Review: Η Nicki Minaj προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι η “Queen” με τη νέα της δουλειά

Μια εβδομάδα νωρίτερα από την επίσημη κυκλοφορία του, η Nicki Minaj αποφάσισε να αποκαλύψει το 4ο LP της με τίτλο Queen. Μετά από πολλές αναβολές το Queen είναι εδώ με πολλές συνεργασίες και μία Nicki που θέλει να αποδείξει ότι δίκαια κρατεί τον τίτλο της βασίλισσας της Hip Hop.

Το Queen είναι ένα mega album 19 τραγουδιών, με μεγάλη διάρκεια και θορυβώδεις συνεργασίες. Eminem, Foxy Brown, Future, Swae Lee, Lil Wayne, Ariana Grande, Labrinth και The Weeknd είναι οι μεγάλη λίστα των rappers και τραγουδιστών που συμμετέχουν στο album και άλλοι τόσοι είναι οι παραγωγοί. Αποτελεί το 4ο album της μετά το πολύ πετυχημένο The Pinkprint που κυκλοφόρησε το 2014. Το album είναι κατά βάση hip hop και περιέχει στοιχεία από trap, pop και R’n’B.

Έχοντας καταφέρει πολλά από το ντεμπούτο της, που πολλές γυναίκες και άντρες rappers θα ζήλευαν, η Onika προσπαθεί να επεκτείνει την κυριαρχία της με αυτό το album. Είναι όμως το πρώτο της album που δεν καταφέρνει μέχρι στιγμής να χτυπήσει πρωτιά στο Billboard. Αξίζει όμως να βρεθεί στην πρώτη θέση και θεωρείται αντάξιο των προηγούμενων εγχειρημάτων της;

Σίγουρα στο Queen για ακόμα μια φορά φαίνεται η άνεση της στο να προσαρμόζεται και να ραπάρει με τρομερή άνεση σε οποιοδήποτε beat της δώσεις. Άλλωστε δεν θα υποστήριζε ότι είναι άξια του θρόνου της. Κάποια από τα καλύτερα κομμάτια της βρίσκονται εδώ. Αμέσως ξεχωρίζουν τα σκοτεινά “LLC”, “Sir”, “Good Form”, “Miami” και “Rich Sex”. Εντύπωση προκαλούν και τα πιο ανάλαφρα “Βed”, “Majesty” και το ήδη πολύ επιτυχημένο “FEFE”. Το πρόβλημα όμως έρχεται εδώ κατά κάποιο τρόπο. Δεν υπάρχει ομαλή ροή στο album. Η εναλλαγή από dark σε πιο happy κομμάτια είναι συχνή και ξαφνική προκαλώντας ένα χαοτικό και μπερδεμένο σύνολο. Τα υπόλοιπα κομμάτια επίσης μέσα ακούγονται σε πολλές περιπτώσεις σαν αχρείαστα fillers, όπως είναι τα “Hard White”, “Run&Hide”, “Come See About Me” και πολλά ακόμα, απλά για να γεμίσει ο ήδη πολύ γεμάτος χρόνος του album. Δυνατά κομμάτια θα μπορούσαν να είναι τα “Chun Swae”, “Chun-Li” με πολύ καλή μουσική και ιδέα, αλλά λόγω της έκτασης τους κουράζουν. Επίσης το “Cοco Chanel” ενώ είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια όσων αφορά το flow της, το επαναλαμβανόμενο beat είναι τρομερά αγχωτικό.

Στο τέλος η γεύση που αφήνει το Queen είναι γλυκόπικρη. Πολύ δυνατά jams και standout tracks από τη μία, μεγάλη διάρκεια, αδιάφορα κομμάτια και χαοτική ροή από την άλλη. Ένα σκαλοπάτι κάτω σε σύγκριση με το πιο καλοδουλεμένο 3ο της album The Pinkprint. Φαίνεται να προσπαθεί πολύ αλλά δεν δίνει το αποτέλεσμα που ίσως θα ήθελε να πετύχει. Το σίγουρο είναι ότι άμα διαχειριστεί καλά τα δυνατά κομμάτια του album θα μπορέσει να δώσει ένα πιο θερμό έδαφος για την επόμενη δουλειά της.