Η καριέρα της Loreen φαινόταν παραπάνω από υποσχόμενη ύστερα από τη νίκη της στον διαγωνισμό της Eurovision το 2012, με ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια στην μέχρι τώρα ιστορία του θεσμού, το υπέροχο „Euphoria“.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως ήταν αναμενόμενο δυστυχώς, παρότι το ντεμπούτο album της „Heal“ πήγε πολύ καλά, σκαρφαλώνοντας σε υψηλές θέσεις σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Στα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε κάποια εξαιρετικά single προμηνύοντας τον ερχομό μιας νέας δισκογραφικής δουλειάς, ωστόσο η σχέση της με την τότε δισκογραφική της Warner φαίνεται να «πάγωσε», όπως και η κυκλοφορία αυτού του project.
Φέτος επέστρεψε στο Melodifestivalen προσπαθώντας να εκπροσωπήσει για άλλη μια φορά την Σουηδία στον διαγωνισμό της Eurovision με το ηχηρό „Statements“, το οποίο δυστυχώς δεν της εξασφάλισε μια θέση στον τελικό.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε κυκλοφόρησε ένα EP με τίτλο „Nude“ έχοντας πλέον χωρίσει δρόμους με την Warner και υπογράψει με την Sony BMG, ως ευχαριστήριο δώρο στους θαυμαστές της για την υπομονή τους, αναδεικνύοντας επίσης μια νέα πορεία στον ήχο της.
Το αποκορύφωμα σε όλη αυτήν την αλλαγή αποτέλεσε η κυκλοφορία του single „’71 Charger“, το οποίο είναι και το πρώτο που κυκλοφόρησε, ύστερα από την ανακοίνωση του δεύτερου album της „RIDE“. Πρόκειται ξεκάθαρα για ένα πιο indie pop κομμάτι που εστιάζει στην οργανική μουσική και σε ένα πιο σκοτεινό ύφος. Το δεύτερο και αριστουργηματικό κομμάτι „Hate The Way I Love You“ ακολουθεί παρόμοιο μοτίβο, με ένα ρεφρέν γεμάτο υπέροχα φωνητικά, αφήνοντας μια αίσθηση παρόμοια αυτής κομματιών της Björk.
Παρότι για την δημιουργία των εννέα κομματιών (συν μια νέα εκδοχή του „’71 Charger“ ), συνεργάστηκε με διάφορους παραγωγούς και στιχουργούς, το όλο αποτέλεσμα έχει τρομερή συνοχή. Το όλο του ύφος αποτελείται από σκοτεινές και δραματικές ενορχηστρώσεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές ξεκινούν ήπια και στην πορεία κορυφώνονται μουσικά και φωνητικά.
Ντραμ και κιθάρες έρχονται στο προσκήνιο, ενώ τα synthesizer και οι έντονοι ρυθμοί δεν έχουν πλέον τόσο μεγάλο ρόλο όσο παλαιότερα. Το κομμάτι „Jupiter Drive“ είναι ίσως το μόνο κομμάτι που φέρει έντονα στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής με δυνατό μπάσο, το οποίο όμως δεν αποτελεί έκπληξη καθώς είχε γραφτεί για το προηγούμενο project της, που δεν είδε ποτέ το φως της ημέρας.
Ωστόσο, ένα πράγμα που έχουμε συνηθίσει και αγαπήσει από την ίδια έμεινε ανέπαφο και δεν είναι άλλο από την υπέροχη φωνή της, την οποία ξέρει πολύ καλά να χρησιμοποιεί ως όργανο, με αποτέλεσμα πολλές φορές να γίνεται ένα με την μουσική. Αυτό συμβαίνει πολύ έντονα σε κομμάτια όπως το „Dreams“ και το „Love Me America“, όπου στο αποκορύφωμά τους φωνή και ενορχήστρωση ενώνονται με εκπληκτικό τρόπο.
Άλλο ένα ξεχωριστό κομμάτι αποτελεί το „Fire Blue“, το οποίο αρχικά ηχογραφήθηκε για τον δίσκο του Σουηδού DJ και μουσικού παραγωγού Duvchi. Το κομμάτι ηχογραφήθηκε ξανά από την ίδια με εντελώς διαφορετική ενορχήστρωση, ώστε να συνάδει με το όλο ύφος του album.
Το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου αποτελεί επίσης μια πολύ καλή επιλογή για κλείσιμο, καθώς είναι πολύ ατμοσφαιρικό και επιδεικνύει πολύ όμορφα την ουσία του όλου εγχειρήματος.
Ανακεφαλαιώνοντας, μπορεί ο νέος δίσκος της Loreen να απέχει πολύ από από τον dance pop ήχο του προηγούμενου υλικού της και να ξενίσει τους μέχρι τώρα θαυμαστές της, ωστόσο o „RIDE“ είναι ακριβώς έτσι όπως θα έπρεπε να είναι ένας δίσκος της Loreen, όταν δεν κυνηγά τις ραδιοφωνικές επιτυχίες. Μπορεί να μην είναι album που έχει δημιουργηθεί για να κάνει εμπορική επιτυχία, παρόλα αυτά όμως, έχει πολλά να προσφέρει σε καλλιτεχνικό επίπεδο, παρουσιάζοντας μουσικά και ηχητικά ένα αριστούργημα.
Highlights: Dreams, Jupiter Drive, Hate The Way I Love You, Ride
Videos
© 2017, Nikos Vlamis. All rights reserved.
