Από το ξεκίνημά τους, οι βρετανοί Years & Years μας χάρισαν δύο υποδειγματικούς κλαμπ δίσκους. Το Communion (2014) και το θεματικό Palo Santo (2018) χαρακτηρίστηκαν από εθιστικές μελωδίες, ιδιαίτερες παραγωγές και ζωηρά φωνητικά. Έπειτα από διαφωνίες και εκτενείς συζητήσεις, οι τρεις μουσικοί πέρυσι ανακοίνωσαν πως ο καθένας θα ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Έτσι, οι Mikey Goldsworthy και Emre Türkmen αποχώρησαν από την μπάντα, ενώ ο frontman Olly Alexander αποφάσισε να πάρει στην πλάτη του το project, μη θέλοντας να αποκόψει την ως τώρα δισκογραφία του από τη μελλοντική.
Ξεκινώντας τη solo πορεία του, ο Olly άρχισε να σκέφτεται ιδέες για την επόμενή του δουλειά, απορρίπτοντας τελικά δεκάδες κομμάτια, με τα οποία αδυνατούσε να συνδεθεί. Ακολούθησε η συμμετοχή του στη μίνι σειρά «It’s A Sin» (2021), με θέμα την κρίση του AIDS τη δεκαετία του ’80. Η επαφή του με δίσκους εκείνης της δεκαετίας στα γυρίσματα της σειράς του έδωσε νέες ιδέες για τον ήχο του επερχόμενου δίσκου.
Ο εγκλεισμός στην πανδημία έδωσε με τη σειρά του ιδέες για το θεματικό πυρήνα του άλμπουμ. Έτσι, το Night Call πήρε σάρκα και οστά, εξερευνώντας τις φαντασιώσεις του Olly σε μια περίοδο που η απομόνωση δεν επέτρεπε τη φυσική επαφή. Το artwork του δίσκου απεικονίζει τον μουσικό ως γοργόνα, μια ιδέα που πήρε από το κομμάτι “Song to the Siren” του Tim Buckley. Έχοντας ενθουσιασμό από μικρός για τα μυθικά πλάσματα, η γοργόνα του κομματιού αποτέλεσε μούσα του, καταδικασμένη να τραγουδά μόνη σε βράχια, δελεάζοντας άνδρες στο θάνατό τους. Opener του Night Call αποτελεί το επιθετικό “Consequences”, ένα ηλεκτρονικό κομμάτι με φορτισμένα συναισθήματα και επιθετική διάθεση. Τραγουδάει, κάνοντας σύνδεση με τον πόνο των προηγούμενων δίσκων:
I was waiting for the moment you would change / But that moment never came / You’re gonna have to suffer
Ακολουθεί το lead “Starstruck”, ένα κεφάτο synthpop κομμάτι που περιγράφει τον έντονο ενθουσιασμό που έχει κανείς όταν βρίσκεται με κάποιον που γουστάρει. Ένα εξαιρετικό remix με την Kylie Minogue περιλαμβάνεται στη deluxe edition και ίσως θα έπρεπε να είναι η κύρια εκδοχή του κομματιού, μιας και η Αυστραλή αγαπημένη μουσικός του προσέδωσε μια νέα πνοή. Το “Intimacy” περιγράφει την σεξουαλική οικειότητα μεταξύ δύο ατόμων, σε μια κάπως μονότονη κι επαναλαμβανόμενη, μελωδία με την οποία δεν κατάφερα ακόμη να συνδεθώ.
Στο ομώνυμο κομμάτι, χρησιμοποιεί το ευφάνταστο λογοπαίγνιο «Night Call» ως μεταφορά των hookups και το αφιερώνει σε όσους ξέρουν τι θέλουν και δε φοβούνται να το ζητήσουν. Ακολουθεί το “Crave” με spooky ήχο και εναλλαγή τόνου εμπνευσμένη από τους ABBA. Είναι ένα κομμάτι φορτισμένο ερωτικά, με κεντρικό θέμα την υποταγή, ακόμη και σε μια τοξική σχέση. Στο “Sweet Talker” συνεργάστηκε με τους Galantis, ώστε να δημιουργήσει ένα δυνατό club banger, με ενορχηστρώσεις εγχόρδων και ηλεκτρονικά beats.
Highlight του άλμπουμ αποτελεί το synthpop “Sooner or Later”, που θυμίζει έντονα προηγούμενες δουλειές του συγκροτήματος. Στο τραγούδι, ο Olly καταδιώκει με μανία μια χαμένη του αγάπη που τον πλήγωσε, ζητώντας εκδίκηση και τρέφοντας ακόμη συναισθήματα. Η μελωδία είναι απόλυτα εθιστική, το ίδιο και το άψογο production, πάνω στα υπέροχα φωνητικά του layers.
Στη μπαλάντα “20 Minutes” περιγράφει τον μαγικό κόσμο που ταξιδεύει κανείς όταν είναι αγκαλιασμένος. Με ίδιο ύφος ευφορίας ακολουθεί και το “Make It Out Alive”, έχοντας ως σημείο αναφοράς το εμβληματικό “Cloudbusting” της Kate Bush. Στο διττό “See You Again” βρίσκεται σε άρνηση αποδοχής μιας απώλειας. Μολονότι ταιριάζει τέλεια στο concept μιας χαμένης αγάπης, στην πραγματικότητα έμπνευση αποτέλεσε ο θάνατος της γιαγιάς του. Λίγο πριν το κλείσιμο έπονται τα απόλυτα χορευτικά bangers “Immaculate” και “Muscle”, με αρκετά φρέσκες παραγωγές που ίσως ανήκουν στις καλύτερες στιγμές του Olly.
Τελευταίο πρωτότυπο κομμάτι του Night Call είναι το αριστουργηματικό “Reflection”, που ο ίδιος έγραψε όσο αντιμετώπιζε υπαρξιακή κρίση. Αναφέρεται στο άγχος που έχει κανείς όταν γνωρίζει ένα νέο πρόσωπο, έχοντας υπόψη ότι ίσως αυτή η γνωριμία καταλήξει καταδικασμένη. Σίγουρα αποτελεί το πιο ιδιαίτερο κομμάτι του act εδώ και χρόνια, τόσο στο θέμα παραγωγής όσο και στα φωνητικά του καλλιτέχνη.
Στο σύνολό του, το Night Call είναι μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια του μουσικού να διατηρήσει τον ενθουσιασμό των θαυμαστών της πρώην μπάντας, αποτυπώνοντας πλέον στη μουσική του το 100% του χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσής του. Μολονότι κάποια σημεία της νέας του δουλειάς ίσως είναι επαναλαμβανόμενα και πιο generic από τους προκατόχους της, συνολικά είναι ένας καλοδουλεμένος pop δίσκος με τραγούδια αντάξια του εξαιρετικού Palo Santo.
Ο Olly ωριμάζει τόσο στιχουργικά όσο και ψυχικά, ξεπερνώντας τον καιρό που ήταν θύμα των σχέσεών του. Πλέον, διανύει μια εποχή όπου παίρνει το αίμα του πίσω, ανακτώντας τον έλεγχο και θέτοντας τον εαυτό του ως πειρασμό σε άλλους. Τελικά, το Night Call είναι η μουσική όσων αναζητούν την αγάπη, αλλά στο τέλος της ημέρας ανακαλύπτουν τον εαυτό τους.
© 2022, Andreas Sotiroulis. All rights reserved.
