Το 2022 εκτός από κορυφαίες μουσικές κυκλοφορίες που ξεχώρισαν μας χάρισε και αρκετές απογοητεύσεις από καλλιτέχνες οι οποίοι μας ξάφνιασαν… δυσάρεστα.
Απογοήτευση #1: Panic! At the Disco
Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Brendon Urie είναι πλέον το μοναδικό μέλος των Panic! At the Disco. Ο ίδιος συνεχίζει να χρησιμοποιεί το όνομα της μπάντας φυσικά για λόγους εμπορικούς. Χωρίς κανενός είδους υπερβολής αλλά το Viva Las Vengeance, ο νεότερος δίσκος του, ίσως να αποτελεί και τον χειρότερο που άκουσα για το 2022. Το νέο μουσικό εγχείρημα του Urie περιβάλλετε από ένα κλίμα προχειρότητας, μη έμπνευσης και ανακύκλωσης παλαιότερων ήχων, κολλημένων στη δεκαετία του 2000. Ακόμη και τα φωνητικά του Brendon ακούγονται ενοχλητικά και κάνουν την όλη ακρόαση του Viva Las Vengeance ακόμη πιο δύσκολη.
Με μοναδικό οδηγό τον ίδιο τον Brendon Urie ολόκληρη η φήμη των Panic! At the Disco κλονίζεται. Ο ίδιος πιο πολύ από κάθε άλλη φορά χρειάζεται κι άλλους μουσικούς δίπλα του αν θέλει να συνεχίζει να χρησιμοποιεί μόνος του το trademark που ονομάζεται Panic! At the Disco.
Απογοήτευση #2: Post Malone
Το φλέρτ του στο Hollywood’s Bleeding (2019) με soft rock, indie ακόμη και ήπιους punk ήχους πάντα όμως εντός ενός R&B και hip-hop περιβάλλοντος έκαναν όχι μόνο εμένα αλλά και πολλούς ακόμη music fans αφενός να δούμε τον versatile χαρακτήρα του Post Malone ως καλλιτέχνη αφετέρου να ανυπομονούμε για την επόμενη δουλειά του. Αυτή κατέφθασε φέτος με τον τίτλο Twelve Carat Toothache.
Ο Malone θα ακολουθήσει πιο ασφαλείς δημιουργικούς δρόμους με την pop να ασκεί μεγάλη επιρροή στο σύνολο του δίσκου. Το Twelve Carat Toothache απέχει πολύ από το να ονομαστεί ως ένας από τους χειρότερους δίσκους για το 2022 αλλά δεν παύει να είναι ένα μεγάλο step back στη καριέρα του Post Malone. Και καλλιτεχνικά αλλά όπως φαίνεται και εμπορικά.
Απογοήτευση #3: The Chainsmokers
Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα αν έπρεπε να συμπεριληφθεί και το EDM duo των Chainsmokers στις απογοητεύσεις της χρονιάς αφού δε περίμενα και κάτι ιδιαίτερο από αυτούς. Ωστόσο ο comeback (ο Θεός να το κάνει) δίσκος τους, So Far So Good βρίσκεται με μεγάλα γράμματα στην worst of λίστα μου για το 2022. Οι generic μελωδίες είναι φυσικά παρούσες όπως βέβαια και στην πλειοψηφία της δισκογραφίας των The Chainsmokers. Η επιστράτευση του Ian Kirkpatrick στη παραγωγή και των Akon, Chris Martin και Emily Warren στη συγγραφή τραγουδιών όχι μόνο δε βοήθησε στο τελικό αποτέλεσμα αλλά με κάνει να αναρωτιέμαι πως και τόσο μεγάλα ονόματα έβαλαν την υπογραφή τους σε αυτό το EDM… δημιούργημα.
Απογοήτευση #4: Avril Lavigne
Οι πρόσφατες επιτυχίες pop-rock κομματιών όπως το “Good 4 U” της Olivia Rodrigo ακόμη και το “ABCDEFU” της Gayle έκαναν πολλούς από εμάς να αναπολήσουμε τα early 2000’s και την επιτυχία της Avril Lavigne.
Εκμεταλευόμενη η ίδια το εκ νέου ενδιαφέρον του κοινού για pop-rock μουσική προσπάθησε για το νέο της δίσκο να ξανα-δημιουργήσει τον ήχο των πρώτων της albums. Φυσικά και για να βρίσκεται και το δικό της όνομα στην λίστα αυτή η προσπάθεια της στέφθηκε με απόλυτη… αποτυχία. Ο νεότερος δίσκος της, Love Sux ουσιαστικά ανακυκλώνει παλαιότερους ήχους της χωρίς όμως να γίνει καμία προσπάθεια προσαρμογής τους στο σήμερα. Δε μπορούμε καν να χαρακτηρίσουμε το album αυτό ως ένα είδος tribute της ίδιας για την ίδια.
Απογοήτευση #5: Charlie Puth
Έπρεπε να το καταλάβω. Από την στιγμή που δήλωσε ότι ο νέος του δίσκος είναι φτιαγμένος αποκλειστικά για το TikTok, η νεότερη δισκογραφική του προσπάθεια θα ήταν κακή. Συνέχισα να έχω ελπίδες και μετά από τις πολλές (μα πολλές όμως) κυκλοφορίες – μέτριων – τραγουδιών από τον δίσκο ως singles. Κι όταν το album κυκλοφόρησε ολόκληρο ένιωσα ότι έχασα 32 λεπτά από τη ζωή μου, όσο δηλαδή διαρκεί και ο self titled νέος δίσκος του Puth. Η παραγωγή του δίσκου αλλά και οι στίχοι βγάζουν κάτι το ερασιτεχνικό και πρόχειρο. Κι όλα αυτά ίσως να ”συγχωρούνταν” αν μιλούσαμε για έναν debut δίσκο. Ωστόσο το Charlie αποτελεί την τρίτη του δισκογραφική δουλειά με τον ίδιο να μετρά περισσότερα από 7 χρόνια παρουσίας στο χώρο.
Απογοήτευση #6: Conan Gray
Πράγματι ο debut δίσκος του, Kid Krow (2020) ήταν μια ολοκληρωμένη και με ταυτότητα δουλειά. Ο δίσκος έλαβε πολύ καλές κριτικές ενώ συμπεριλήφθηκε και στη λίστα του Music Hunter με τα καλύτερα albums για το 2020. Για τον δεύτερο δίσκο του, Superache ο νεαρός Conan επαναπαύτηκε και δημιούργησε ουσιαστικά μια ρεπλίκα του Kid Krow. Η επανάληψη αυτή σίγουρα απογοητεύει και γεμίζει ερωτηματικά για το καλλιτεχνικό – αν υπάρχει – μέλλον του Conan Gray.
Απογοήτευση #7: Rihanna
Ποιος θα περίμενε ότι η επιστροφή της Rihanna θα ήταν τόσο… βαρετή. Την διάσταση αστικού μύθου είχε λάβει η πολυαναμενόμενη μουσική επιστροφή της Rihanna. Η ίδια μετά το 2016 αποφάσισε να αφιερώσει περισσότερο χρόνο στις επιχειρηματικές υποχρεώσεις της αφήνωντας πίσω τη μουσική της καριέρα. Πολλοί πίστευαν ότι το comeback της RiRi θα είχε dancehall ηχόχρωμα στα πρότυπα του “Rude Boy”, άλλοι ότι θα ήταν μια επιστροφή της στη pop μουσική θυμίζοντας πολλά από τα τραγούδια του δίσκου Loud (2010) ενώ άλλοι θεωρούσαν ότι ένας δίσκος κοντά στους alternative R&B και soul ρυθμούς του ANTI (2016) είναι απόλυτα ρεαλιστικός.
Απεναντίας ήρθε το… “Lift Me Up”. Μια μπαλάντα που ντύνει μουσικά τη ταινία Wakanda Forever. Ένα σιγουρα όχι κακό τραγούδι αλλά πολύ διαφορετικό από αυτό που όλοι περιμέναμε. Η κυκλοφορία δέχθηκε ισχυρή κριτική ακόμη και από τους πιο σκληροπυρινούς θαυμαστές της Rihanna.
Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.
© 2022, Thanos Kritsimis. All rights reserved.
