Το 2004 η Gwen Stefani ξεκινά τη solo καριέρα της και αποχωρίζεται για λίγο τους No Doubt για να κυκλοφορήσει το Love. Angel. Music. Baby. και να αλλάξει την ιστορία της pop μουσικής. Δύο χρόνια μετά, κυκλοφορεί το δεύτερο album της The Sweet Escape, το ίδιο υπέροχα χαοτικό όσο το ντεμπούτο της. Δέκα ολόκληρα χρόνια αναμονής, ένα αποτυχημένο album των No Doubt και πολλές καθυστερήσεις και αναβολές μετά, στις 18 Μαρτίου κυκλοφόρησε η νέα solo δουλειά της Gwen Stefani This Is What The Truth Feels Like. Τελικά, άξιζε η αναμονή; Να ξεκαθαρίσουμε ότι είμαι fan και όντως αδημονούσα για την κυκλοφορία του album.
Η Gwen είχε ετοιμάσει ένα ολόκληρο album, το οποίο κατέληξε στα σκουπίδια γιατί, όπως η ίδια δήλωσε, δεν την “αντιπροσώπευε” – την ίδια ή την δισκογραφική της είναι μία άλλη κουβέντα. Μετά λοιπόν από ένα album στον κάδο τον αχρήστων, έρχεται πίσω δυναμικά με ένα album το οποίο θα μπορούσε να έχει τον τίτλο Out the Marriage / Into Blake’s Arms. Στα 12 τραγούδια του album, δεν υπολογίζω τα bonus κομμάτια, η Gwen full καψούρα εκθειάζει τη σχέση της με τον Blake Shelton αποδεικνύοντας ότι ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά, ξεκινώντας με τα “Μisery” και “You’re My Favorite”. Το τρίτο κομμάτι “Where Would I Be”, ένα από τα highlight του Truth, μας γυρνά πίσω στο 1940 με τoν υπέροχο Jive ρυθμό του. Ακολουθεί το πιο πρόσφατο single της “Make Me Like You”, μεγάλο κόλλημα, και το “Truth”, το οποίο και χάρισε τον τίτλο στο LP, άλλα δύο κομμάτια για το νέο αμόρε της.
Στη μέση του CD έχουμε το “Used To Love You”, το lead single του album. Το τραγούδι έφτασε μόνο μέχρι το #52 στο Hot 100 του Billboard, αλλά είναι το κομμάτι που έβαλε το comeback της Gwen στο σωστό δρόμο, μετά από δύο αποτυχημένες κυκλοφορίες, “Baby Don’t Lie” και “Spark The Fire”. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το κομμάτι χωρισμού της Gwen, μιας και ήταν η πρώτη κυκλοφορία της μετά την ανακοίνωση του διαζυγίου από τον Gavin Rossdale, και όντως, σε αυτό το κομμάτι η Gwen τα δίνει όλα, η καλύτερη ερμηνεία του album.
“Send Me A Picture”, όχι ο Blake δεν έχει πάει διακοπές.. Με άκρως ερωτική διάθεση, τρία παιδιά και ένα μακροχρόνιο γάμο μετά, δεν μπορείς να την κατηγορήσεις που το ρίχνει λίγο έξω.
Τα μόνα τραγούδια που θυμίζουν τη Hip Hop αισθητική της Gwen, των κλασικών πλέον κομματιών όπως “Hollaback Girl” και “Wind It Up”, είναι τα “Red Flag” και “Naughty”. Τι να πώ, την βρίσκω με pop stars που ραπάρουν, το ομολογώ.
Το “Asking 4 It” είναι το μόνο κομμάτι στο οποίο υπάρχει συμμετοχή από άλλο καλλιτέχνη. Μετά λύπης μου το λέω, αλλά ο Fetty Wap έκλεψε για λίγο την προσοχή μου απο την Gwen, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Το album κλείνει με το “Me Without You”, το οποίο από τον τίτλο και το ξεκίνημά του με προδιέθεται για τρελή βαρεμάρα, πράγμα που συμβαίνει συχνά στα τελευταία κομμάτια πολλών album, αλλά έγινε από τα αγαπημένα μου, μόλις η Gwen άλλαξε όλο το νόημα του τραγουδιού με τον στίχο “..and things about to get real good”. Θα μπορούσε να είναι το τέλειο κλείσιμο του LP, αλλά υπάρχει και το “Rare”. Ένα ακόμη τραγούδι για τον Blake, το οποίο και να έλειπε δεν θα έβλαπτε – μιλάμε για filler. (Ναι, υπάρχουν ακόμη πέντε κομμάτια στη Deluxe έκδοση του CD, αλλά για να μην τα αναφέρω μάλλον δεν είναι και διαμάντια).
Η Gwen για το τρίτο της album επάνδρωσε μία ομάδα κορυφαίων συνθετών και παραγωγών, Justin Tranter, Julia Michaels, Mattman & Robin, Greg Kurstin, Stargate (o παλιός της συνεργάτης Pharrell λείπει, ίσως και σκόπιμα, μετά την αποτυχία του “Spark The Fire”), οι οποίοι κρύβονται πίσω από μεγάλες επιτυχίες πολλών νέων pop καλλιτεχνών όπως Selena Gomez, Justin Bieber, Jason Derulo, και πάει λέγοντας. Αλλά μήπως τελικά, προσπαθώντας για την επιτυχία και ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, έχασε τη δική της ταυτότητα; Το album είναι καλό, ακούγεται ευχάριστα και προσωπικά, η Gwen και την άλφα βήτα να τραγουδούσε εγώ θα ξεσηκωνόμουνα. Αλλά είναι το comeback της μετά από 10 χρόνια απουσίας, είναι το τρίτο CD ενός καλλιτέχνη που, όπως είπα και πριν, έγραψε ιστορία με τη ska-punk μουσική και τα avant-pop album της. Ίσως είχα μεγάλες προσδοκίες, τι να πω.. Ξαναλέω το album είναι καλό και την επόμενη βδομάδα θα βρίσκεται στην κορυφή του Billboard 200, αλλά δεν είναι η Gwen που λάτρεψα στην εφηβεία μου.
© 2016, Dimitris Grivas. All rights reserved.
