Ακούγοντας τα χθεσινά νέα για τον άδικο θάνατο της Sophie, όλοι οι θαυμαστές της ηλεκτρονικής πειραματικής μουσικής βρισκόμαστε σε θλίψη. Η ίδια μας πρόσφερε κάτι τόσο φρέσκο και πρωτοπόρο που κάθε φορά ανυπομονούσαμε για την επόμενη δουλειά της. Ένιωσα την ανάγκη να γράψω μια αναδρομή στην πορεία της, καθώς ήταν μια εμβληματική φιγούρα της avant-garde μουσικής, αλλά και μια δυνατή εκπρόσωπος της τρανς κοινότητας.
Έχοντας ως ερεθίσματα κασέτες ηλεκτρονικής μουσικής από την παιδική της ηλικία, η Sophie Xeon κόλλησε το μικρόβιο της μουσικής. Η πρώτη της ενασχόληση, όμως, έγινε όταν πήρε ως δώρο γενεθλίων ένα αρμόνιο από τους γονείς της. Σύμφωνα με την ίδια, συνήθιζε να λέει σε όλους «Όταν γυρίσω από το σχολείο, απλά θα κλειδωθώ στο δωμάτιο μέχρι να έχω φτιάξει ένα άλμπουμ». Κάπως έτσι ξεκίνησε να κάνει DJ σετ σε γάμους και γενέθλια.
Η μουσική της καριέρα ξεκινάει το 2013, όταν ήρθε στο προσκήνιο συνεργαζόμενη με μέλη της δισκογραφικής PC Music του A. G. Cook. Όταν ξεκίνησε τα πρώτα gigs στην Αγγλία, κανείς δεν ήξερε τίποτα πίσω από τον μυστηριώδη DJ με τα κόκκινα μαλλιά, παρά μόνο ότι ονομάζονταν Sophie.
Τα πρώτα της singles “Nothing More to Say” και “Bipp”/“Elle” κυκλοφορούν, με το δεύτερο να εντάσσεται στη λίστα του Pitchfork και να της δίνει διεθνή αναγνώριση. Ακολουθεί το “Hard”/“Lemonade”, με το πρώτο μέρος να μπαίνει στο top ten του περιοδικού Dazed και το δεύτερο να χρησιμοποιείται στην καμπάνια των McDonald’s.
Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε την πρώτη της συλλογή με τίτλο Product, που περιελάμβανε εκτός από τα προηγούμενα, πέντε νέα singles. Οι κριτικές το εγκωμιάζουν, συγκεντρώνοντας 74% στο Metacritic και επαίνους από τα περιοδικά ‘Exclaim!’ και ‘The Observer’. Την ίδια χρονιά ανακοινώνεται και η συνεργασία της με την Charli XCX για το EP της Vroom Vroom, το οποίο κυκλοφόρησε το 2016 και για την προώθηση του οποίου οι δύο καλλιτέχνες περιοδεύσανε μαζί. Η σημαντικότερη συνεργασία της, ωστόσο, είναι αυτή με τη Madonna για τη δημιουργία του “Bitch I’m Madonna” από το άλμπουμ της Rebel Heart.
Ως τότε, η Sophie έκανε σπάνια συνεντεύξεις και είχε μικρή παρουσία στα social media, κρατώντας την ταυτότητά της κρυφή και άγνωστη στο κοινό. Ώσπου τον Οκτώβριο του 2017 κυκλοφορεί το “It’s Okay to Cry” και κάνει coming out ως τρανς γυναίκα. Είναι το πρώτο της τραγούδι στο οποίο χρησιμοποιεί τη φωνή της και εμφανίζεται στο βίντεο κλιπ. Ακολούθησαν τα επιτυχημένα “Ponyboy” και “Faceshopping” ( το πρώτο μάλιστα πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε στην καμπάνια Ivy Park της Beyoncé).
Toν Ιούνιο του 2018 κυκλοφορεί το πρώτο στούντιο άλμπουμ της Oil of Every Pearl’s Un-Insides (αναγραμματισμός του “I love every person’s insides”) από την δική της δισκογραφική, MSMSMSM. Τα 9 κομμάτια θυμίζουν ένα φρέσκο συνδυασμό Björk και Arca, συνδυάζοντας διαφορετικούς avant-pop και hyperpop ήχους, άλλοτε απαλές μελωδίες, άλλοτε δυνατά και δυστοπικά beats και άλλοτε ήχους πιο μυστηριώδεις. Το άλμπουμ έφτασε στο #20 των Top Dance/Electronic άλμπουμ του Billboard και #7 στα UK Dance άλμπουμ και της χάρισε μια Grammy υποψηφιότητα στην κατηγορία Best Dance/Electronic album, στην 61η απονομή.
Ακολούθησε η δήλωσή της για συνεργασία με τη Lady Gaga (πιθανόν σε υλικό για το άλμπουμ της Chromatica) και η κυκλοφορία του Oil of Every Pearl’s Un-Insides Non Stop Remix Album το 2019, με remix από το ντεμπούτο της, αλλά και νέα τραγούδια. Το 2020 συνεργάστηκε με την queer παραγωγό Arca στο κομμάτι “La Chíqui” από το άλμπουμ KiCk i.
Θα σε θυμόμαστε για πάντα Sophie “Just Like We Never Said Goodbye” και – όπως σε πολλούς καλλιτέχνες- είναι πραγματικά κρίμα που έλαβες την αναγνώριση που σου άξιζε μετά το θάνατό σου. Οι μουσικόφιλοι, αλλά και όσοι νέοι καλλιτέχνες επηρέασες να ενασχοληθούν σε πειραματικά μονοπάτια είμαστε ευγνώμονες για την συνεισφορά σου.
© 2021 – 2022, Andreas Sotiroulis. All rights reserved.
