Το 2021 εκτός από κορυφαίες μουσικές κυκλοφορίες που ξεχώρισαν μας χάρισε και αρκετές απογοητεύσεις από καλλιτέχνες που από μερικούς ίσως και να το περιμέναμε ενώ άλλοι μας ξάφνιασαν… δυσάρεστα.
Απογοήτευση #1: Jesy Nelson
Με την ανακοίνωση της αποχώρησης της από τις Little Mix, οι απανταχού fans της pop μουσικής περίμεναν με ανυπομονησία την solo κυκλοφορία της Nelson. Κι ενώ ήδη από το καλοκαίρι γνωρίζαμε σχεδόν τα πάντα για το debut single της – από τον τίτλο του, το sample που θα χρησιμοποιήσει ακόμα και το feature της Nicki Minaj, τελικά αυτό κατέφθασε τον… Οκτώβριο και ύστερα από πολλές (μα πολλές όμως) καθυστερήσεις.
Και το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον… μέτριο. Εκτός αυτού, η κυκλοφορία αντί να εστιαστεί και να διαφημιστεί ως η solo προσπάθεια της Jesy, εν τέλει συνοδεύτηκε από πληθώρα αρνητικών σχολίων, κυρίως για blackfishing, με την ανάμειξη ακόμα και της Leigh-Ann. Το κερασάκι στη τούρτα; Η πρώτη live παρουσίαση του “Boyz” μόνο live δεν ήταν…
Απογοήτευση #2: Normani
Μένουμε στο πεδίο των girl group και εστιάζουμε αυτή τη φορά στην Normani. Έχοντας ακούσει διθυραμβικά σχόλια από μια σειρά καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων η Beyonce, η Janet Jackson και η Nicki Minaj πριν καν ακόμα η ίδια κυκλοφορήσει κάποιο solo single, η ταλαντούχα Normani προωθήθηκε ως η επόμενη κορυφαία μαύρη γυναίκα καλλιτέχνης. Αυτές οι προσδοκίες δεν έγιναν πραγματικότητα. Το debut single της “Motivation” (2020) πραγματικά πάτωσε ενώ η επόμενη κυκλοφορία της άργησε μονάχα… 11 μήνες!
Μέσα σε αυτό το διάστημα χάθηκε κάθε ενδιαφέρον του κοινού για την ίδια και το debut album της ενώ και το νέο της single “Wild Side” εξαφανίστηκε από τα charts μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων. Η τραγουδίστρια, τρία χρόνια μετά το τέλος των Fifth Harmony, φαίνεται ότι ακόμα ψάχνει την μουσική της ταυτότητα.
Απογοήτευση #3: Imagine Dragons
Κάθε κυκλοφορία της μπάντας του Dan Reynolds συνοδεύονταν από πληθώρα αρνητικών σχολίων. Όλα τα albums τους βρίσκονται σε ετήσιες λίστες με τους χειρότερους δίσκους της χρονιάς. Τα περισσότερα σχόλια μιλούν για το χαμηλό επίπεδο και generic χαρακτήρα των τραγουδιών τους αλλά κυρίως για το πόσο rock ή pop είναι τελικά οι Imagine Dragons. Κι ενώ ο ίδιος ποτέ δε κατάλαβα αυτή την αρνητική εμμονή πολλών με το συγκεκριμένο συγκρότημα, με τα βεβαιότητας μπορώ να πω ότι τάχθηκα μαζί τους όταν άκουσα την πρόσφατη δουλειά τους Mercury – Act 1.
Χωρίς καμία έμπνευση και με επανάληψη και μίξη παλαιότερων δουλειών τους με κάνουν να βλέπω το Act 1 στον τίτλο του δίσκου όχι με ανυπομονησία αλλά ως… απειλή ότι θα υπάρξει και Act 2.
Απογοήτευση #4: Maroon 5
Το 2005 ήταν cool να ακούς Maroon 5. Το 2021 όχι. Ίσως σε αυτό το σημείο δε θα έπρεπε να με απογοητεύουν οι απανωτές κακές κυκλοφορίες του Adam Levine. Θα έπρεπε να της έχω συνηθίσει. Ακούγοτας το Songs About Jane (2002) και αμέσως μετά τον πρόσφατο δίσκο τους Jordi (2021) θα νομίζει κανείς ότι πρόκειται για μια άλλη μπάντα.
Οι ισχνές πωλήσεις του δίσκου και των singles αυτού, σε σύγκριση τουλάχιστον με τις παλαιότερες κυκλοφορίες τους, ίσως κρούσει το καμπανάκι κινδύνου για την άλλοτε αγαπημένη μου μπάντα.
Απογοήτευση #5: Coldplay
Πιστεύω πως το συγκρότημα μετά τη κυκλφορία του προηγούμενου album τους Everyday Life (2019) βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα. Ή θα συνέχιζε τις experimental κυκλοφορίες που ξεκίνησε με το Everyday Life, που έφερε σε επαφή τους Coldplay με baroque, jazz ακόμα και classical μελωδίες ή θα επέστρεφε σε πιο εμπορικά ακούσματα. Κι ενώ το lead single του Music of the Spheres με τίτλο “Higher Power” δε με απογοήτευσε πλήρως, η είδηση και μόνο ότι υπάρχει συνεργασία με τους BTS με άφησε πραγματικά άναυδο. Φυσικά και η επιστράτευση του κορεατικού συγκροτήματος δεν έγινε για καλλιτεχνικούς λόγους αλλά για εμπορικούς.
To 2021 ήταν η χρονιά που γίναμε μάρτυρες του sell out του Chris Martin και της παρέας του. Το Music of the Spheres αποτέλεσε την τέταρτη στη σειρά κυκλοφορία τους που με άφησε, αν όχι απογοητευμένο, σίγουρα αδιάφορο. Όπως ανέφερα και σε έναν φίλο, για εμένα οι Coldplay ”πέθαναν” μετά το Mylo Xyloto (2011).
Απογοήτευση #6: Sia
Όπως η ίδια η Sia δήλωσε, η προετοιμασία του σκηνοθετικού ντεμπούτο της για τις ανάγκες της ταινίας Music και του soundtrack αυτής κατανάλωσαν πολύ χρόνο και ενέργεια. Η προσπάθεια η οποία κατέβαλε όχι μόνο δεν ανταμείφθηκε αλλά της χάρισε έναν καταιγισμό από αρνητικά σχόλια αλλά και πολλά βραβεία ως η χειρότερη σκηνοθέτης της χρονιάς. Η προσέγγιση της στον αυτισμό (το κύριο θέμα της ταινίας Music) χαρακτηρίστηκε ως προβληματική και στερεοτυπική ενώ πολλοί έκαναν λόγο για ελλιπή γνώση της διαταραχής από την Sia η οποία ως σκηνοθέτης όφειλε να γνωρίζει ορισμένα πράγματα.
Στο soundtrack δε μπορώ να εντοπίσω όλη αυτή τη προσπάθεια και τον χρόνο που αναφέρει η Sia ότι κατέβαλε αφού άλλα τραγούδια μου δίνουν την εντύπωση ότι δημιουργήθηκαν βιαστικά ενώ άλλα αποτελούν κακές ρεπλίκες παλαιότερων τραγουδιών της.
Απογοήτευση #7: Lizzo
Όσο χάρηκα για την επιτυχία της το 2019 με τα “Truth Hurts” και “Good As Hell” άλλο τόσο απογοητεύτηκα από το comeback single της με τίτλο “Rumors”. Μουσικά το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον χαοτικό και χωρίς καμία συνοχή ενώ το feature της Cardi B πραγματικά δε προσφέρει τίποτα στο τραγούδι.
Όσον αφορά την αισθητική του video clip (που αναγκάστηκα να το ξανά δω για τις ανάγκες του άρθρου) με άφησε προβληματισμένο. Υπερβολικά sexy και προκλητικό χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος ενώ για άλλη μια φορά βλέπουμε την Lizzo να κάνει twerk. Δε βαρέθηκε; Τα ζωγραφισμένα κινούμενα πέη, οι στυλιστές επιλογές των ρούχων και αξεσουάρ των δύο τραγουδιστριών αλλά και το χρυσό να αποτελεί τον κύριο χρωματισμό κάνουν την προβολή του clip δύσκολη και το μεταμορφώνουν σε φεστιβάλ του kitsch.
© 2021, Thanos Kritsimis. All rights reserved.
