Blue Banisters | Η Lana Del Rey πιο Βιωματική και Ροκ από Ποτέ

Λίγους μόνο μήνες μετά το εκπληκτικό Chemtrails Over The Country Club και την απρόσμενη αποχή της από τα social media, η Lana Del Rey κυκλοφόρησε το έβδομο κατά σειρά άλμπουμ της με τίτλο Blue Banisters.

Σε αντίθεση με το country ύφος του προκατόχου του ο δίσκος έχει έντονη ροκ χροιά, χωρίς τη συνεισφορά του συνεργάτη της Jack Antonoff. Θεματικά είναι εμπνευσμένος από την καραντίνα, το κίνημα Black Lives Matter και την επίθεση που δέχεται από την αρχή της καριέρα της από τον τύπο η ίδια. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, είναι η ιστορία της από την δική της οπτική.

Τα πρώτα singles “Text Book”, “Wildflower Wildfire” και “Blue Banisters” προμηνύουν τον ήχο του άλμπουμ, με λιτό production που αναπτύσσεται κυρίως από ακουστική κιθάρα και πιάνο. Ακολουθεί το νοσταλγικό “Arcadia”, στο οποίο περιγράφει ένα ειδυλλιακό και ουτοπικό μέρος που θα ήθελε να βρεθεί. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το “Interlude – The Trio”, μια σύνθεση βασισμένη στο soundtrack της γουέστερν ταινίας “The Good, The Bad and the Ugly” με την προσθήκη ενός trap beat.

Highlight του δίσκου δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το “Dealer”, στο οποίο κυριολεκτικά ουρλιάζει και κάνει belts με εντυπωσιακή μαεστρία, σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Miles Kane και ένα δυνατό trip hop beat. To “Thunder” ξεχωρίζει επίσης για την εθιστική μελωδία του, το μελαγχολικό ύφος και τη σύνθεση από βιολιά που πλαισιώνουν την παραγωγή.

Τα κομμάτια “If You Lie Down with Me”, “Nectar of the Gods” και το αριστουργηματικό “Living Legend” γράφτηκαν προοριζόμενα για το δεύτερό της δίσκο, Ultraviolence (2014) από την ίδια και τον τότε σύντροφό της, Barrie-James O’Neil. Το δε τελευταίο είναι ένα ερωτικό κομμάτι αφιερωμένο στον ίδιο, που εντύπωση προκαλεί η απόφασή της να το συμπεριλάβει έπειτα από τόσα χρόνια μετά το χωρισμό τους.

Άλλο ένα κομμάτι, που έμεινε για χρόνια ακυκλοφόρητο, είναι το fan-favourite “Cherry Blossom”, ένα μελωδικό νανούρισμα που ηχογράφησε στο μακρινό 2013 κι έπειτα το έκανε tease αρκετές φορές χωρίς να το συμπεριλάβει πουθενά. Ο δίσκος κλείνει με το “Sweet Carolina”, το οποίο η Lana έγραψε με τον πατέρα της, την αδελφή της και μια πολύ στενή τους φίλη.

Στο Blue Banisters η Lana ακούει τη φωνή μέσα της και αισθάνεται πιο ελεύθερη από ποτέ. Όπως είπε άλλωστε, κάνει το λιγότερο promotion από όλους, αλλά και τη σκληρότερη δουλειά, κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο. Έτσι, μακριά από τη δημοσιότητα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρουσιάζει τη δική της αλήθεια χωρίς να την ενδιαφέρει η γνώμη κανενός και χωρίς καμία προσπάθεια να επιτηδεύσει τον ήχο και την εικόνα της, ώστε να αρέσει.