Οι Florence + The Machine κυκλοφορούν το τέταρτο album τους High As Hope στο οποίο βλέπουμε την αγαπημένη κοκκινομάλλα Florence Welch πιο ώριμη, πιο έμπειρη και πιο ήρεμη από ποτέ.
Με μόλις δέκα τραγούδια, στο High As Hope η Florence αφήνει τις κρεπάλες του παρελθόντος κατά μέρος και ανακαλύπτει τον εαυτό της και την ευτυχία στη ζωή στα πιο απλά, καθημερινά πράγματα. Άλλοτε παιχνιδιάρικη και άλλοτε μανιασμένη, η Florence μας είχε συνηθίσει σε μία πιο διαταραγμένα καλλιτεχνική προσέγγιση τόσο στην παραγωγή των δίσκων της όσο και στη σύνθεση των τραγουδιών της. Ο νέος πιο ανέμελος τρόπος ζωής αντικατοπτρίζεται πλήρως στο τέταρτο album, αφού την είδαμε να υιοθετεί την ιδέα του “less is more” από το πρώτο κιόλας δείγμα του LP, το υποτονικό “Sky Full Of Song”. Ακόμη ένα indie-pop “καψουροτράγουδο” αλλά αυτή τη φορά απουσιάζει το πρότερο μελόδραμα. Το lead single “Hunger” καθώς και το “Patricia” -το οποίο έγραψε για την Patti Smith- είναι τα μοναδικά τραγούδια που θυμίζουν τη μεγαλόπρεπη pop που μόνο η Florence ξέρει να συνθέτει.
Στη συνέχεια κυκλοφόρησε το “Big God”, το οποίο θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει το μουσικό θεμα της επόμενης ταινίας James Bond. H φωνή και η ψυχή της Florence και μία απλή μελωδία στο πιάνο.
Σε συνέντευξή της, η Florence δήλωσε πως ήθελε να ξεφύγει από τους κανόνες και τις νόρμες της pop μουσικής. Δεν την ενδιέφερε να φτιάξει τραγούδια “σωστά κουρδισμένα” που να έχουν αρχή, μέση και τέλος, καθορισμένο ρεφρέν και κουπλέ, και να συνθέσει κάτι αναμενόμενο. Πράγμα το οποίο φαίνεται ξεκάθαρα στα “100 Years” και “No Choir”.
Προσωπικά αγαπημένα, το ευαίσθητο “Grace” -αφιερωμένο στην αδερφή της- και το αλουστράριστο “The End Of Love”, το οποίο θα αποτελούσε και τον τίτλο του album. Μολονότι το “τέλος της αγάπης” ήταν ένας αισιόδοξος τίτλος για τη Florence, την τελευταία στιγμή άλλαξε σε κάτι πιο ελπιδοφόρο.
Πιο οργανική και φυσική από ποτέ, η Florence ξεγυμνώνεται σε μία πιο ακατέργαστη version του εαυτού της. Η αλήθεια λάμπει στην απλότητά της. Το μόνο αρνητικό που βρίσκω στο High As Hope είναι η έλλειψη από κάνα δυο ακόμη upbeat τραγούδια.
© 2018, Dimitris Grivas. All rights reserved.
