλλά και από τον θάνατο του Chester Bennington, οι Linkin Park δίνουν δυναμικά το παρών με τον ολοκαίνουργιο δίσκο τους, From Zero.

Το 2017 σίγουρα ήταν μια χρονιά ωρόσημο για την μπάντα των Linkin Park. Δύο μήνες μετά την κυκλοφορία του #1 album τους, One More Light (2017) ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Chester Bennington αυτοκτονεί ενώ η μπάντα βρίσκεται στην αρχή μιας μεγάλης παγκόσμιας περιοδίας.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι εφιαλτικοί για τους Linkin Park. Το σοκ, το πένθος, η λύπη είναι τα μόνα συναισθήματα που κυριαρχούν. Φυσικά, η περιοδεία ακυρώνεται, η μπάντα -σχεδόν- διαλύεται και ακολουθούν αρκετοί μήνες χωρίς κανένα νέο για το μέλλον τους. Η συμβολή του Mike Shinoda, μέλος τους συγκροτήματος, είναι καθοριστική για τους Linkin Park. Ήταν το άτομο που κράτησε τους Linkin Park ζωντανούς στη συνείδηση των fans τους. Gretatest Hits δίσκοι και επετειακές επανεκδόσεις τον blockbuster δίσκων Hybrit Theory και Meteora κάνουν την εμφάνισή τους, χάρις στον Shinoda, κάνοντας μας να αναμένουμε με ενθουσιασμό αλλά και περιέργεια για μια νέα δουλειά των Park ακόμη και χωρίς τον Chester.

Και φτάνουμε στο 2024 και συγκεκριμένα στς 5 Σεπτεμβρίου όπου μέσα από μια μεγάλη συναυλία στο Λος Άντζελες, η οποία μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω livestream, αποκαλύφθηκε το νέο μέλος στα φωνητικά του συγκροτήματος. Και το όνομα αυτής… Emily Armstrong. Η επιλογή της, ανάμεσα σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό επίδοξων vocalists για τη μπάντα, συζητήθηκε και επικρίθηκε στο έπαρκο.

Το νέο line up των Linkin Park με την προσθήκη της Armstrong ως lead vocalist.

Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι και καχύποπτοι άλλαξαν σχεδόν ακαριαία γνώμη όταν άκουσαν το “The Emptiness Machine”, το πρώτο τραγούδι των Linkin Park με τα φωνητικά της Emily Armstrong. Τα γεμάτα φωνητικά της και οι πολλαπλές ικανότητές της με αυτά σίγουρα είναι στοιχεία που ταίριαξαν στον ήχο και τη ταυτότητα της μπάντας.

Το τραγούδι γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και μπαίνει στα charts πολλών χωρών κάνοντάς το ένα από τα πιο επιτυχημένα rock singles της χρονιάς. Ακολούθησαν τα “Heavy Is the Crown” και “Over Each Other” αμφότερα να μας δείχνουν ότι το συγκρότημα έχει ακόμη πολλά να μας δώσει. Οι τρεις αυτές επιλογές τραγουδιών πριν την κυκλοφορία του δίσκου κρίνονται ως απόλυτα επιτυχημένες. Κύριος σκοπός τους ήταν να μας συστήσουν την Emily με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και αυτό σίγουρα επιτυγχάθηκε χάρις των τριών διαφορετικών vibes που λαμβάνονται από αυτά υπογραμμίζοντας τον versatile χαρακτήρα της Armstrong ως ερμηνεύτρια.

Με κέντρο πάντα την rock, αφήνωντας όμως την έντονη rap διάθεση του Chester και προσθέτοντας nu-metal, alternative-metal ακόμη και ήπιους electro-rock ήχους οι Linkin Park αποκάλυψαν τον δίσκο From Zero.

Το επίσημο cover του δίσκου.

”Από το μηδέν; Ναι… Δηλαδή από το τίποτα;” Είναι οι πρώτοι στίχοι που ακούμε σε αυτόν τον δίσκο. Το μηδένισμα του κοντέρ και η εκ νέου εξερεύνηση της ταυτότητας τους ήταν δομικά στοιχεία της δημιουργίας του From Zero. Αυτό φαίνεται και από την επιλογή της Emily στη θέση του Chester. Τα υπόλοιπα μέλη θα μπορούσαν να είχαν βρει έναν… κλώνο του Chester, έναν μουσικό πανομοιότυπο με τον αδικοχαμένο τραγουδιστή τους.

Η Emily Armstrong, η νέα vocalist των Linkin Park.

Εκτός από τα τρία τραγούδια που κυκλοφόρησαν πριν από τον δίσκο, στις λαμπρές στιγμές του συγκαταλέγονται τα τραγούδια “Casualty” και “Overflow”. Το πρώτο διακατέχεται από ένα τρομερό και γρήγορο beat το οποίο σίγουρα εκτοξεύει την αδρεναλίνη. Θυμίζει έντονα δουλειές των Slipknot. Θέλετε τα screaming vocals της Emily; Θέλετε το αίσθημα του θυμού που εντοπίζεται σε ολόκληρο το τραγούδι; Είναι σίγουρα απόλαυση! Το δεύτερο είναι μια πιο ατμοσφαιρική δουλειά τους η οποία θυμίζει τις τελευταίες δουλειές των LP με τον Chester. Ωραίος ρυθμός με haunting φωνητικά και μια καλοδουλεμένη παραγωγή.

Η Emily κάνει ένα βήμα πίσω στο “Cut the Bridge” αφήνοντας τον Mike να πάρει τα ηνία. Μια επίσης πολύ δυνατή στιγμή του δίσκου. Οι σκληροπυρινικοί fans των Linkin Park θα λατρέψουν το “Two Faced” αφού συνδυάζει όλα αυτά που αγαπούν στο συγκρότημα, δυνατά vocals και μια έντονη και γεμάτη ενορχήστρωση η οποία metal-ίζει. Ένα τραγούδι για γερά… νεύρα!

Ως filler tracks λειτουργούν τα “Stained” και “IGYEIH”, σίγουρα από τις πιο αδύναμες στιγμές του δίσκου. Το From Zero κλείνει με το “Good Things Go” και πάλι σε ηπιότερους τόνους. Θυμίζοντάς μας με πολλαπλά σχήματα λόγου και εκφράσεις τον άδικο χαμό το Chester, το closing track κουβαλά την ιδιότητα της κάθαρσης, το τέλος του πένθους, την αρχή μια νέας σελίδας – ενός νέου κεφαλαίου στην επαγγελματική αλλά και στην προσωπική ζωή κάθε μέλους των Linkin Park.

Ας μη γελιόμαστε, η σκιά του χαμού του Chester πάντα θα συνοδεύει τους Linkin Park. Με το From Zero το συγκρότημα έδειξε το θάρρος του, την όρεξη του για νέες μουσικές και την αγάπη για τους fans τους. Η πρώτη κυκλοφορία τους στην μετά Chester εποχή είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Αφήνει και τους πιο δύσπιστους αν όχι απόλυτα ευχαριστημένους, τουλάχιστον, ικανοποιημένους ως έναν βαθμό.

Σίγουρα, ο Chester από εκεί ψηλά είναι υπερήφανος για τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας του και σίγουρα εγκρίνει την επιλογή της ταλαντούχας Emily Armstrong ως νέο μέλος των LP. Δε θα γινόταν και διαφορετικά αφού το ταλέντο, η τόλμη και η προσωπικότητα της Emily διαπερνά τυχόν προκαταλήψεις και μικρότητες.

Ακούστε το From Zero παρακάτω:

Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.

Review

Review: Το ”πράσινο”, cool και hyper-pop Brat της Charli XCX

Leave a comment

Η Charli XCX με τον έκτο studio δίσκο της φθάνει στο απόγειο της καριέρας της τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά. Το Brat ήδη έχει αγαπηθεί από κοινό και κριτικούς. Χωρίς περιθώριο αμφιβολιών χαρακτηρίζεται ως ότι πιο must για το φετινό καλοκαίρι. Εξάλλου, αυτό δείχνει και το hashtag #bratsummer που trend-άρει σε όλα τα social media.

Είναι 2013 και η τότε 20χρονη Charli κάνει το μουσικό της ντεμπούτο. Η αποδοχή της από τον μουσικό κόσμο είναι σχεδόν ακαριαία. Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας της καταφέρνει να έχει αρκετά hits στο ενεργητικό της τόσο ως solo όσο και ως featured artist.

Το “Boom Clap” έντυσε μουσικά την ταινία The Fault In Our Stars μπαίνοντας στο Top 10 πολλών χωρών, το “Fancy” με την Iggy Azalea στιγμάτισε μουσικά το 2014 ενώ η πιο μεγάλη επιτυχία της είναι το “I Love It” με τις σουηδές Icona Pop.

Χωρίς να αναζητά μανιωδώς την επόμενη μεγάλη επιτυχία της, η Charli επένδυσε στην καλλιτεχνική της ωρίμανση. Η αγάπη της για την ηλεκτρονική μουσική θα την οδηγήσει και στην εξερεύνηση νέων ήχων. Το προφίλ της από το 2015 και εξής θα αλλάξει… άρδην! Πρώτο δείγμα αυτής της αλλαγής, το όχι και τόσο καλό, Vroom Vroom EP (2016). Οι χαμηλές πωλήσεις και οι κακές κριτικές δεν την πτοούν.

Μόλις ένα χρόνο μετά, το 2017, κυκλοφορεί δύο mixtapes – σταθμούς. Τόσο για την καριέρα της όσο και για το είδος της hyper-pop. Οι έντονοι ηλεκτρονικοί ήχοι οι οποίοι ακούγονται σαν… glitch, η άνθηση μιας avant-garde κουλτούρας dance ήχου και μια πιο πειραματική ματιά προς την electro περιγράφουν απόλυτα τα mixtape Number 1 Angel και Pop 2. Δύο κυκλοφορίες που κάθε ακροατής της EDM μουσικής αλλά και μουσικόφιλος πρέπει να ακούσει.

Η Charli XCX ήδη είχε αναδειχθεί ως μια από τις κορυφαίες φιγούρες της πειραματικής και εναλλακτικής pop μουσικής. Το 2019 και 2020 ήρθαν οι δίσκοι Charli και How I’m Feeling Now οι οποίοι ενίσχυσαν αυτό το προφίλ της. Το 2022 με τον δίσκο Crush επιλέγει να… ”ξαναπαίξει” με πιο εμπορικούς ήχους πάντα όμως με μια διαφορετική ματιά στα πράγματα καλώντας δίπλα της καλλιτέχνες όπως η Caroline Polachek, η Rina Sawayama κ.α.

Είναι 2024 και η τώρα 31χρονη Charli XCX κυκλοφορεί τον δίσκο Brat. Έχοντας πλήρη γνώση της μουσικής της ταυτότητας τελειοποιεί τον hyper-pop ήχο της και οδηγείται σε επίπεδα δημοφιλίας που δεν είχε ξαναζήσει.

Η αρχή αυτού album cycle έγινε στα τέλη του Φεβρουρίου με το τραγούδι “Von Dutch”. Έλαβε εξαιρετικές κριτικές με πολλούς να αναφέρουν τον φρεσκο-ανακοινωμένο δίσκο Brat ως μια από τις πιο anticipated κυκλοφορίες της χρονιάς.

Λίγες εβδομάδες μετά δύο νέα τραγούδια του δίσκου κάνουν την εμφάνισή τους. Αυτά δεν ήταν άλλα από τα “B2B” και “Club Classics” επιβεβαιώνοντας την επιστροφή της σε πιο electro και hyper-pop ήχους.

Ο δίσκος κυκλοφορεί στις 7 Ιουνίου έχοντας ως εξώφυλλο ένα πράσινο λάιμ φόντο στο background και τον τίτλο του δίσκου γραμμένο με μικρά γράμματα σε arial γραμματοσειρά. Οι επιλογές αυτές μόνο τυχαίες δεν ήταν αφού αποτελούν μια αναφορά και κριτική της XCX προς την pop κουλτούρα.

Το επίσημο εξώφυλλο του δίσκου.

”Γιατί οι δίσκοι από γυναίκες καλλιτέχνιδες πρέπει να έχουν πάντα στο εξώφυλλο τις ίδιες; Γιατί η εικόνα τους πρέπει να είναι πάντα παράλληλη με την δουλειά τους; Όλο αυτό το βρίσκω εντελώς μισογυνιστικό και η απόδειξη ότι η γυναίκα χρησιμοποιείται ως εμπόρευμα.”

… δήλωσε σε συνέντευξη της όταν ερωτήθηκε για το εξώφυλλο του Brat. Συνέχισε λέγοντας τα εξής:

”Ήθελα ένα χρώμα το οποίο δεν θα είναι εμπορικό. Ένα χρώμα μακριά από την αισθητική της κυρίαρχης pop κουλτούρας. Θα μπορούσα να είχα διαλέξει το λευκό ή το κόκκινο ή ακόμη και το μαύρο. Αυτή η απόχρωση του lime ήταν αυτό που έψαχνα. Ήθελα να παρουσιάσω κάτι το οποίο θα φαίνεται σαν λάθος, σαν ατύχημα. Γιατί ορισμένα πράγματα στην ποπ κουλτούρα να θεωρούνται καλά και αποδεκτά και άλλα να φαίνονται κακά;”

Το instagram feed, το tiktok και άλλες εφρμογές θα κατακλειστούν από το hashtag #bratsummer. Οι χρήστες θα χρησιμοποιήσουν παραλλαγές του cover art για να περιγράψουν προσωπικές στιγμές τους αλλά και κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Το lime πράσινο χρώμα θα πρωταγωνιστήσει στις αισθητικές πολλών ατόμων όπως και κάποια από τα aesthetics της Charli XCX για αυτήν της την era. Tank tops, μακριές φούστες, μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου, messy hair είναι μόνο μερικά από τα fashion στοιχεία του Brat.

Σαν λέξη δεν σημαίνει κάτι. Απέκτησε νόημα μετά την κυκλοφορία του δίσκου. Το Brat περιγράφει μια unapologetic συμπεριφορά. Μια περσόνα η οποία θέλει να είναι παντού κυρίαρχη μαγνητίζοντας όλα τα βλέμματα με την αυτοπεποίθησή του να είναι εύκολα διακριτή. Δεν είναι όμως τέλειος/-α. Έχει ανασφάλειες, συνήθως όχι σταθερή προσωπική ζωή και η γενικότερη συμπεριφορά του λειτουργεί απλά ως… ασπίδα.

Σε μια εποχή που η ποπ κουλτούρα ψάχνει καινούργιο trend, η Charli XCX δημιουργεί μια νέα ποπ συνθήκη. Άθελά της θα γίνει μια εκ των πρωταγωνιστριών της mainstream κουλτούρας. Αυτή η οργανική επιτυχία του δίσκου και όχι η επι τούτου δημιουργία ενός νέου popular statement είναι και μέρος της γοητείας του Brat.

Απολαύστε το παρακάτω:

Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.

Review

The Tortured Poets Department | Ένας ιδιαίτερα προσωπικός δίσκος που γεννά πολλά ερωτηματικά για το μέλλον της Taylor Swift

Leave a comment

Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα έγινε διαθέσιμος σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες ο ολοκαίνουργιος δίσκος της αμερικανίδας super star Taylor Swift. Το The Tortured Poets Department ανακοινώθηκε από την ίδια την τραγουδίστρια την βραδιά των Grammy Awards 2024, στις 5 Φεβρουαρίου και συγκεκριμένα στο acceptance speech της για τη νίκη της στη κατηγορία Best Pop Vocal Album.

Το φαινόμενο Taylor Swift φαίνεται να μην σταματά. Η ίδια δείχνει ότι βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας, της δημοφιλίας και της δημιουργικότητάς της. Μέσα σε διάστημα μικρότερο των τεσσάρων χρόνων η Taylor Swift έχει κυκλοφορήσει τέσσερις δίσκους με πρωτότυπο υλικό. Φυσικά αναφερόμαστε στα Folklore (Ιούλιος του 2020), Evermore (Δεκέμβριος του 2020), Midnights (Οκτώβριος 2022) και The Tortured Poets Department (Απρίλιος του 2024) ενώ ανάμεσα σε αυτές τις κυκλοφορίες είχαμε και τα re-releases προηγούμενων δίσκων της καριέρας της για λόγους νομικούς και καλλιτεχνικούς. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ίδια βρίσκεται στη μέση μιας παγκόσμιας περιοδείας που σπάει ταμεία, το The Eras Tour για την οποία έχει και κυκλοφορήσει ακόμη και ταινία. Και αυτή θεωρήθηκε εισπρακτική επιτυχία.

Το επίσημο εξώφυλλο του δίσκου (standard edition)

{…} Είναι μια ανθολογία νέων έργων που αντικατοπτρίζουν γεγονότα, απόψεις και συναισθήματα από μια φευγαλέα και μοιραία στιγμή του χρόνου, μια στιγμή που ήταν τόσο συγκλονιστική όσο και θλιβερή. {…}. Αυτή η περίοδος της ζωής του συγγραφέα έχει πλέον τελειώσει, το κεφάλαιο έχει κλείσει. Δεν υπάρχει τίποτα να εκδικηθεί, δεν υπάρχουν λογαριασμοί να κλείσουν αφού οι πληγές έχουν επουλωθεί. {…}Μόλις πούμε την πιο θλιβερή μας ιστορία, μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτήν. Και τότε το μόνο που μένει πίσω είναι η βασανισμένη ποίηση.”


Έτσι περιέγραψε η Taylor Swift τη νέα της δουλειά και καταλαβαίνουμε ότι και αυτός ο δίσκος είναι για την ίδια αρκετά προσωπικός και εξομολογητικός. Ο χωρισμός από τον έξι χρόνια συντροφό της, τον ηθοποιό Joe Alwyn και το σύντομο ειδύλλιο της με τον τραγουδιστή των The 1975, Matty Healy φαίνεται ότι έδρασαν καταλυτικά.

Στίχοι γεμάτοι πόνο, σπαραγμό, απορίες και πολλά ερωτηματικά για την ίδια είναι σημεία κλειδιά για ολόκληρη την εξιστόρηση από την Swift.
“And in plain sight you hid/ But you are what you did/ And I’ll forget you, but I’ll never forgive/ The smallest man who ever lived” τραγουδάει στο track 14 του The Tortured Poets Department, στο “The Smallest Man Who Ever Lived” δηλώνοντας ευθέως τις απιστίες του Alwyn. Ο πόνος του χωρισμού είναι σίγουρα φρέσκος αφού σε άλλο σημείο του δίσκου θα καταλήξει να περιγράφει την εξάχρονη σχέση της ως κάτι το… αχρείαστο. “It was legendary/ It was momentary/ It was unnecessary” τραγουδάει στο “Loml”.

Το “Down Bad” αποτελεί stand out στιγμή ολόκληρου του δίσκου. “I’ll build you a fort on some planet/ Where they can all understand it/ How dare you think it’s romantic/ Leaving me safe and stranded/ ‘Cause f— it, I was in love/ So f— you if I can’t have us/ ‘Cause f— it, I was in love”. Η φωνητική απόδοση της ίδιας σε αυτό το κομμάτι είναι μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Με τρόπο ωμό και με μια αφοπλιστικά εξωστρεφή ερμηνεία η Miss Taylor καταφέρνει να μας παρασύρει στο συναίσθημά της.

Στο infamous track 5 του δίσκου συναντούμε το “So Long, London”. Για την ιστορία οι fans της θεωρούν ότι σε κάθε δίσκο το πεμπτο τραγούδι στην tracklist αποτελεί και το πιο προσωπικό της Taylor Swift με μια ιδιαίτερη σημασία για την ίδια. Και εδώ το track 5 αποτελεί μια από τις πιο δυνατές στιγμές του δίσκου τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά αφού οι μελαγχολικοί synth-pop ήχοι σίγουρα παρασύρουν συναισθηματικά και συγκινούν.

Οι δύο συνεργασίες της Taylor Swift, επίσης, αποτελούν από τις λαμπρότερες στιγμές του 11ου δίσκου της καριέρας της. Η χημεία με την Florence Welch στο “Florida!!!” είναι απροσδόκητα καλή. Το γεγονός αυτό αποδυκνύεται κυρίως φωνητικά σε ένα υποδειγματικό vocal performance και από τις δύο καλλιτέχνιδες με την Taylor Swift επιτέλους να δίνει σε featured artist πολύ από τον χρόνο της. Η επιλογή του “Fortnight”, του ντουέτο της με τον Post Malone για πρώτο single είναι σίγουρα ιδανική. Είναι ένα δυνατό ξεκίνημα για την ακρόαση του The Tortured Poets Department αφού περιγράφει ολόκληρο τον δίσκο τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Στίχοι όπως “And no one here’s to blame/ But what about your quiet treason?” και “And I love you/ It’s ruining my life” σίγουρα κινούν την περιέργεια ακόμη και στους πιο δύσπιστους για όλα αυτά που έχει να πει η Taylor Swift στον νέο της δίσκο.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες όμορφες στιγμές στον δίσκο όπως τα τραγούδια “My Boy Only Breaks His Favorite Toys”, “Guilty as Sin?” και “Clara Bow” όλα σε παρόμοιο mood με τα προηγούμενα tracks που αναφέραμε.

Δίπλα στην Taylor Swift βρέθηκαν για άλλη μια φορά ο Jack Antonoff και ο Aaron Dessner. Η standard έκδοση του δίσκου χωρίζεται κατά κάποιο τρόπο σε δύο μισά. Στο πρώτο μισό πρωταγωνιστεί η παραγωγή του Antonoff με μια synth-pop διάθεση και με έναν νοσταλγικό 1980’s pop ήχο που σε πολλούς θα θυμίσει τον προηγούμενο δίσκο της Swift, Midnights από το 2022. Στο δεύτερο μισό ο Dessner θα μας θυμίσει την Taylor Swift του Folklore και του Evermore από το 2020 αφού εκεί οι ήχοι γίνονται περισσότερο folk και indie.

Ίσως πρέπει να θεωρήσουμε το The Tortured Poets Department ως το τελευταίο μέρος ενός κεφαλαίου της καριέρας της Taylor Swift. Μουσικά, ο νέος της δίσκος δεν της προσφέρει τίποτα καινούργιο, είναι ενα best of των προηγούμενων τριών δουλειών της. Δείχνει ένα είδος (καλλιτεχνικού) καθυσυχασμού από την ίδια με επαναλαμβανόμενα μοτίβα από προηγούμενες δουλειές της. Μόνο τυχαία δεν είναι πολλά σχόλια που μιλούν για ατέρμονες επαναλήψεις ήχων ακόμη και μέσα στον ίδιο τον δίσκο. Και όχι δε μπορούμε να μιλάμε για μια σφιχτή, cohesive δουλειά όταν αυτοί οι ήχοι έχουν δοκιμαστεί και στο κοντινό παρελθόν της.

Σε ευθεία αντιδιαστολή με τις μουσικές επιλογές της Taylor Swift έρχεται το στιχουργικό της ταλέντο. Η ωριμότητά της φαίνεται ξεκάθαρα και δίσκο με τον δίσκο γίνεται ολοένα και πιο σίγουρη ολοένα και πιο ώριμη. Οι στίχοι του The Tortured Poets Department είναι και οι καλύτεροι που έχει γράψει στην σχεδόν 18χρονη πορεία της. Δεν είναι ένας ακόμη δίσκος για έναν πρώην. Οι προσωπικές της σχέσεις, απλά, έρχονται και συμπληρώνουν βαθύτερες σκέψεις της ίδιας για μια σειρά από ζητήματα που την απασχολούν όπως η ψυχική της υγεία και η εικόνα των media για αυτήν. Η ίδια δείχνει να αντιμετωπίζει τους θαυμαστές της όχι απλά ως ακροατές της αλλά ως συνομιλητές της ενώ μέσα από αυτή τη διαδικασία, του διαλόγου θα λέγαμε, η ίδια επουλώνει τραύματά και βγαίνει νικήτρια μέσα από κάθε μάχη της. Γιατί αυτή η στιχουργική ανάπτυξή της να μην συμπίπτει και με την μουσική;

Ίσως και η αναζήτηση νέων παραγωγών και δημιουργών να φαντάζει πλέον επιτακτική.

Ακούστε το The Tortured Poets Department παρακάτω:

Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.

Review

Review | Πως ένας χωρισμός μετατρέπεται σε ”αιώνια λιακάδα” στο νέο album της Ariana Grande

Leave a comment

Πριν από λίγα εικοσιτεράωρα κυκλοφόρησε ο ολοκαίνουργιος δίσκος της Ariana Grande. Αυτός κυκλοφορεί από την Rebublic Records και στην Ελλάδα από την MINOS EMI.

Σχεδόν τέσσερα χρόνια χρειάστηκε να περιμένουμε για μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά από την Ariana Grande. Ο τελευταίος δίσκος της κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2020 και είχε τον τίτλο Positions. Αυτός σηματοδότησε και το τέλος μιας ιδιαίτερα παραγωγικής περιόδου της καριέρας της Grande αφού ήταν ο τρίτος νέος δίσκος που κυκλοφορούσε στο διάστημα των μόλις 2 χρόνων. Εκτός των δικών της, προσωπικών, δίσκων μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια βρέθηκε και σε πολλές συνεργασίες (Lady Gaga, Miley Cyrus & Lana Del Rey, The Weeknd κ.α.)

Ίσως να ήταν και βήματα απαραίτητα για να βρεθεί η αμερικανίδα pop star στην πρώτη γραμμή του pop στερεώματος, να έχει μόνιμη παρουσία στις πρώτες θέσεις των charts και να συνεχίσει να έχει τα πρωτία στις streaming υπηρεσίες. Δεν είναι τυχαίο ότι αριθμεί περίπου στους 75-80 εκατομμύρια μηνιαίους ακροατές στο Spotify αποτελώντας την κορυφαία pop star της γενιάς της.

O νέος δίσκος της αμερικανίδας pop star τιτλοφορείται ως Eternal Sunshine, επηρεασμένη από την ταινία με πρωταγωνιστές τους Jim Carey και Kate Winslet, Eternal Sunshine of a Spotless Mind (στην Ελλάδα γνωστό ως ”Η αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού”). Στη ταινία οι αναμνήσεις των δύο πρωταγωνιστών θα διαγραφούν, θα ξεχαστούν από τους ίδιους. Το πεπρωμένο όμως θα τους ξαναενώσει και οι ίδιοι θα ξαναερωτευτούν.

Ένα από τα επίσημα covers του δίσκου.

Να ξεχάσει. Αφού δε μπορεί να ξεπεράσει όλες αυτές τις αλλαγές που συνέβησαν στην προσωπική της ζωή. Η στιγμή που κυκλοφορεί ένα τέτοιο project από την Ariana Grande δεν είναι τυχαίο. Λίγοι μήνες μετά το διαζύγιο της από τον Dalton Gomez και τις φημολογίες ότι αποτέλεσε το τρίτο πρόσωπο στον γάμο του ηθοποιού Ethan Slater με την Lilly Jay, η Ariana έρχεται να πάρει θέση σε όλα αυτά. Παίρνει θέση μιλώντας όσο πιο ειλικρινά μπορεί, μέσα από την τέχνη της, μέσα από την μουσική της. Όχι με διάθεση απολογίας προς τον πρώην συντρόφό της ή την Lilly Jay ή τα media. Γιατί άλλωστε να το κάνει; Γιατί να απολογηθεί για τα συναισθήματά της; Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έρχεται αντιμέτωπη με τις πράξεις της και τις συνέπειες τους. Στον δίσκο πολλές φορές θα την δούμε να καθησυχάζει τον ίδιο της τον εαυτό.

Το πρώτο δείγμα από τον δίσκο το ακούσαμε τον Ιανουάριο. Το ανεβαστικό “yes, and?” βρέθηκε στο #1 των charts από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του ενώ απέσπασε εξαιρετικές κριτικές.

Λίγο, ως καθόλου ακούγεται ολόκληρος ο δίσκος με το lead single. Το Eternal Sunshine δεν είναι ένας dance/house δίσκος που πολλοί ίσως περιμένουν να ακούσουν. Κάτι που καταλαβαίνουμε αμέσως αφού η Ariana Grande μας ετοιμάζει για αυτό από το πρώτο τραγούδι στην tracklist, το “intro (end of the world)” αλλά και στα επόμενα που αμέσως ακολουθούν. Σε αυτά τα πρώτα τραγούδια πιο εσωτερική και ενδοσκοπική αφηγείται την παραδοχή του τέλους του γάμου της και το αντίο σε αυτόν. Οι soft R&B ήχοι είναι αυτοί που ντύνουν με το πιο κατάλληλο τρόπο όλα αυτά που μοιράζεται μαζί μας. Το τραγούδι “bye” θυμίζει έντονα τραγούδια του δίσκου Dangerous Woman (2016) ενώ αξιέπαινα είναι τα harmonies στο “don’t wanna break up again”.

Ακολουθεί το “Saturn Returns Interlude” και φτάνουμε στο album title track, “eternal sunshine”. Σε 2000’s R&B ήχους θα αποκαλύψει τον λόγο του χωρισμού της. ”Now, now she’s in my bed, mm-mm, layin’ on your chest, Now I’m in my head, wonderin’ how it ends” και λίγο πιο μετά ”Hope you feel alright when you’re in her”. Η φωνητική απόδοση εδώ είναι και αυτή που κάνει το κομμάτι να ξεχωρίζει. Η Grande, παρόλο που τραγουδάει τους συγκεκριμένους – και σκληρούς – στίχους, ακούγεται ανακουφισμένη και επιτέλους ελεύθερη. Χωρίς το βίωμα της απιστίας η σχέση δε θα είχε τελειώσει. Και δε θα είχε ανοίξει ένα άλλο, πιο φωτεινό κεφάλαιο της ζωής της.

Δε θα αναλωθεί περισσότερο στην προηγούμενο σύντροφό της αφού ήδη από το επόμενο τραγούδι με τίτλο “Supernatural” θα ξεκινήσει να αφηγείται μια νέα σελίδα της προσωπικής της ζωής. Τώρα σε πιο pop ήχους.

Κια φτάνουμε στο peak του δίσκου. Τα τέσσερα κομμάτια που ακολουθούν είναι και αυτά που κάνουν το Eternal Sunshine ξεχωριστό. Τα τραγούδια “true story” και “the boy is mine” είναι γραμμένα σε easy flow 1990’s R&B ήχους. Το πρώτο μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα πιο ώριμο και καλοδουλεμένο track από τον debut δίσκο της, Yours Truly (2013) ενώ το δεύτερο συνδυάζει ήχους που ακούσαμε στα albums Sweetener (2018) και Positions (2020). Ένατο track του Eternal Sunshine το ήδη γνωστό “yes, and?” ενώ ακολουθεί το δεύτερο single “we can’t be friends (wait for your love)”, αμφότερα σε πιο ανεβαστικούς ήχους.

Για τα τρία τελευταία tracks η Ariana δε θα δώσει κάτι καινούργιο μουσικά αφού τα “i wish i hated you”, “imperfect for you”, “ordinary things” κινούνται επίσης σε pop/R&B ήχους. Οι στίχοι και πάλι απόλυτα προσωπικοί και βιωματικοί.

Τέσσερα διαφορετικά covers που ντύνουν physical και vinyl releases.

Για πρώτη φορά όλα τα τραγούδια του δίσκου υπογράφονται από την ίδια την Ariana Grande. Την παραγωγή ανέβαλε ο μετρ πολλών επιτυχιών και long time collaborator της Ari, Max Martin.

Ολόκληρος ο δίσκος και το νόημα του αποτυπώνεται ακέραια στο πρόφατο video clip της Ariana Grande για το “we can’t be friends (wait for your love)”, το δεύτερο επίσημο single του Eternal Sunshine. Εκεί, η ίδια υποβάλλεται σε μια διαδικασία διαγραφής της μνήμης της με ότι κι αν έχει ως συνέπεια μια τέτοια πράξη της.

Το Eternal Sunshine είναι η απόδειξη του ”κάθε εμπόδιο για καλό”. Όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίσουμε, το παρελθόν πάντα μας συνοδεύει και μας συντροφεύει άλλοτε πιο γλυκά, άλλοτε πιο αυστηρά. Όσο σκληρό κι αν είναι πάντα το αφήνουμε πίσω μας, ζούμε με αυτό και εν τέλει… προχωράμε…

Ακούστε το Eternal Sunshine παρακάτω:

Review

Review | Το self-healing της Ava Max μέσα από την pop μουσική

Leave a comment

Ο sophomore δίσκος της αμερικανίδας τραγουδίστριας Ava Max κατέφθασε πριν από λίγες ημέρες. Από το ντεμπούτο της πριν από 5 χρόνια, και συγκεκριμένα από το 2018, μας έχει χαρίσει μια σειρά από pop επιτυχίες γνωστές σε ολόκληρη την υφήλιο. Από το hit single “Sweet But Psycho” στο απόλυτα ανεβαστικό “Kings & Queens” και από το ABBA inspired “Torn” στην mega συνεργασία της με τον Tiësto στο “The Motto” η ίδια πρωταγωνιστεί στο παγκόσμιο pop γίγνεσθαι. Η προσπάθειά της να βρίσκεται στη πρώτη γραμμή του pop στερεώματος συνεχίζεται με τον ολοκαίνουργιο δίσκο της με τίτλο Diamonds & Dancefloors ο οποίος κυκλοφορεί από την Atlantic Records.

Το 2022 ήταν η δυσκολότερη χρονιά της ζωής μου. Κι ενώ ετοίμαζα πυρετωδώς το νέο μου δίσκο ήρθαν τα πάνω – κάτω στη προσωπική μου ζωή. Με το Diamonds & Dancefloors προσπάθησα να ξεπεράσω τις όποιες δυσκολίες της συγκεκριμένης περιόδου της ζωής μου μέσα από τη δυνατή μουσική, το χορό και τη διασκέδαση. Ο νέος μου δίσκος θα σε κάνει να κλαις και να χορεύεις ταυτόχρονα.

Έτσι περιγράφει η ίδια η Ava Max το νέο της μουσικό εγχείρημα. Και μια πιο προσεκτική ματιά στους στίχους το αποδεικνύουν περίτρανα.

Το επίσημο cover του δίσκου.

Το “Million Dollar Baby” επιλέχθηκε να ανοίξει τον δίσκο και δε θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα η ακρόαση του Diamonds & Dancefloors. Αποτελεί το δεύτερο single του δίσκου. Απευθείας καταλαβαίνουμε ότι το album θα έχει έντονη επιρροή από την pop μουσική προηγούμενων δεκαετιών. Σε παρόμοια μουσικά μονοπάτια ακολουθεί το “Sleepwalker”. Οι στίχοι εδώ είναι πιο επιθετικοί αφού εύχεται στον πρώην σύντροφό της να την σκέφτεται καθημερινά παρόλο που πλέον έχουν χωρίσει. Σίγουρα μια stand out στιγμή του δίσκου είναι το “Maybe You’re the Problem”. Και πάλι σε 1980’s synth ρυθμούς η Max καταλαβαίνει και μας τραγουδά ότι για το τέλος της σχέσης της δεν ευθύνεται η ίδια. Το τραγούδι προωθήθηκε με ένα ομολογουμένως έξυπνο clip ενώ την περασμένη χρονιά ακούστηκε αρκετά ακόμη και στα ελληνικά ραδιόφωνα.

Το τέταρτο track είναι το “Ghost”. Ένα απόλυτα ραδιοφωνικό κομμάτι σε eurodance ήχους που θυμίζει ως ένα σημείο την παλαιότερη επιτυχία της “My Head & My Heart”. Μια από τις πιο αδύναμες στιγμές του LP είναι το “Hold Up (Wait a Minute)” το οποίο ίσως να ”χάνεται΄΄” μέσα στα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Συνεχίζουμε με το “Weapons”. Στιχουργικά συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο της περιγραφής δηλαδή του τέλους της σχέσης και των αρνητικών χαρακτηριστικών του πρώην της.

Σειρά για το title track. Και πάλι οι eurodance ήχοι δίνουν το παρών μπλεγμένοι με electro bass ρυθμούς. Σίγουρα μια δυνατή στιγμή του album. Δε μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο και για το όγδοο κομμάτι του Diamonds & Dancefloors το “In the Dark”. Και μπορεί μουσικά να υστερεί ωστόσο στιχουργικά αποτελεί μια από τις δυνατότερες στιγμές.

Αυτό είχε προοριστεί να είναι το εξώφυλλο του δίσκου. Τελικά αυτό άλλαξε μιας και η Ava Max αισθάνθηκε ότι η νέα εικόνα αντικατοπτρίζει καλύτερα το album. Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι το πρώτο εξώφυλο δέχθηκε μια σειρά αρνητικών σχολίων που σίγουρα θα επηρέασαν την επιλογή της Ava για αλλαγή του cover.

Ένα μάλλον αδιάφορο κομμάτι αποτελεί το “Turn Off the Lights”, το επόμενο κομμάτι στην tracklist του Diamonds & Dancefloors. Σίγουρα ακούγεται ευχάριστα αλλά επίσης σίγουρο είναι ότι υπάρχουν καλύτερα κομμάτια στον δίσκο. Ακολουθεί το “One of Us” ένα αρκετά προσωπικό κομμάτι για την Max όπως έχει δηλώσει και η ίδια σε συνεντεύξεις της. Με τους στίχους του ρεφρέν ”One of us would die for love, One of us would give it up, One of us would risk it all, One of us won’t even call” καταδεικνύει την συνεχή προσπάθειά της να πετύχει και να συνεχίσει η σχέση της.

Φτάνοντας προς το τέλος της ακρόασης του sophomore δίσκου της Ava Max βρίσκουμε τα “Get Outta My Head”, “Cold as Ice” και “Last Night on Earth”. Τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά ακολουθείται πιστά το μοντέλο των προηγούμενων tracks. Το “Cold as Ice” σίγουρα ξεχωρίζει. Ο δίσκος κλείνει ίσως με το δυνατότερο κομμάτι. Το “Dancing’s Done” έχει όλα τα φόντα να αποτελέσει μια από τις κορυφαίες pop κυκλοφορίες για το 2023 και ένα τραγούδι σταθμό στη καριέρα της Max. Ένα τέλειο closing track.

Με βασικούς παραγωγούς τους Jonas Jeberg, Cirkut, Connor McDonough αλλά και Burns δημιουργήθηκε ένας καθαρά pop δίσκος έχοντας ως κύρια πηγή δημουργίας του την ευρωπαϊκή pop μουσική προηγούμενων δεκαετιών στα πρότυπα των ABBA, Ace of Base, Alcazar αλλά και της 1990’s eurodance μουσικής σκηνής.

Η έλλειψη featured artists και το γεγονός ότι η ίδια η Ava υπογράφει και τα 14 κομμάτια δείχνει το πόσο προσωπικό είναι το Diamonds & Dancefloors για την ίδια την καλλιτέχνιδα. Σίγουρα ένα βήμα μπροστά για τη καριέρα της Ava Max.

Απολαύστε τον ολοκαίνουργιο δίσκο της Ava Max παρακάτω:

Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.

Review

Review | Με συναισθηματική οξυδέρκεια και έντονη διάθεση αυτοκριτικής ο νέος δίσκος της Taylor Swift

Leave a comment

Ο αισίως δέκατος δίσκος της Αμερικανίδας superstar Taylor Swift κατέφθασε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα. Φαίνεται ότι η ίδια βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα παραγωγική περίοδο της ζωής της. Τα τελευταία τρία χρόνια μας έχει χαρίσει 3 ολοκληρωμένους δίσκους (Folklore – 2020, Evermore – 2020, και το πρόσφατο Midnights) και 2 re-recording albums, τα γνωστά Taylor’s Version (Fearless – 2021, Red – 2021). Σίγουρα δε μπορούμε να μιλήσουμε για quantity over quality αφού όλες οι δουλειές της είναι προσεγμένες τόσο στιχουργικά όσο και στο κομμάτι της παραγωγής. Από αυτό το σχήμα δε ξεφεύγει και ο πρόσφατος δίσκος της, Midnights.

Πρόκειται για μια συλλογή μουσικής που γράφτηκε στη μέση της νύχτας, ένα ταξίδι μέσα από τρόμους και γλυκά όνειρα.

Έτσι περιέγραψε το Midnights η ίδια η Taylor. Και δε θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα. Σε μια πολύ καλά δομημένη tracklist προσφέρεται ένα ολοκληρωμένο ταξίδι αυτο-εξερεύνησης και αυτο-κριτικής που έχει αρχή – μέση και τέλος. Καλεί όλους εμάς να γίνουμε συνοδοιπόροι της (ίσως και μάρτυρες μιας παραδοχής της) και γιατί όχι να μάθουμε κάτι και για τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Το επίσημο cover του δίσκου.

Πολύ δυνατά θα ξεκινήσει η ακρόαση του δίσκου αφού album opener είναι το “Lavender Haze” ένα από τα καλύτερα κομμάτια του LP. Αφήνει την αίσθηση του μελαγχολικού και του αισθησιακού. Στο “Maroon” η καθολική παρουσία του synthesizer πραγματικά απογειώνει το κομμάτι. Θυμίζει κάτι από τα πιο ήρεμα tracks του παλαιότερου δίσκου της, Reputation (2017).

Το τρίτο κομμάτι του album, το “Anti-Hero” αποτελεί και το single μέσα από το οποίο προωθείται ολόκληρο το Midnights. Και καταλαβαίνουμε απόλυτα το γιατί επιλέχθηκε. Είναι μια από τις πιο φωτεινές στιγμές του δίσκου ενώ για άλλη μια φορά η στιχουργική δουλειά της Swift είναι αξιέπαινη με έξυπνα σχήματα λόγου. Η κατανόηση (και πλέον επίγνωση) ότι πολλά από αυτά που την απασχολούν και την στεναχωρούν ξεκινούν από την ίδια και όχι από κάποιον άλλον είναι και το lyrical content του κομματιού. Η μικρή και διακριτική πινελιά από rock μόνο προσδίδει στο τελικό αποτέλεσμα.

Κι ενώ η μουσική σύμπραξη μεταξύ της Swift με την Lana Del Rey είχε όλα τα φόντα να αποτελέσει μια από τις κορυφαίες στιγμές του album εν τέλει καταλήγει να είναι από τις πιο αδύναμες. Ουσιαστικά η Del Rey δεν φέρνει τίποτα στο τραπέζι ενώ η πολύ μικρή της παρουσία στο “Snow On the Beach” δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Επίσης αδύναμη στιγμή μπορεί να θεωρηθεί και το “You’re On Your Own, Kid” το οποίο “σώζεται” από την περισσότερο ρυθμική γέφυρά του και το αιθέριο τελευταίο του ρεφραίν. Κι εκεί έρχεται το “Midnight Rain” που λυτρώνει τον ακροατή με το heavy synthesizer και την 1980’s αισθητική και ταυτότητα του.

Το έβδομο track του Midnights είναι το “Question…?”. Ένα μάλλον αδιάφορο κομμάτι τουλάχιστον σε σύγκριση με αυτά που ήδη έχουν προηγηθεί και αυτά που επρόκειτο να ακολουθήσουν. Με ένα ρυθμικό, σχεδόν urban, flow ακολουθεί το “Vigilante Shit” μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις του δίσκου. Η εκδίκηση, ένα συναίσθημα στο οποίο εδώ η Taylor παραδίδεται ολοκληρωτικά, είναι η κύρια θεματική του. Με attitude θα εμφανιστεί και στο επόμενο track το “Bejeweled” ένα stand out κομμάτι του δίσκου. Το τραγούδι επιλέχθηκε να είναι το δεύτερο single ενώ στο επίσημο clip παρακολουθούμε την ιστορία της Σταχτοπούτας αλλά λίγο… διαφορετική.

Με dream-pop διάθεση θα μας τραγουδήσει στο “Labyrinth” για τον έρωτα σε ένα τραγούδι – αφιέρωση στον σύντροφό της Joe Alwyn. Στιχουργικά βρισκόμαστε στο ίδιο μοτίβο με το “Snow On the Beach”. Η μινιμαλιστική προσέγγιση στη παραγωγή σίγουρα έχει την ικανότητα να μας παρασύρει σε ομορφότερες και ρομαντικότερες σκέψεις. Το επόμενο τραγούδι στην tracklist, το “Karma”, αποτελεί και το δυνατότερο. Μέσα σε ένα ονειρικό μουσικό περιβάλλον συνεχίζεται η παραδοχή της ότι για πολλά από αυτά που της συμβαίνουν προκαλούνται από την ίδια. Η εκδικητική φύση της που μας παρουσιάστηκε στο “Vigilante Shit” υποχωρεί για να δώσει τη θέση του σε συναισθήματα όπως η λύτρωση και η ολοκλήρωση. Το Karma υπάρχει. Όχι μόνο για τους άλλους αλλά και για εμάς…

Προς το τέλος του Midnights εμφανίζεται το “Sweet Nothing”. Μέσα σε ένα περίεργο στιχουργικό σχεδιασμό που εμπλέκει την καταστροφή του κόσμου με τον έρωτα επισημαίνει ότι η αγάπη μπορεί να νικήσει τα πάντα. Ο ΄δίσκος θα κλείσει με το “Mastermind” όπου η στιχουργική μαεστρία της Swift θα μεγαλουργήσει. Παρουσιάζεται ως μια χειραγωγός που προσπαθεί να κατακτήσει έναν άνδρα. Ένα άκρως ενδιαφέρον τραγούδι σε chill-pop ήχο.

Τα τέσσερα εξώφυλλα του δίσκου που ντύνουν τα βινύλια.

Στο σύνολό του το Midnights είναι μια από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές της Taylor Swift. Η ίδια πιο ώριμη από ποτέ αφήνει πίσω της στιχουρχικές μανιέρες και εμμονές και ξανασυστήνεται στο κοινό της και σε όλους εμάς. Αυτή τη φορά δε στρέφεται ενάντια σε κάποιον πρώην ούτε σε κάποιον άλλον celebrity. Παρά μόνο στον εαυτό της.

Ο αγώνας και η προσδοκία της επιτυχίας εκλείπει. Δεν την έχει πλέον ανάγκη. Αυτό δείχνει η έλλειψη ενός ξεκάθαρου radio hit. Ίσως και η ίδια να θέλει να στρέψει το κοινό σε μια ολοκληρωμένη ακρόαση του δίσκου αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι το ταξίδι που προσφέρει γεμίζει και συναρπάζει. Κλείνοντας, μνεία πρέπει να γίνει και στον βασικό παραγωγό του album και φίλο της Swift, Jack Antonoff. Με το Midnights διευρύνει την θέση του μεταξύ των κορυφαίων μουσικών παραγωγών του σήμερα.

Ακούστε το Midnights παρακάτω:

Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.