Review: Trustfall | Η μουσική ευφορία της Pink!

Μετά από το Hurts 2B Human, η Pink επιστρέφει στην δεκαετία των 20’s, παρουσιάζοντας μας την νέα της δουλειά με τίτλο “Trustfall” και ένα αρκετά τολμηρό εξώφυλλο όπου η ίδια απεικονίζεται με ένα πανέμορφο φόρεμα πάνω σε βουνά. Ο δίσκος είναι εμπνευσμένος από προσωπικές εμπειρίες της συμπεριλαμβανόμενων των παιδιών της που αρρώστησαν και τον θάνατο του πατέρα της.

Ο δίσκος ανοίγει με το “When I Get There”, μία συναισθηματική μπαλάντα στην οποία η Pink φαίνεται να αναφέρεται στην απώλεια του πατέρα της με τον πιο όμορφο και νοσταλγικό τρόπο διότι η απώλεια μπορεί πολλές φορές να κοστίσει αλλά ταυτόχρονα να αποτυπωθεί μέσω της μουσικής και της τέχνης.

Η συνέχεια γίνεται με το “Trustfall” όπου πρόκειται για τον ελπιδοφόρο ομότιτλο ύμνο του δίσκου. Στιχουργικά το τραγούδι, μιλάει για τον φόβο που υπάρχει όταν πρόκειται για τις δοκιμασίες της ζωής και όταν ο φόβος γίνεται έμπνευση και κινητοποίηση για να παλέψουμε ενάντια στις φοβίες μας!

Στο “Turbulence” η Pink αναφέρεται στην περίπτωση που πανικοβληθούμε ή πάθουμε κάποια κρίση, περιγράφοντας τα συμπτώματα που μπορεί να έχουμε κατά την διάρκεια αυτής της κρίσης. Μας καθησυχάζει τραγουδώντας ότι όσο τρομακτικό κι αν είναι αυτό που βιώνουμε, είναι η ταραχή και η ένταση της στιγμής!

Ακολουθεί το “Long Way To Go” σε συνεργασία με το συγκρότημα The Lumineers. Οι τόνοι “πέφτουν” όμως, το νόημα είναι για άλλη μια φορά ισχυρό γιατί οι ατέλειες μας είναι αυτές που μας κάνουν ξεχωριστούς, όπως πολλές φορές παλεύουμε με τους δαίμονες μας σε δύσκολες περιόδους που διανύουμε στην ζωή όμως από εκεί που αρχίζει η προσπάθεια ήδη ξέρουμε πως έχουμε νικήσει όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος!

Δεύτερο ντουέτο εντός του δίσκου είναι το “Kids In Love” με τις First Aid Kit, το οποίο φέρνει μία νοσταλγία για τα ανέμελα παιδικά χρόνια τα οποία όλοι έχουμε ζήσει και μας πάει ένα ταξίδι στις παλιές καλές ημέρες!

Το “Never Gonna Not Dance Again” είναι ξεκάθαρα το dance anthem του δίσκου όπου επιλέχθηκε ως το πρώτο single μέσα από το “Trustfall” και είναι ο ορισμός του “Μια ζωή την έχουμε, ας την γλεντήσουμε” με την Pink να “ορκίζεται” πως δεν πρόκειται να μην ξαναχορέψει. Η αναφορά στην Whitney Houston (I want my life to be a Whitney Houston song) είναι αρκετά τιμητική και άξια αναφοράς!

Ως 7ο κομμάτι ακολουθεί το 70’s, 80’s,90’s- inspired “Runaway” όπου ακολουθεί τους χαρούμενους και χορευτικούς ρυθμούς του “Never Gonna Not Dance Again” βάζοντας μας σε ένα ακόμα πιο χαρούμενο και χρωματιστό σύμπαν. Σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια του δίσκου και highlight!

Στο “Last Call” φαίνεται να είναι ένα τραγούδι βασισμένο σαν να ζούσαμε την τελευταία μέρα της ζωής μας πριν όλα τελειώσουν. Δηλαδή σαν μια τελευταία ευκαιρία να περάσουμε χρόνο με ανθρώπους που αγαπάμε, να ζήσουμε την ζωή και να την χαρούμε όσο μπορούμε καθώς και να διορθώσουμε ότι κάναμε λάθος…Πριν να έρθει το τέλος και όλα “τελειώσουν”! Ο ρυθμός είναι πιασάρικος και δημιουργεί μια ευφορία περνώντας ένα πολύ όμορφο και σημαντικό μήνυμα!

Το savage mood ενεργοποιείται στο “Hate Me” ένα τραγούδι που νοηματικά θα μπορούσα να πω ότι ακουμπάει σε παλιότερες επιτυχίες της Pink με διαφορετικό ήχο συνδυάζοντας τα παλιά στοιχεία της ίδιας με την “καινούργια” εκδοχή του εαυτού της!

Το “Lost Cause” βρίσκει την Pink σε μία “αδύναμη” κατάσταση μιλώντας πιθανότατα για έναν χωρισμό και μειώνοντας τον εαυτό της αφού νιώθει άσχημα μετέπειτα αυτού του χωρισμού και αποδέχεται ευθέως όλους τους κακούς χαρακτηρισμούς με τον τόνο της φωνής της να κάνει ακόμα πιο heart-breaking το τραγούδι.

Το οικογενειακό δέσιμο της Pink με τους γονείς της καθώς και την σχέση με τον εαυτό της μπορεί εύκολα να φανεί στο “Feel Something”. Αγαπημένος και αρκετά νοηματικός στίχος του τραγουδιού: I gave my heart to the wolves and they tore it open. Νομίζω αυτός ο στίχος τα λέει όλα!

Λίγο πριν το φινάλε το “Our Song” το τραγούδι λιώνει στις καρδιές μας και πρόκειται για άλλο ένα από τα highlights του δίσκου. Ακούστε προσεκτικά τους στίχους και προσπαθήστε να μην δακρύσετε!

Το φινάλε κάνει το “Just Say I’m Sorry” με τον Chris Stapleton είναι εξίσου ένα πανέμορφο ντουέτο το οποίο μας λέει ότι νίκη είναι να απολογηθούμε όταν έχουμε κάνει κάποιο λάθος αφήνοντας πίσω κάθε εγωισμό και ναρκισσισμό που μπορεί να έχουμε διότι αυτό μόνο σε καλό μπορεί να βγει. Μπορεί πολλές φορές να μην είναι εύκολο όμως πρέπει να γίνει.

Κάπως έτσι οι αυλαίες του “Trustfall” κλείνουν βάζοντας μας σε σκέψεις με τις θεματολογίες του κάθε τραγουδιού και αφήνοντας μας με θετικές εντυπώσεις αναμένοντας να ακούσουμε τα κομμάτια ζωντανά στην φθινοπωρινή περιοδεία που ανακοίνωσε η Pink! Όταν μιλάμε για το “Trustfall” μιλάμε σίγουρα για την δυναμική επιστροφή της Pink γίνοντας ολοένα και καλύτερη!

Aκούστε το Trustfall εδώ:

© 2023, Music Hunter Crew. All rights reserved.

Music Hunter Crew: