It’s Time To Go Back | Ακούμε και βαθμολογούμε ξανά τους νικητές της Eurovision Part 1

Είμαστε τρεις μήνες και κάτι μέρες πριν από τον τελικό της Eurovision του 2023, όπου θα διεξαχθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην πόλη του Liverpool. Είναι γνωστό ότι η Ουκρανία που κέρδισε το 2022, αδυνατεί να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό λόγω του πολέμου και έτσι βρέθηκε η μέση λύση της συν-διοργάνωσης με το Ηνωμένο Βασίλειο.

Φέτος ο διαγωνισμός που ενώνει την Ευρώπη μέσω της μουσικής κλείνει τα 67 χρόνια ζωής και εμείς εδώ στο Music Hunter επιστρέφουμε, ακούμε και βαθμολογούμε τους νικητές από την πρώτη χρονιά μέχρι σήμερα.

Το 1956 είχαμε την πρώτη διοργάνωση της Eurovision με μόλις εφτά χώρες να παίρνουν μέρος, η κάθε μια με δυο τραγούδια. Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Ελβετία έκαναν το ντεμπούτο τους στο διαγωνισμό και κρίθηκαν από την κριτική επιτροπή που αποτελείτο από δυο κριτές από κάθε χώρα. Βαθμολογούσαν από το ένα ως το δέκα και ως φόρο τιμής στην ιστορία του θεσμού, με τον ίδιο τρόπο θα βαθμολογήσουμε και εμείς τα τραγούδια. Έξι music editors, λοιπόν, θυμούνται και επαναξιολογούν τα νικητήρια τραγούδια του θεσμού με ανώτατη βαθμολογία τους εξήντα πόντους. Σε αυτό το άρθρο βαθμολογούμε τραγούδια από το 1956 μέχρι και το 1975 (μια χρονιά μετά την 1η συμμετοχή της χώρας μας στον διαγωνισμό).

Για την ιστορία να πούμε ότι η Ελβετία ήταν η πρώτη χώρα νικήτρια του θεσμού με το τραγούδι ‘Refrain’ σε ερμηνεία της Lys Assia. Μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια η Ελβετία δεν θα επαναλάβει την επιτυχία της αλλά κάποιες χώρες θα βρεθούν ξανά και ξανά στην πρώτη θέση. Η Ολλανδία, Γαλλία, Λουξεμβούργο από τέσσερις φορές, το Ηνωμένο Βασίλειο από δύο όπως και η Ισπανία. Είχαμε την πρώτη τετραπλή ισοψηφία στην πρώτη θέση το 1969, μιας και δεν είχε προβλεφθεί κάτι στο κανόνες για αυτή την περίπτωση. Τα πρώτα δώδεκα χρόνια του διαγωνισμού, η τηλεοπτική κάλυψη ήταν ασπρόμαυρη, με τον τραγουδιστή/στρια στατική μπροστά από ένα μικρόφωνο και με αρκετά κοντινά στο πρόσωπο. Ο αγγλικός στίχος ήταν σχεδόν ”απαγορευμένος”. To 1968, η τηλεοπτική εικόνα του θεσμού αποκτά χρώμα. Τρία χρόνια πριν, το 1965, ακούμε το τραγούδι που για πολλούς είναι το πρώτο ”σουξέ” του διαγωνισμού ενώ το 1974 ο διαγωνισμός αλλάζει για πάντα με την έλευση των ABBA.

Όμως ήρθε η ώρα για να δούμε πως αξιολογήσαμε τα πρώτα είκοσι χρόνια του θεσμού (αυτή η αναδρομή θα ολοκληρωθεί σε τρία μέρη).

Τα τραγούδια από το 1956 μέχρι και το 1975:

20. Merci Cherie – Udo Jurgens (Αυστρία – 1966) | 26 πόντοι

19. All Kinds of Everything – Dana (Ιρλανδία – 1970) | 27 πόντοι

18. Net Als Toen – Corry Brokken (Ολλανδία – 1957) | 28.5 πόντοι

17. La La La – Massiel (Ισπανία – 1968) | 29 πόντοι

16. Dors, Mon AMour – Andre Claveau (Γαλλία – 1958) | 30 πόντοι

15. Een Beetje – Teddy Scholten (Ολλανδία – 1959) | 30.5 πόντοι

14. Un Banc, Un Arbre, Une Rue – Severine (Μονακό – 1971) | 31 πόντοι

13. Nous Les Amoureux – Jean-Claude Pascal (Λουξεμβούργο – 1961) | 33 πόντοι

12. Tom Pillibi – Jacqueline Boyer (Γαλλία – 1960) | 34 πόντοι

11. Dansevise – Grethe & Jorgen Ingman (Δανία – 1963) | 35 πόντοι

10. Ding-A-Dong – Teach In (Ολλανδία – 1975) | 35.5 πόντοι

09. Puppet On A String – Sandie Shaw (Ηνωμένο Βασίλειο – 1967) | 36 πόντοι

08. Boom Bang-a-Bang – Lulu (Ηνωμένο Βασίλειο – 1969) | 36.5 πόντοι

(Διευκρίνηση: Το ’69 είναι η χρονιά της τετραπλής ισοπαλίας στην πρώτη θέση. Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Ολλανδία ήταν οι νικήτριες χώρες της χρονιάς. Εμείς ”σπάμε” αυτή την ισοπαλία με τουλάχιστον μισό πόντο, μιας και το Ηνωμένο Βασίλειο (για εμάς) ξεπερνάει την Ισπανία όπου ήταν δεύτερη με 36 πόντους. Ακολούθησαν η Γαλλία με 31.5 και Ολλανδία με 29 πόντους)