Έχοντας διανύσει και τους έξι τελευταίους μήνες του έτους, εμείς στο Music Hunter κάνουμε μια μικρή αναδρομή στις κυκλοφορίες που μας απασχόλησαν περισσότερο το δεύτερο μισό του 2020.
Για το αντίστοιχο αφιέρωμα για το πρώτο μισό του 2020 πατήστε ΕΔΩ.
20. HAIM – Women In Music Pt. III
Εδραιώνοντας τη παρουσία τους στην indie-pop και την pop-rock μουσική σκηνή, οι τρεις αδελφές από την Καλιφόρνια κυκλοφόρησαν τη σημαντικότερη δουλειά τους. Χαρακτηρίζοντας το ως ‘απόλυτα ειλικρινές’ και ως ‘εξοικείωση με τη κατάθλιψη σε όλες τις μορφές της’, οι HAIM μιλούν για μια σειρά από ζητήματα που αντιμετώπισαν τα τελευταία χρόνια όπως ο θάνατος και η απώλεια, η μάχη με τον καρκίνο αλλά και τον μισογυνισμό στη μουσική βιομηχανία.
19. The Smashing Pumpkins – CYR
Απομακρυνόμενοι από τον χαρακτηριστικό rock και alternative ήχο τους, δε θα διστάσουν για τον ενδέκατο δίσκο τους να εισάγουν new wave, synth-pop ακόμη και ηλεκτρονικούς ήχους. Και όχι, ο δίσκος δε φανερώνει κάποια κρίση ταυτότητας του συγκροτήματος αλλά οπωσδήποτε σηματοδοτεί μια νέα εποχή για την θρυλική μπάντα.
18. Ariana Grande – Positions
Αποτελώντας την τρίτη στη σειρά κυκλοφορία της με έντονη επιρροή από την hip-hop, την R&B και την trap, φαίνεται πως η ίδια έχει βρει το μουσικό πεδίο πάνω στο οποίο θέλει να δημιουργεί. Η κύρια θεματική του δίσκου είναι το σεξ και η σωματική απόλαυση ενώ δεν απουσιάζουν και οι αναφορές στους Mac Miller και Pete Davidson, παλαιότερους συντρόφους της Grande.
17. Andrea Bocelli – Believe
Για τον δέκατο έβδομο δίσκο του, ο Ιταλός τενόρος θα επανεκτελέσει από μουσικές δημιουργίες του μεσαίωνα και προσευχές της Καθολικής Εκκλησίας μέχρι τραγούδια από διάσημα θεατρικά και musicals. Ωστόσο, δε λείπουν και οι πρωτότυπες δημιουργίες. Στο Believe επίσης συναντούμε τις Cecilia Bartoli και Alison Krauss.
16. Ava Max – Heaven & Hell
Το album χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος (Heaven) συναντούμε pop κομμάτια αλλά και κομμάτια με επιρροές από την disco και την euro-pop ενώ στο δεύτερο μέρος (Hell) παίρνουν τη θέση τους electro-pop δημιουργίες ενώ διαφοροποιείται αισθητά και το lyrical content. Ο δίσκος δεν προσφέρει κάτι που δεν έχουμε ξανά ακούσει και ακολουθεί δοκιμασμένες συνταγές. Το γεγονός αυτό, δε μειώνει την αξία του δίσκου αφού το ένα pop banger διαδέχεται το άλλο.
15. Steps – What the Future Holds
Μένοντας πιστοί για ακόμη μια φορά στους dance-pop και disco-pop ήχους που μας συστήθηκαν αλλά και καθιερώθηκαν, το βρετανικό συγκρότημα δείχνει να έχει γίνει master των συγκεκριμένων ειδών. Ο έκτος δίσκος τους έχει τη δύναμη να μας γεμίζει με αισιοδοξία για το μέλλον και φυσικά είναι γεμάτος με gay anthems αλλά και sing-along κομμάτια.
14. Woodkid – S16
Επτά ολόκληρα χρόνια χωρίζουν το S16 από τον debut δίσκο του. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η αναμονή άξιζε. Και με το παραπάνω. Για το sophomore album του θα καταπιαστεί με electronica, neo-folk και trip-hop ήχους που θυμίζουν δουλειές της Björk. Στιχουργικά, καλύπτει μια ευρεία γκάμα θεμάτων και αναζητά εξηγήσεις για τις ερωτικές σχέσεις και απογοητεύσεις, την περιβαλλοντική κρίση ενώ σε ορισμένα σημεία γίνονται σαφείς αναφορές σε πολιτικές/κοινωνικές του θέσεις.
13. Bruce Springsteen – Letter to You
Η είδηση και μόνο της επανένωσης του ‘The Boss’ με τους E Street Band, μετά από έξι χρόνια, έθεσε ψηλά τον πήχη για τον αισίως 20ο δίσκο του. Το Letter to You φυσικά και αντεπεξήλθε στις προσδοκίες και ταυτόχρονα απέδειξε οτι ο Bruce, αν και στα 71 του, παραμένει άκρως δημιουργικός. Ο δίσκος αποτελεί μια μικρή βιογραφία, έναν απολογισμό ζωής του Αμερικανού ροκά.
12. Miley Cyrus – Plastic Hearts
‘Ηδη από την Bangerz Tour είχε δείξει την αγάπη της για τη rock μουσική, προσθέτοντας στη setlist τραγούδια των The Smiths και του Bob Dylan. Το Plastic Hearts σηματοδοτεί την πρώτη rock era της Miley. Οι συνεργασίες με τους θρύλους Billy Idol, Joan Jett και Stevie Nicks δείχνουν αφενώς την καλλιτεχνική της ωρίμανση και αφετέρου ότι μπορεί να σταθεί – κάτι παραπάνω από – αξιοπρεπώς δίπλα σε ονόματα τέτοιου βεληνεκούς.
11. GASHI – 1984
“Welcome to 1984! We’ve been waiting for you!” είναι ο closing στίχος του album intro προμηνύοντας με αυτό τον τρόπο ένα μουσικό ταξίδι στα 1980’s. Αν και οι προηγούμενες δουλειές του είχαν hip-hop χαρακτήρα, στο 1984 θα προσθέσει έντονα synth beats αλλά και μελωδίες βγαλμένες από τα 1980’s χαρίζοντας μας ένα ενδιαφέρον μουσικό κράμα. Στιχουργικά, κατά κύριο λόγο, θα καταπιαστεί με το sci-fi στοιχείο.
10. Paloma Faith – Infinite Things
Οι στίχοι των 13 κομματιών του πρόσφατου δίσκου της Paloma θα μπορούσαν να είχαν βγει από σελίδες προσωπικών της ημερολογίων. Η αφήγηση και η ροή είναι εμποτισμένη με πολύ συναίσθημα ενώ τα φωνητικά της έχουν την δύναμη να παρασύρουν τον ακροατή σε ένα συγκεκριμένο mood. To Infinite Things είναι ταυτόχρονα δραματικό και απελευθερωτικό.
9. Sam Smith – Love Goes
Για το τι ακολουθεί έναν χωρισμό μας μιλούν οι Sam Smith στον νεότερο δίσκο τους, θέματα γνώρισμα για τους ίδιους αφού οι ερωτικές σχέσεις και απογοητεύσεις ήταν οι κύριες θεματικές και των δύο προηγούμενων δίσκων τους. Εντός ενός radio-friendly πλαισίου, διατυπώνουν λεπτομερώς όλες τις ψυχολογικές μεταπτώσεις ενός χωρισμένου ατόμου. Το αίσθημα της αδικίας ακολουθεί μια καταρακωμένη ψυχολογία για να καταλήξει τελικά στην συναισθηματική και προσπωπική αναγέννηση.
8. Hey Colossus – Dances/Curses
Κάθε λάτρης της rock μουσικής θα προσθέσει κάποιο track του Dances/Curses στις playlist του. Κι αυτό γιατί ο 13ος δίσκος των Βρετανών Hey Colossus συνδυάζει εξαιρετικά stoner rock, grunge, post-punk, alternative ακόμη και psychedelic κομμάτια. Τα μεγάλα intros (χαρακτηριστικό του δίσκου) διαδέχονται αυθεντικές rock συνθέσεις ενώ στα μεγάλα plus του δίσκου η εκπληκτική αρμονία των φωνητικών και η αποφυγή… βαβούρας.
7. Róisín Murphy – Róisín Machine
Πρωτοπόρος στην επιστροφή στις 1970’s-80’s μελωδίες, χαρακτηριστικό της pop μουσικής των τελευταίων μηνών, υπήρξε η Róisín Murphy αφού τραγούδια του πρόσφατου δίσκου της είχαν κυκλοφορήσει από τα μέσα του 2019. Το πάλαι πότε μέλος των Moloko άφησε τις art pop και trip hop συνθέσεις και δημιούργησε έναν δίσκο με disco, funk και techno ήχους. Τα περισσότερα από τα τραγούδια του Róisín Machine απορίπτουν τις σημερινές μουσικές νόρμες και ακολουθούν τις διαδικασίες σύνταξης τραγουδιών της disco εποχής.
6. Taylor Swift – Folklore
Αφήνοντας την comfort zone και ακολουθώντας για πρώτη φορά indie και folk μονοπάτια, καταφέρνει και πάλι να χαίρει της τεράστιας εμπορικής επιτυχίας αλλά και της εκτίμησης των κριτικών μουσικής. Γραμμένος εξ ‘ολοκλήρου την περίοδο της καραντίνας, ο νεός δίσκος της Swift δείχνει την καλλιτεχνική αλλά και προσωπική ωρίμανσή της. Το Folklore διακρίνεται για την συναισθηματική οξύτητα και το συνεχές παιχνίδι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.
5. Bob Dylan – Rough and Rowdy Ways
Ο νεότερος δίσκος του 79χρονου θρύλου Bob Dylan είναι μια συλλογή από soft-rock, folk και blues δημιουργίες. Η χαρακτηριστική και συγχρόνως μαγευτική φωνή του έχει την ικανότητα να σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή, πολύ διαφορετική από την τωρινή. Η αγάπη του για την ποίηση και την λογοτεχνία είναι διακριτή σε ολόκληρο τον δίσκο με αναφορές στους Mary Shelley, Edgar Allan Poe αλλά και τον δικό μας Όμηρο. Ο 39ος προσωπικός του δίσκος σίγουρα δεν αποτελεί και το κύκνειο άσμα του.
4. Teyana Taylor – The Album
Η γυναικεία φύση αποτέλεσε τον κύριο άξονα για την δημουργία του τρίτου δίσκου της, The Album. Η ίδια η Teyana εμφανίζεται με απόλυτη αυτοπεποίθηση και έλεγχο των όσων λέει και εκφράζει. Στέκεται δίπλα σε όλες τις έγχρωμες γυναίκες αλλά και τις γυναίκες γενικότερα. Ο δίσκος έχει R&B προσανατολισμό και θίγει θέματα όπως η μητρότητα, οι διακρίσεις, η σεξουαλικότητα και ο ρομαντισμός. Τα 80 λεπτά συνολικής διάρκειας φαντάζουν πολλά όμως τα τραγούδια έχουν τοποθετηθεί σε μια καλά δομημένη tracklist.
3. The Killers – Imploding the Mirage
Κάθε δίσκος των The Killers έχει έναν χαρακτηριστικό pop-rock ήχο που συνάμα αποτελεί και συνδετικό κρίκο όλων των κυκλοφοριών τους. Αυτή η αίσθηση ότι όλα τα τραγούδια είναι δημιουργημένα για μεγάλες αρένες είναι φανερή και στο πρόσφατο album τους. Για τον έκτο δίσκο τους, τους βρίσκουμε να “παίζουν” με 80’s beats, new wave, synth-pop ακόμη και funk ήχους. Η προσωπική ανάπτυξη, η συζυγική αγάπη αλλά και η αισιοδοξία και η ελπίδα είναι μερικά από τα θέματα του Imploding the Mirage. Το opening track και τρίτο single “My Own Soul’s Warning” αποτελεί ήδη classic κομμάτι τους και κατέχει περίοπτη θέση τόσο ανάμεσα στις νεότερες κυκλοφορίες τους όσο και γενικότερα ολόκληρης της δισκογραφίας τους.
2. The Chicks – Gaslighter
Δεκατέσσετα ολόκληρα χρόνια χρειάστηκε να περιμένουμε για τον νέο δίσκο και follow up του διθυραμβικού Taking the Long Way. O χαρακτηριστικός country ήχος των The Chicks είναι εμφανής σε πολλά σημεία του Gaslighter. Η βοήθεια του παραγωγού Jack Antonoff ήταν κάτι παραπάνω από πολύτιμη αφού κατάφερε να κάνει τον δίσκο να ακούγεται φρέσκος αλλά και πλήρως συγχρονισμένος με την country μουσική του 2020. Με έντονη εξομολογητική διάθεση, οι Natalie, Martie και Emily μιλούν ανοιχτά για θέματα όπως η πολιτική αλλά και για προσωπικές τους εμπιερίες όπως η απιστία, ο χωρισμός και το διαζύγιο. Πολλά από τα τραγούδια αποτελούν και συμβουλές προς τις νεότερες γυναίκες.
1 . Kylie Minogue – DISCO
Ο δέκατος πέμπτος δίσκος της Kylie Minogue σηματοδότησε και την μεγάλη επιστροφή της σε πιο pop ακούσματα. Μια επιστροφή που πολλοί fans επιζητούσαν και περίμεναν. Από το πρώτο τραγούδι μέχρι και το τελευταίο η διάθεση του δίσκου παραμένει ζωντανή, φωτεινή, πολύχρωμη. ‘Οπως υποδηλώνει και το όνομα, το album περιέχει disco τραγούδια με έντονα synth, ηλεκτρονικά και pop στοιχεία. Ο δίσκος δεν έχει κάποια κακή στιγμή και όλα τα τραγούδια ακολουθούν ένα συγκεκριμένο μοτίβο χωρίς φυσικά να επαναλαμβάνει τον ίδιο του τον εαυτό. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι η ίδια η Kylie υπογράφει όλα τα τραγούδια του δίσκου κάτι που συμβαίνει για μόλις τρίτη φορά στη καριέρα της και μετά τα Impossible Princess (1997) και Golden (2018).
© 2020, Thanos Kritsimis. All rights reserved.
