Μια ολόφρεσκη “παλιά” Lana κι ένα ξεχασμένο Τούνελ της Ocean Boulevard

Το Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blv είναι εδώ και η αναμονή δικαίωσε κάθε θαυμαστή της Lana Del Rey. Τι εκπλήξεις επιφυλάσσει το πολυαναμενόμενο 9ο άλμπουμ της αιθέριας μουσικο΄ύ;

Είναι γεγονός πως η Lana τα τελευταία χρόνια διακατέχεται από μια διακαή επιθυμία να μοιρ΄άζεται μαζί μας μουσική. Κι ενώ ο ένας δίσκος διαδέχεται τον άλλο, άλλοι εκθειάζουν την κατεύθυνσή της και άλλοι υποστηρίζουν ότι ο ήχος της ανακυκλώνεται και ίσως της χρειάζεται ένα εποικοδομητικό διάλειμμα.

Μόλις μετά την κυκλοφορία του Blue Banisters (2021), η αμερικανίδα καλλιτέχνιδα ανακοίνωσε πως ο διάδοχός του είναι στα σκαριά και θα περιλαμβάνει ακόμη πιο θυμωμένη στιχουργική διάθεση. Πρόκειται για μια καθαρτική δουλειά, που η ίδια χαρακτήρισε “χωρίς κόπο”: δεν επεδίωξε την κοσμογονία ενός ηχητικού σύμπαντος, αλλά τη μεταφορά του μηνύματός της όσο πιο άμεσα και ωμά μπορεί, ηχογραφώντας στο κινητό της κάθε νέα ιδέα.

Ο δίσκος είναι πιο baroque και retro από ποτέ, με διάσπαρτα ψείγματα folk επιρροών. Ορχήστρα συνοδεύει την πλειοψηφία των κομματιών, ενώ ο πειραματισμός με διάσπαρτες trap πινελιές εκπλήσσουν ευχάριστα. Η κινηματογραφική σύνθεση του Tunnel, το καθιστά ένα ποιητικότερο αδελφάκι του Honeymoon (2015). Τότε, η μουσικός έπαιξε με trip hop beats και dream pop αποχρώσεις, ενώ τώρα φαίνεται να έδωσε νέα πνοή στη 60s americana αισθητική, που τόσα χρόνια θαυμάζει και υπηρετεί.

Τα κομμάτια, μεταξύ άλλων, που ξεχώρισα ήταν τα ακόλουθα:

Did You Know That There’s A Tunnel Under Ocean Blvd

Στο ομότιτλο ορχηστρικό και μελαγχολικό κομμάτι, παραλληλίζει τον εαυτό της με το Jergins Tunnel, που πριν εκατό περίπου χρόνια κατασκευάστηκε, ώστε να περνούν οι λουόμενοι με ασφάλεια σε μια παραλία της California. Όπως εκείνο ξεχάστηκε όταν έπαψε να λειτουργεί, η ίδια προβληματίζεται για τη δική της κατάληξη.

A&W

Το American Whore είναι μια ωμή δήλωση στα ΜΜΕ και τους επικριτές της ότι απαξιεί να ασχοληθεί με οποιαδήποτε κακεντρέχεια, σχετικά με την εμφάνιση, τη ζωή και τις επιλογές της. Το folk πρώτο μισό του κομματιού ανατρέπεται, για να καταλήξει σε μια trap κορύφωση, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί neo-americana.

Candy Necklece (feat. Jon Batiste)

Αρκετά πιο στοχαστικό και σκοτεινό, το θέμα του κομματιού περιστρέφεται γύρω από έναν κακοποιητικό έρωτα. Ο τίτλος αποτελεί αναφορά στα καραμελάκια σε κορδόνι, που κυκλοφορούσαν κάποτε και η γεμάτη μυστήριο μελωδία εθίζει τον ακροατή, καθιστώντας το classic από την πρώτη στιγμή.

Paris, Texas

Βασισμένη στην πιάνο σύνθεση “I Wanted to Leave” του SYML και στην ομότιτλη ταινία του 1984, η Lana με αλληγορική διάθεση περιγράφει το ταξίδι που διανύει κανείς για να βρει τον πραγματικό του εαυτό, που αναφέρει ως “σπίτι”. Αποτελεί αναμφισβήτητα από τις συγκινητικότερες και πιο επιδραστικές στιγμές ολόκληρου του άλμπουμ.

Fish Tails

Σε μια ελαφρώς ευθυμότερη στιγμή προς το τέλος του δίσκου, η μουσικός  θίγει ξανά θέματα αφοσίωσης και φροντίδας, που απουσιάζουν από κάποια τοξική σχέση. Τον τίτλο εμπνεύστηκε από τα κοτσιδάκια σε σχήμα ψαροκόκκαλου που έπλεκε μικρή με την αδελφή της και το αναπάντεχο beat drop θα σας εκπλήξει.

Taco Truck x VB

Ο ενθουσιασμός παραμένει ως το closer “Taco Truck”, που συνοψίζει σε μια συγκλονιστική μελωδία τις αφηγήσεις του δίσκου και όσα συνθέτουν την ίδια από το παρελθόν της ως τώρα. Ως hidden track, ακολουθεί μια διαφορετική, κατά την ίδια πιο ακατέργαστη, μίξη του “Venice Bitch” από το άλμπουμ της NFR! (2019).

Τα interludes συμβάλλουν μοναδικά στη διατήρηση συνοχής, με το εξαιρετικό κι αδικημένο “Jon Batiste Interlude” να μπορούσε με διαφορετική μίξη να σταθεί ως ένα highlight τραγούδι. Επιπλέον, η πλειοψηφία των κομματιών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως growers, καθώς απαιτείται αφοσίωση, ώστε να βυθιστεί ο ακροατής πραγματικά στην ψυχοσύνθεση της ίδιας σε κάθε μουσική στιγμή. Ορισμένες μπαλάντες ίσως θα εκτιμουνταν καλύτερα με μια συντομότερη διάρκεια, αν και κατανοώ πως η διάρκειά τους ήταν σκόπιμη από την ίδια.

Όσο άκουγα το δίσκο, ο φόβος περί αναμασημένων ηχητικών μονοπατιών αντικαθίστατο από μια εσωτερική αγαλλίαση. Κι αυτό, γιατί ο δίσκος με το μακροσκελή τίτλο είναι ίσως η πιο εμπνευσμένη και βασισμένη ιδέα της εδώ και πολύ καιρό, καθιστώντας δύσκολο να περιμένει κανείς για το τι έπεται.

Spotify Link:

© 2023, Andreas Sotiroulis. All rights reserved.

Andreas Sotiroulis: Παθιασμένος visual artist και κλινικά εθισμένος σε πολυάριθμα μουσικά είδη. Ενίοτε γκρινιάρης. Λατρεύω τη θάλασσα, το μωβ και τις ξινές γεύσεις. Αντιπαθώ τους κριτικούς τέχνης.