Γιατί η κυκλοφορία ήταν τόσο σημαντική; Τι προκάλεσε τόσο ντόρο μαζί της στο μακρινό 2012; Τελικά, η Lana ήρθε για να μείνει ή χάθηκε στην πορεία;
Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από όταν η Lana Del Rey ήρθε στο προσκήνιο με λουλούδια στα μαλλιά, ταράσσοντας τα νερά στα δεδομένα της εναλλακτικής μουσικής. Μια παταγώδης εμφάνιση που σημάδεψε τα εφηβικά (και όχι μόνο) χρόνια της γενιάς μου, αφού ακόμη και το “κακό συναπάντημα” δήλωνε φαν της, γνωρίζοντας με το ζόρι τους στίχους του “Summertime Sadness”.
Η Lizzy (Elisabeth) Grant γεννήθηκε το 1985 και από τα εφηβικά της χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Τραγουδούσε σε εκκλησιαστική χορωδία, ενώ στα 18 έμαθε να παίζει κιθάρα, διαπιστώνοντας πως μπορεί με έξι χορδές να γράψει ένα εκατομμύριο τραγούδια. Ήδη από το 2005 αποπειράθηκε να γίνει γνωστή στο κοινό, με διάφορα ψευδώνυμα και μουσικές συλλογές. Τελικ΄ά, υιοθέτησε το όνομα Lana Del Ray (που άλλαξε σε Rey), εμπνευσμένο από το Miami και τις κουβανέζες φίλες της. Το 2010 κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο της, που μήνες μετά θα αποσύρει, διότι η εταιρεία δεν μπορούσε να υποστηρίξει οικονομικά.
Το 2011, υπέγραψε συμφωνία με την Stranger Records και κυκλοφόρησε με ένα ερασιτεχικό κλιπ το “Video Games”. Το κινηματογραφικό και νοσταλγικό ύφος του κομματιού, το έκαναν απρόσμενα viral στο YouTube, φέρνοντας τη μουσικό σε επαφή με ένα ολοκαίνουργιο κοινό, που μπορούσε να μιλήσει στην ψυχή τους. Το συμβόλαιο με την Interscope records δεν άργησε να έρθει, έτσι η Lana είχε την υποστήριξη να κυκλοφορήσει το πρώτο της μεγάλο project, που άκουγε στο όνομα Born To Die.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2012 και ενσωμάτωνε baroque pop και trip hop μελωδίες, δραματικά έγχορδα, αλλά και αρκετά hip hop στοιχεία, που τον κατέστησαν μοναδικό και διαχρονικό. Τα θέματά του, περιστρέφονται γύρω από την (τοξική) αγάπη, τα ναρκωτικά, το σεξ και τα χρήματα. Έντονες αναφορές στην americana κουλτούρα των 50s και 60s, τόσο στην αισθητική, όσο και στους στίχους, οδήγησαν μια ολόκληρη γενιά να νοσταλγήσει μελαγχολικά μια εποχή που δεν πρόλαβαν ούτε οι γονείς τους.
Την εποχή που ο κόσμος ανακάλυπτε τον κινηματογραφικό κόσμο της Lana, το μέσο δικτύωσης Tumblr άρχισε να γίνεται εξίσου δημοφιλές. Η αισθητική που η ίδια πρέσβευε βρήκε λοιπόν τον καταλληλότερο τόπο να διαδοθεί και να αποτελέσει έμπνευση, σε ένα χώρο που η alternative κοινότητα μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα. Έτσι, κάθε στίχος της είχε θέση σε κάποια αισθητική, μελαγχολική φωτογραφία ενός indie blog, καθιστώντας τη σύντομα μια ολοκαίνουρια τάση!
Στην πρώτη έκδοση του άλμπουμ, συμπεριλήφθηκαν 15 εξαιρετικά κομμάτια, εκ των οποίων τα 6 έγιναν επιτυχημένα singles. Από το αριστουργηματικό “Born To Die”, στο “Blue Jeans” και από το “Dark Paradise” στο hip hop “National Anthem”. Το “Summertime Sadness” έμελλε να γίνει το πιο δυνατό της χιτ ως σήμερα κι ένα remix του κατέστησε το δίσκο να μεσουρανήσει. Τα κλιπ τους ήταν όλα κινηματογραφικά, με δόσεις ρέτρο, μελαγχολίας και ενίοτε δραματικές καταλήξεις. Παράλληλα, προσωπικότητες, όπως η Nancy Sinatra, η Priscilla Presley και η Marilyn Monroe ενέπνευσαν τα looks της.
Το εξώφυλλο του Paradise.
Ένα EP, που συνέχιζε τη θεματολογία του άλμπουμ σε πιο σκοτεινούς τόνους κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2012, με τίτλο Paradise. Το “Ride” έγινε ύμνος της ελευθερίας, το σεξουαλικό “Cola” έγινε αμέσως fan favorite, ενώ περιλαμβάνονταν επίσης η τριλογία “Body Electric” / “Gods and Monsters” / “Bel Air” από την ταινία της “Tropico“. Το Δεκέμβρη του ίδιου έτους, ο δίσκος επανακυκλοφόρησε ως Born To Die: The Paradise Edition.
Αν και η ίδια ομολόγησε πως ήθελε να παρατήσει έπειτα τη μουσική, το εν λόγω άλμπουμ της έδωσε το πιο δυνατό έναυσμα για μια εξαιρετική καριέρα. Ακολούθησε το ροκ Ultraviolence, που θα λατρεύεται ανά τους αιώνες, το κινηματογραφικό Honeymoon και τις νεότερες κυκλοφορίες, φτάνοντας στο σήμερα. Πού βρίσκεται λοιπόν η Lana;
Μα φυσικά, γράφει τη μουσική που αγαπάει, με τον τρόπο που γνωρίζει καλύτερα. Έχοντας κυκλοφορήσει μια ποιητική συλλογή, είναι εμφανές πως το στιχουργικό της ταλέντο άνθισε και μετέτρεψε τη μουσική της σε μελοποιημένη ποίηση. Θα επιστρέψει ποτέ με κάτι σαν το “Summertime Sadness”; Πιθανόν όχι, διότι δεν επιθυμεί. Έχει πια βρει τον εαυτό της, με το να κυκλοφορεί μουσική για εκείνη και τους fans της, χωρίς να αποζητά κανενός άλλου την έγκριση. Αυτό δε σημαίνει πως δεν ήταν ο εαυτός της στο Born To Die, αλλά πλέον ωρίμασε, απομακρύνθηκε από την mainstream σκηνή και εξερευνά νέα όρια καλλιτεχνικότητας.
Το μόνο σίγουρο, είναι πως ο πρώτος της μεγάλος δίσκος άφησε μια αξεπέραστη κληρονομιά στη μουσική, και επηρέασε αναμφισβήτητα τη μουσική της δεκαετίας που μας πέρασε. Η μελαγχολία της έφερε τον κόσμο κοντά – όσο παράδοξο και αν ακούγεται, ενώ ο indie / trip hop ήχος και η vintage αισθητική επέτρεψαν σε νέους καλλιτέχνες να εκφραστούν, εκτός ορίων της πεπατημένης pop κουλτούρας (Lorde, Billie Eilish, Halsey). Αν πλέον η Lana Del Rey χαμογελάει και βλέπει τον κόσμο αισιόδοξα, είναι γιατί αποδέχτηκε τη μελαγχολία της και την αγκάλιασε.
© 2022, Andreas Sotiroulis. All rights reserved.
