O David Bowie αποτελεί μία ηγετική φυσιογνωμία στη μουσική βιομηχανία καθώς θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς του 20ου αιώνα. Ο Bowie καταξιώθηκε από κριτικούς και μουσικούς, ιδιαίτερα για την καινοτόμο δουλειά του τη δεκαετία του 1970. Η καριέρα του σημαδεύτηκε από την επανεφεύρεση και την οπτική παρουσίαση, αλλά τόσο η μουσική όσο και η σκηνική του τέχνη έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη μουσική.
The Beginning
Ένας θρύλος ήρθε στην ζωή και γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1947 στο Brixton του Λονδίνου. Το όνομα του; David Robert Jones. Το ταλέντο πολλές φορές φαίνεται και αναγνωρίζεται σε μικρές ηλικίες, αφού ο ίδιος στην ηλικία των 6 ετών είχε την φήμη του ταλαντούχου και μοναχικού παιδιού ο οποίος έμπλεκε σε καβγάδες. Αλλά ο μικρός David δεν φαίνεται να είχε ιδέα για το λαμπρό μέλλον που τον περίμενε και πόση επιρροή και έμπνευση θα δώσει σε καλλιτέχνες με την μακροχρόνια, λαμπερή και μοναδική καριέρα του όπου άφησε το αποτύπωμα της στην ιστορία της μουσικής σκηνής.
Από το 1953 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Bickley και στη συνέχεια στο Bromley Common, πριν εγκατασταθεί στο Sundridge Park το 1955 όπου φοίτησε στο Burnt Ash Junior School. Η φωνή του θεωρήθηκε “επαρκής” από τη σχολική χορωδία και έδειξε ικανότητες πάνω από το μέσο όρο. Στην ηλικία των εννέα ετών, ο χορός του κατά τη διάρκεια των νέων μαθημάτων μουσικής και κίνησης ήταν εντυπωσιακά ευφάνταστος: οι δάσκαλοι αποκαλούσαν τις ερμηνείες του «ζωηρά καλλιτεχνικές» και την ισορροπία του εκπληκτική για ένα παιδί.
Ο Bowie σπούδασε τέχνη, μουσική και σχέδιο, συμπεριλαμβανομένης της διάταξης και της στοιχειοθεσίας. Αφού ο Burns τον μύησε στη σύγχρονη τζαζ, ο ενθουσιασμός του για ονόματα όπως ο Τσαρλς Μίνγκους και ο Τζον Κολτρέιν οδήγησε τη μητέρα του να του δώσει ένα σαξόφωνο Grafton το 1961. Σύντομα λάμβανε μαθήματα από τον βαρύτονο σαξοφωνίστα Ronnie Ross.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του David Bowie είναι τα μάτια του. Θέλετε storytime; Πάρτε ποπ κορν και διαβάστε! Τραυματίστηκε σοβαρά στο σχολείο το 1962 όταν ο φίλος του Τζορτζ Άντεργουντ τον χτύπησε στο αριστερό μάτι κατά τη διάρκεια ενός καβγά για ένα κορίτσι. Μετά από μια σειρά επεμβάσεων κατά τη διάρκεια μιας τετράμηνης νοσηλείας, οι γιατροί του διαπίστωσαν ότι η βλάβη δεν μπορούσε να αποκατασταθεί πλήρως και ο Bowie έμεινε με ελαττωματική αντίληψη βάθους και ανισοκορία (μια μόνιμα διεσταλμένη κόρη), που έδινε μια λανθασμένη εντύπωση αλλαγής στην το χρώμα της ίριδας, υποδηλώνοντας λανθασμένα ότι είχε ετεροχρωμία iridum – η μία ίριδα έχει διαφορετικό χρώμα από την άλλη – το μάτι του έγινε αργότερα ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του Bowie. Παρά τη διαμάχη τους, ο “Ziggy Stardust”(David Bowie) παρέμεινε σε καλές σχέσεις με τον Άντεργουντ, ο οποίος συνέχισε να δημιουργεί το έργο τέχνης για το πρώιμο άλμπουμ του Bowie.
The Road to Success
Το ξεκίνημα έγινε με ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε από τον ίδιο ονόματι “Konrads” το 1962 στην ηλικία των 15 ετών. Παίζοντας rock n’ roll με βάση την κιθάρα σε τοπικές συγκεντρώσεις νέων και γάμους, οι Konrads είχαν μια διαφορετική σύνθεση μεταξύ τεσσάρων και οκτώ μελών, μεταξύ των οποίων και ο Underwood. Όταν ο Bowie άφησε την τεχνική σχολή την επόμενη χρονιά, ενημέρωσε τους γονείς του για την πρόθεσή του να γίνει ποπ σταρ. Η μητέρα του κανόνισε να προσληφθεί ως βοηθός ηλεκτρολόγου.
Απογοητευμένος από τις περιορισμένες φιλοδοξίες των συναδέλφων του, άφησε τους Konrads και εντάχθηκε σε ένα άλλο συγκρότημα, τους King Bees. Δυστυχώς ούτε οι Konrads φαίνεται να είχαν μέλλον με τον David Bowie οπότε φεύγει και από αυτό το συγκρότημα, πηγαίνοντας στους Manish Boys, ένα άλλο μπλουζ συγκρότημα, που ενσωμάτωσε folk και soul ο ίδιος ανέφερε «Παλιά ονειρευόμουν να είμαι ο Mick Jagger τους». Αργότερα και ύστερα από το ένα συγκρότημα στο άλλο και την λήξη ενός συμβολαίου, ο Ralph Horton βοήθησε τον David Bowie να αρχίσει την καριέρα του ως σόλο καλλιτέχνης και να του εξασφαλίσει ένα συμβόλαιο με την Pye Records.
Ο δημοσιογράφος Tony Hatch υπέγραψε τον Bowie με βάση ότι έγραψε τα δικά του τραγούδια. Δυσαρεστημένος με τον Davy (και τον Davie) Jones, ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του 1960 προκάλεσε σύγχυση με τον Davy Jones των Monkees, πήρε το καλλιτεχνικό όνομα David Bowie μετά το 19ο -ο Αμερικανός πρωτοπόρος του αιώνα James Bowie και το μαχαίρι που είχε διαδώσει. Η πρώτη του κυκλοφορία με το όνομα ήταν το single του Can’t Help Thinking About Me”, που ηχογραφήθηκε με τους Lower Third. Το single απέτυχε όπως και οι προκάτοχοί του.
Η αλήθεια είναι πως στην αρχή τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα και όλα μπορεί να φαινόταν αδύνατα και μη εφικτά να πραγματοποιηθούν όμως στις 1 Ιουνίου του 1967 το ομότιτλο ντεμπούτο του David Bowie βλέπει το φως όμως η αποτυχία συνεχίζει να επισκιάζει την καριέρα του David. Ο οποίος δεν πρόκειται να τα παρατήσει εύκολα απ’όσο βλέπετε και εσείς μέχρι στιγμής.
Τα πράγματα και η μοίρα παίρνουν στροφή προς το καλύτερο αφού μετά από πολλά εμπόδια και αποτυχίες μία από τις πιο γνωστές και αξιομνημόνευτες επιτυχίες καταφτάνει με τίτλο “Space Oddity” τον Ιούλιο του 1969 και έφτασε την πεντάδα των charts στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το δεύτερο άλμπουμ καταφτάνει τον Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς όπου αργότερα το 1972 επανεκδόθηκε από την δισκογραφική εταιρία RCA ως “Space Oddity. Έχοντας φιλοσοφικούς στίχους για την ειρήνη, την αγάπη και την ηθική, το ακουστικό folk rock. που ενισχύεται περιστασιακά από πιο σκληρό ροκ.
Αργότερα το 1970 oι ηχογραφήσεις στο στούντιο κατέληξαν στο τρίτο άλμπουμ του Bowie, The Man Who Sold the World (1970), το οποίο περιείχε αναφορές στη σχιζοφρένεια, την παράνοια και την αυταπάτη έχοντας παραπάνω hard-rock στοιχεία. Για την προώθηση του δίσκου στις ΗΠΑ, η Mercury Records χρηματοδότησε μια περιοδεία δημοσιότητας από ακτή σε ακτή σε ολόκληρη την Αμερική, στην οποία ο Bowie, μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 1971, πήρε συνεντεύξεις από ραδιοφωνικούς σταθμούς και μέσα ενημέρωσης. Εκμεταλλευόμενος την ανδρογυνή εμφάνισή του, το αρχικό εξώφυλλο της βρετανικής έκδοσης που αποκαλύφθηκε δύο μήνες αργότερα απεικόνιζε τον Bowie να φορά ένα φόρεμα. Πήρε το φόρεμα μαζί του και το φόρεσε κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων, προς έγκριση των κριτικών – συμπεριλαμβανομένου του Τζον Μέντελσον των Rolling Stones, ο οποίος τον περιέγραψε ως «γοητευτικό, που θυμίζει σχεδόν ανησυχητικά τη Λόρεν Μπακόλ».
The Style, The Music, The Image, The Inspiration, The Impact
Ντυμένος με ένα εντυπωσιακό κοστούμι, τα μαλλιά του βαμμένα καστανοκόκκινα, ο David Bowie ξεκίνησε το καταπληκτικό show του Ziggy Stardust με τους Spiders from Mars(Ronson, Bolder και Woodmansey) στην pub Toby Jug στο Tolworth. Στις 10 Φεβρουαρίου 1972. Το σόου ήταν εξαιρετικά δημοφιλές, εκτοξεύοντάς τον στα αστέρια κατά την διάρκεια της περιοδείας στο Ηνωμένο Βασίλειο τους επόμενους έξι μήνες και δημιουργώντας, όπως περιγράφεται από τον Buckley, μια «λατρεία του Bowie» που ήταν «μοναδική, η επιρροή της κράτησε περισσότερο και ήταν πιο δημιουργική από ό,τι ίσως. σχεδόν κάθε άλλη δύναμη μέσα στο ποπ fandom.” Το The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (1972), συνδυάζοντας τα στοιχεία του δίσκου The Man Who Sold the World με το πιο ελαφρύ πειραματικό rock και pop ήχο του Hunky Dory , κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και θεωρήθηκε ένα από τα καθοριστικά άλμπουμ του είδους glam rock. “
Η glam rock era δεν ήταν η μόνη era που πέρασε ο Bowie καθώς αναγεννήθηκε πολλές φορές κατά την διάρκεια της καριέρας του, εξωτερικά και μουσικά στο “Rebel Rebel”(1974) ή στο ελπιδοφόρο και αισιόδοξο “Heroes”. Στην ρομαντική και ποπ εποχή όπου κυκλοφόρησε το “Ashes and Ashes” και αργότερα το 1981 ακολούθησε το ντουέτο σε συνεργασία των Queen με τίτλο Under Pressure. Ποιος θα ξεχάσει το χορευτικό και funky “Let’s Dance”; Αργότερα επακολούθηκαν συνεργασίες με γνωστά ονόματα όπως Tina Turner, Iggy Pop κ.α. Ενώ στην εποχή των 90’s η ηλεκτρονική μουσική ήταν το βασικό στοιχείο για τον Bowie. Μετά από πολλά χρόνια και φτάνοντας στα τελευταία του χρόνια και τα τελευταία του καλλιτεχνικά βήματα φτάνουμε στην επικαιρότητα των 00’s και πιο συγκεκριμένα στις εποχές των 10’s!
Στις 8 Ιανουαρίου 2013, στα 66α γενέθλιά του, μέσω του ιστοτόπου του ανακοίνωσε το νέο του άλμπουμ, με τίτλο The Next Day το οποίο κυκλοφόρησε τον Μάρτιο. Το πρώτο στούντιο άλμπουμ του Bowie εδώ και μια δεκαετία(λόγω του hiatus του αφού είχε ένα καρδιακό επεισόδιο) το The Next Day περιέχει 14 τραγούδια συν 3 bonus κομμάτια.
Φτάνοντας στο 2016…Το Blackstar κυκλοφόρησε στις 8 Ιανουαρίου 2016, στα 69α γενέθλια του Bowie, και πήρε την αποδοχή από τις κριτικές. Μετά το θάνατό του στις 10 Ιανουαρίου, ο Βισκόντι αποκάλυψε ότι ο Bowie είχε σχεδιάσει το άλμπουμ να είναι το κύκνειο άσμα του και ένα «δώρο αποχωρισμού» για τους θαυμαστές του πριν από το θάνατό του. Αρκετοί ρεπόρτερ και κριτικοί σημείωσαν στη συνέχεια ότι οι περισσότεροι από τους στίχους του άλμπουμ φαίνεται να περιστρέφονται γύρω από τον επικείμενο θάνατό του. Σύμφωνα με το CNN να σημειώνει ότι το άλμπουμ «αποκαλύπτει έναν άνθρωπο που φαίνεται να παλεύει με τη δική του θνησιμότητα». Ο Βισκόντι είπε αργότερα ότι ο Μπάουι σχεδίαζε ένα άλμπουμ μετά τον Blackstar και είχε γράψει και ηχογραφήσει εκδόσεις πέντε τραγουδιών τις τελευταίες του εβδομάδες, υποδηλώνοντας ότι ο David Bowie πίστευε ότι του είχαν απομείνει λίγοι μήνες ζωής. Την ημέρα που έφυγε από την ζωή, η διαδικτυακή προβολή της μουσικής του Bowie εκτοξεύτηκε στα ύψη, σπάζοντας το ρεκόρ του καλλιτέχνη με τις περισσότερες προβολές του Vevo σε μια μέρα. Στις 15 Ιανουαρίου, το Blackstar έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο 1 στο UK Albums Chart. Δεκαεννέα από τα άλμπουμ του ήταν στο UK Top 100 Albums Chart, και 13 singles ήταν στο UK Top 100 Singles Chart. Το Blackstar έκανε επίσης το ντεμπούτο του στο νούμερο 1 στα Charts άλμπουμ σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Νέας Ζηλανδίας και του αμερικανικού Billboard 200.
Activism and Philantropy
Ως δεκαεπτάχρονος ακόμα γνωστός ως Davy Jones, ήταν συνιδρυτής και εκπρόσωπος της Εταιρείας για την Πρόληψη της Βάναυσης σε μακρυμάλληδες άνδρες ως απάντηση στα μέλη των The Manish Boys που κλήθηκαν να κόψουν τα μαλλιά τους πριν από μια τηλεοπτική εμφάνιση στο BBC. Αυτός και τα μέλη του συγκροτήματος πήραν συνεντεύξεις στην εκπομπή “Tonight” στις 12 Νοεμβρίου 1964 για να υπερασπιστούν τον σκοπό τους. Δήλωσε στο πρόγραμμα, «Νομίζω ότι σε όλους μας αρέσουν τα μακριά μαλλιά και δεν καταλαβαίνουμε γιατί άλλοι άνθρωποι να μας διώκουν εξαιτίας αυτού».
Στις δεκαετίες των 80’s και 90’s, οι δημόσιες δηλώσεις του Bowie μετατοπίστηκαν προς τον αντιρατσισμό και τον αντιφασισμό. Σε μια συνέντευξη με τον παρουσιαστή του MTV Mark Goodman το 1983, ο Bowie επέκρινε το κανάλι επειδή δεν έπαιζε βίντεο η μουσική από μαύρους καλλιτέχνες, και έγινε εμφανώς άβολα όταν ο Goodman πρότεινε ότι ο φόβος του δικτύου για αντιδράσεις από τα αμερικανικά Midwest ήταν ένας λόγος για μια τέτοια έλλειψη κάλυψης. Τα μουσικά βίντεο για το “China Girl” και το “Let’s Dance” περιγράφηκαν από τον Bowie ως μια “πολύ απλή, πολύ άμεση” δήλωση κατά του ρατσισμού. Το άλμπουμ Tin Machine πήρε μια πιο άμεση στάση κατά του φασισμού και του νεοναζισμού.
Ο Bowie συμμετείχε σε φιλανθρωπικές και φιλανθρωπικές προσπάθειες για την έρευνα για το HIV/AIDS στην Αφρική, καθώς και σε άλλα ανθρωπιστικά προγράμματα βοηθώντας τα παιδιά και τις αναπτυσσόμενες χώρες, τον τερματισμό της φτώχειας και της πείνας, την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παροχή εκπαίδευσης και υγειονομικής περίθαλψης σε παιδιά που έχουν πληγεί από τον πόλεμο. Μέρος των εσόδων από την προβολή Pay-per-View του 50ου πάρτι γενεθλίων του Bowie το 1997 δόθηκαν στη φιλανθρωπική οργάνωση Save the Children.
Μπορεί στις 10 Ιανουαρίου 2016 ένας άνθρωπος θαύμα, αστέρι και θρύλος δυστυχώς να άφησε την τελευταία του πνοή καθώς πάλευε σιωπηλά με τον καρκίνο. Μπορεί να μην νίκησε αυτήν την μάχη νίκησε όμως τους θαυμαστές του, μπήκε στις καρδιές πολλών ανθρώπων και σίγουρα άφησε το στίγμα του από όλες τις απόψεις. Ξεκινώντας από μουσικά και καταλήγοντας στιλιστικά αφού δεν ανταποκρινόταν στα στερεότυπα της κοινωνίας. Αναγεννήθηκε χιλιάδες φορές, δημιούργησε περσόνες/alter-ego και έκανε κάποια statements. Μπορεί ο David να μην είναι μαζί μας, όμως για όλα όσα πρόσφερε είναι μέσα μας και δεν έχει πεθάνει. Όπως κανένας θρύλος δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ για το έργο του και την κάθε προσφορά του. Μιλάμε για ένα αναντικατάστατο είδωλο που καθόρισε την μουσική βιομηχανία μέσα από το πέρασμα δεκαετιών. Οι θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ ούτε ξεχνιούνται παρά μόνο κερδίζουν. Κάπως έτσι με πολλά εμπόδια, επιτυχίες και αποτυχίες ο David Bowie βγήκε νικητής στην ζωή του και στην δημιουργική και καλλιτεχνική του καριέρα.
Κείμενο: Κώστας Κοντογιάννης
© 2023 – 2024, Music Hunter Crew. All rights reserved.