O Marshall Mothers, ύστερα από το 9ο Revival, το οποίο απέσπασε διχασμένες κριτικές από κριτές και αρνητικές από τους fans, κυκλοφορεί έκτακτα, χωρίς καθόλου promo, την τελευταία μέρα του Αυγούστου, το δέκατο LP του με τίτλο Kamikaze. Οι βασικοί παραγωγοί του album είναι ο Dr.Dre και ο Eminem, που υπογράφει με το alter ego του Slim Shady. Royce da 5’9″, Joyner Lucas και Jessie Reyez δανείζουν τις φωνές τους, για να φτιάξουν μία συλλογή 11 κομματιών (και 2 skits). To εξώφυλλο είναι μια αναφορά στο album των Beastie Boys, Licensed to III, που κυκλοφόρησε το 1986.
Το Kamikaze είναι μία απάντηση στην αρνητική κριτική, που πήρε το album Revival από κριτές και θαυμαστές. Εκτός αυτού, “επιτίθεται” σε μια πληθώρα από rappers και σχολιάζει τη σύγχρονη hip-hop και τους πρώην φίλους και συνεργάτες του. Ο τίτλος του album αποτελεί μια αλληγορία, όπου ο Eminem ρισκάρει την καριέρα του, την φήμη του και την “ζωή” του, όπως ένας Καμικάζι.
Το album κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του Billboard της Αμερικής και σε τουλάχιστον ακόμα 15 χώρες. Στο Hot 100 έκαναν ντεμπούτο και τα 11 κομμάτια του album με το “Lucky You” και το “The Ringer” στην 6η και 8η θέση αντίστοιχα. Αυτό κάνει τον Eminem τον 5ο καλλιτέχνη, που κάνει debut στο top 10 με πολλαπλά τραγούδια. Από ότι φαίνεται θα συνεχιστεί παρόμοια πορεία για το album του και την επόμενη εβδομάδα. Το Revival ουσιαστικά “βούλιαξε” και εν τέλει η δοκιμασμένη συνταγή που είχε επιχειρήσει και στα τελευταία 3 album, την προηγούμενη φορά δεν πέτυχε. Αυτή τη φορά, χρησιμοποιώντας αυτή την τακτική, θα καταφέρει να αναδειχθεί ξανά ή θα ανατιναχτεί από μόνος του στον αέρα;
Ένα καθαρά hip-hop album, που καμία σχέση δεν έχει με το προηγούμενο, που θα χαρακτηριζόταν pop. Αυτό σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Η παραγωγή μινιμαλιστική και συνδυάζεται πολύ καλά με τα flows του Marshall. Αδιαμφισβήτητα αποδεικνύεται ότι δίκαια ο Eminem είναι rap θρύλος, ο τύπος ξέρει να “φτύνει” ρίμες καλύτερα από πολλούς, που δίκαια “κράζει”. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι το rap του ξεχωρίζει. Αυτό που με προβληματίζει είναι το περιεχόμενο των στίχων σε ορισμένες περιπτώσεις. Και πιο συγκεκριμένα για το κομμάτι “Fall”, όπου σχολιάζει τον Tyler The Creator λέγοντας:
“Tyler create nothin’, I see why you called yourself a (f****t), bitch
It’s not just ’cause you lack attention
It’s because you worship D12’s balls, you’re sack-religious
If you’re gonna critique me
You better at least be as good or better”
Ο Tyler στην πρόσφατή του δουλειά, σε κομμάτια του, αναρωτιέται ο ίδιος για την σεξουλική του φύση και ουσιαστικά κάνει coming out σαν gay ή bi… ή τουλάχιστον αυτό δείχνει, δεν έχει δηλώσει κάτι επίσημα. Αν πάρουμε υπόψιν μας ότι είναι gay, θεωρώ τρομερά χυδαίο τον τρόπο με τον οποίο κράζει τον συγκεκριμένο rapper από τη στιγμή που εκατομμύρια fans ανήκουν στην LGBT community. Ο ίδιος ο Eminem έχει δηλώσει στο παρελθόν του ότι χρησιμοποιώντας την λέξη f****, δεν το εννοεί με την προσβλητική ένοια για τη σεξουαλική φύση, αλλά ως μια βρισιά. Επίσης όποιον από το παρελθόν ανάφερε στα τραγούδια του με την λέξη F*****, κανένας από αυτούς δεν ήταν gay. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, αυτό δεν ισχύει. Και το ερώτημα είναι, αξίζει να επευφημείται ένας καλλιτέχνης εν έτει 2018, ο οποίος κάνει ομοφοβικές αναφορές και ασκεί τεράστια επιρροή σε ένα πολύ μεγάλο fanbase;
Εξαιρώντας αυτό το δεδομένο, η κινησή του ήταν πανέξυπνη με το συγκεκριμένο album, όπου κατάφερε να κάνει τον Eminem να βρεθεί πάλι στο επίκεντρο της συζήτησης και στα hip-hop δρώμενα. Ο κόσμος της hip-hop, μετά από χρόνια παίρνει θέσεις σε στρατόπεδα. Δεκάδες καλλιτέχνες του χώρου έσπευσαν να υπερασπιστούν τον Eminem και άλλοι τόσοι να εναντιωθούν. Πέρα από τα συγκεκριμένα θέματα, γίνεται και μια αναφορά απολογίας για το group D12, μέλος του οποίου ήταν ο Eminem, στο κομμάτι “Stepping stone”. Στα κομμάτια “Normal”, “Nice Guy” και “Good Guy” λέει ότι θέλει να βρεθεί σε μία φυσιολογική, υγιή σχέση και να μην είναι μπερδεμένος, ενώ τέλος στο album υπάρχει και το κομμάτι “Venom”, το οποίο θα αποτελέσει το O.S.T. της ομότιτλης ταινίας.
Αν και πιο καλοδουλεμένο σε σύγκριση με το προηγούμενο Revival, το Kamikaze είναι αρκετά προκλητικό και αμφιλεγόμενο. Μπορεί να κράζει τους πάντες και τα πάντα με το καλύτερο τρόπο, αλλά αφιερώνει σχεδόν ένα ολόκληρο album του αποκλειστικά για την αρνητική κριτική που πήρε στο Revival. Σίγουρα θα συζητηθεί και θα σχολιαστεί για καιρό ακόμα. Το ερώτημα είναι μετά από αυτό το album τι άλλο μπορεί να προσφέρει στον κόσμο της hip hop. Θεματικά τουλάχιστον αυτή τη στιγμή φαίνεται να έχει στερέψει από ιδέες. Μήπως είναι καλό να αποστασιοποιηθεί λίγο, έτσι ώστε να μπορέσει να ξαναβρεί έμπνευση; Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, στο σύνολο το Kamikaze με ικανοποιεί στο έπακρο. Με μπερδεύει όμως στο γεγονός αν αυτό ήταν κάτι σκόπιμο και ευφυές που έκανε ή αν είναι τελικά αποτέλεσμα ενός κακομαθημένου παιδιού, που έχει μάθει να τα θέλει όλα δικά του και επειδή δεν τα έχει, ρίχνει το φταίξιμο αριστερά και δεξιά.
Απολαύστε το νέο video που κυκλοφόρησε 7 Δεκεμβρίου 2018:
© 2018, George Zaraggas. All rights reserved.
