Η θρυλική μπάντα των Metallica επέστρεψε μουσικά μετά από 7 χρόνια απουσίας. Το 72 Seasons έρχεται να ακολουθήσει το critical acclaim και εμπορικά επιτυχημένο Hardwired… To Self-Destruct (2016).
72 εποχές. Τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μας που μας διαμορφώνουν. Πώς εμπλεκόμαστε στη ζωή, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε και αναπτύσσουμε τις δικές μας ιδέες για τους εαυτούς μας μετά από αυτές τις πρώτες 72 εποχές; […] Έχω αντιμετωπίσει πολύ σκοτάδι στη ζωή μου και στην καριέρα μας σε σχέση με πράγματα που μας συνέβησαν αλλά πάντα υπήρχε μία αίσθηση ελπίδας. Πάντα υπήρχε ένα μικρό φως μέσα σε αυτό το σκοτάδι. Χωρίς το σκοτάδι δεν υπάρχει φως και οφείλεις στον εαυτό σου και σε όσους αγαπάς το να μπορείς να εστιάσεις λίγο περισσότερο στο φως της ζωής αντί για το σκοτάδι.
Έτσι περιέγραψε την θεματική του δίσκου ο James Hetfield, ο τραγουδιστής των Metallica, αλλά και την επιλογή του συνδυασμού του κίτρινου χρώματος με το μαύρο για τις ανάγκες του εξωφύλλου.
Το 72 Seasons αφήνει σε γενικές γραμμές καλές εντυπώσεις αφού μεγάλα μουσικά περιοδικά και sites το αξιολόγησαν θετικά. Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια δόθηκε χρόνος και προτεραιότητα στους στίχους του δίσκου. Η μελωδία, τα guitar riffs και σύσσωμη η παραγωγή έρχονται να ντύσουν και να αναδείξουν τους βαθιά προσωπικούς στίχους του Hetfield. Ακόμη και τα φωνητικά του ιδίου μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και λειτουργούν μόνο ως ένας ακόμη τρόπος για να καταλάβεις, και κυρίως, να αισθανθείς το τι τραγουδάει. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι, ακόμη και οι μεγαλύτεροι fans τους δε περίμεναν έναν τόσο άρτιο, καλά δουλεμένο και προσεκτικά σχεδιασμένο δίσκο.
Ίσως όμως και να τους καταλαβαίνουμε. Τα 7 χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στους δύο δίσκους γέννησαν πολλά ερωτηματικά ως προς το μέλλον του συγκροτήματος. Η εκ νέου είσοδος του James Hetfield σε κλινική αποτοξίνωσης για να αντιμετωπίσει τον εθισμό του από το αλκοόλ, το διαζύγιο του από την 25 χρόνια σύζυγό του σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όλα τα μέλη είχαν ξεπεράσει κατά πολύ τα 50 έτη ζωής έκαναν τους πάντες αβέβαιους ως προς το πότε και κυρίως το αν θα υπάρξει μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά από τους Metallica και σε δεύτερη φάση αν αυτή θα είναι καλή και δε θα θυμίζει τα albums της περιόδου 1996-2003.
Η κυκλοφορία του S&M2, του live δίσκου τους το 2020 αναπτέρωσε τις ελπίδες όλων για το μέλλον της μπάντας. Αποτέλεσε τη (μουσική) απάντηση των Metallica σε όλα τα σχ΄΄ολια που άκουγαν περί τέλους του συγκροτήματος και διάλυσής τους και δήλωναν με μεγάλα γράμματα παρών στις μουσικές επάλξεις.
Ας γυρίσουμε όμως στο 72 Seasons. Τα συνολικά 78 λεπτά του δίσκου άφησαν ποικίλα σχόλια. Η μεγάλη διάρκεια (για τα δεδομένα των Metallica) σίγουρα δεν γίνεται κουραστική, ούτε επαναλαμβανόμενη. Τα 12 νέα τραγούδια του δίσκου δένουν απόλυτα μεταξύ τους και δημιουργούν μια σειρά γερά δεμένη μεταξύ της, μια αλυσίδα. Εγγυητής του καλού και ταυτόχρονα υψηλού επιπέδου μπαίνει εκ νέου ο Greg Fidelman ο οποίος και πάλι ανέλαβε τη παραγωγή του album.
Δε θα κρύψω τις αμφιβολίες που είχα κι εγώ για το συνολικό αποτέλεσμα με τις 4 singles κυκλοφορίες πριν την δημοσιοποίηση ολόκληρου του δίσκου. Τα “Lux Æterna”, “Screaming Suicide”, “If Darkness Had a Son” και το ομότιτλο με τον δίσκο “72 Seasons” λειτουργούν καλύτερα ως μέρος του δίσκου παρά μόνα τους ως singles. Κανένα από αυτά δεν είναι “Moth Into Flame” ή “Hardwired”. Ούτε καν “Atlas, Rise!”. Μέσα από την ολοκληρωμένη ακρόαση του album τα τραγούδια αυτά ξανασυστήνονται και αναδεικνύονται ως αλληλένδετοι κρίκοι ενός μεγαλύτερου project. Η τοποθέτηση του “Lux Æterna” ακριβώς στη μέση της tracklist λειτουργεί ως turning point για όλο τον δίσκο και το χωρίζει, κατά κάποιο τρόπο, σε δύο μέρη.
Στα μεγάλα pros του 72 Seasons είναι οι μεγάλες και επικές εισαγωγές σχεδόν σε κάθε κομμάτι. Πολλοί (ακροατές και κριτικοί) μπορεί να τις βρίσκουν κουραστικές και χωρίς νόημα ύπαρξης. Αντίθετα, για πολλούς από εμάς λειτουργούν ως μια σταδιακή και συγχρόνως αυξανόμενη αίσθηση της αδρεναλίνης αλλά και ανυπομονησία για το ρεφραίν του εκάστοτε τραγουδιού. Εκτός αυτού δίνουν χώρο στα υπόλοιπα μέλη των Metallica να δείξουν τους εαυτούς και τις ικανότητές τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δούλεψε o κιθαρίστας Kirk Hammett. Φαίνεται ότι του δόθηκε η ελευθερία να δημιουργήσει χωρίς περιορισμούς και με την εκκεντρικότητα και την υπερβολή που τον διακατέχουν εδώ αφήνονται ελεύθερα και πραγματικά απογειώνουν τον δίσκο!
Δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στην εκπληκτική δουλειά του ντράμερ Lars Ulrich. Μιας και ο ίδιος αποτελεί εκτός από ντράμερ του συγκροτήματος αλλά και παραγωγός του δίσκου η συμβολή του είναι καθοριστική. ”Γεμίζει” και κάνει τον δίσκο πιο πλούσιο ενώ ταυτόχρονα είναι αυτός που θέτει τον τόνο σε κάθε κομμάτι. Έρχεται και συμπληρώνει καίρια τα φωνητικά του James, τα riffs του Hammett και το μπάσσο του Robert Trujillo.
Στο 11λεπτο “Inamorata” οι Metallica αφήνουν τον χρόνο πίσω τους. Δημουργούν, σολάρουν και ο κάθε ένας από τους 4 της μπάντας δείχνει με τον τρόπο του την προσφορά του στον δίσκο και κατ’ επέκταση στο συγκρότημα. Η 11λεπτη αυτή δημιουργία ακούγεται σχεδόν λυτρωτική (ίσως και συγκινητική για όλους τους fans) μιας και αποτελεί μια ωδή σε παλαιότερες επιτυχίες τους. Είναι μια μίξη κι ένα πάντρεμα παλαιότερων τραγουδιών τους. Εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε σε αυτό τόσο το “Outlaw Torn” όσο και το “Fixxer” και το “Orion”.
Οι προσωπικές δυσκολίες, παλαιότερα αλλά και νεότερα τραύματα του τραγουδιστή James Hetfield αποτελούν τον δημιουργικό οδηγό του νεότερου δίσκου των Metallica. Στο 72 Seasons οι υπόλοιποι 3 βρίσκονται δίπλα στον τραγουδιστή τους, και κατά κάποιον τρόπο συμπάσχουν μαζί του. Και μπορεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά να δίνεται η ευκαιρία στον κάθε έναν από τους 3 να ξεχωρίσει και να αναδειχθεί, ωστόσο όλοι τελικά συμπνέουν με τον Hetfield.
Από το 2008, η χρονιά του μεγάλου τους comeback οι Metallica έχουν κυκλοφορήσει μόλις 3 δίσκους (Death Magnetic (2008), Hardwired… (2016) και το πρόσφατο 72 Seasons). Οι αιώνιοι μεταλλάδες είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα της ποιότητας έναντι της ποσότητας. Οι Metallica δίκαια θεωρούνται ένα τεράστιο κεφάλαιο όχι μόνο της rock και metal μουσικής σκηνής αλλά και του παγκόσμιου μουσικού γίγνεσθαι. Η συμβολή και η επιρροή τους είναι πολύ μεγάλες για να δώσουν περιθώρια αμφισβήτησης τους.
Κι ενώ πολλοί πιστεύουν ότι ο νέος τους δίσκος είναι και ο τελευταίος της καριέρας τους επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι οι Metallica θα συνεχίσουν να βρίσκονται κοντά μας και μια ακόμη (τουλάχιστον) κυκλοφορία φαντάζει πέρα για πέρα ρεαλιστική.
Απολαύστε το 72 Seasons εδώ:
Μη ξεχνάτε να μένετε συντονισμένοι και στο Instagram Account του Music Hunter για περισσότερα music news, reviews αλλά και πολλούς διαγωνισμούς! Βρείτε μας ΕΔΩ.
© 2023, Thanos Kritsimis. All rights reserved.
