Μετά από 33 χρόνια καριέρας, Grammy / Tony / Emmy βραβεία, 10 studio albums και αμέτρητες κιτς εμφανίσεις, η Cyndi Lauper παραμένει so unusual όπως μας πρωτοσυστήθηκε! Σκερτσόζα και απροκάλυπτα ταλαντούχα, μας παρουσιάζεται αυτή τη φορά ως ένα αυθεντικό cowgirl, με το 11ο album της Detour, το οποίο περιέχει 12 διασκευές country επιτυχιών από κολοσσούς της country μουσικής σκηνής όπως, Wanda Jackson, Dolly Parton, Patsy Cline, Marty Robbins κ.α. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης που δεν συμβιβάζεται και ακόμη και στην τέταρτη δεκαετία της καριέρας της, πειραματίζεται, με επιτυχία, και καταφέρνει να μας σερβίρει κάτι παλιό, αλλά τόσο φρέσκο. Μετά το σοκ της πρώτης ακρόασης, ξαφνικά ακούς το αειθαλές girl that wants to have fun υπό τους ήχους του μπάντζο και της φυσαρμόνικας, η Cyndi σίγουρα σε κερδίζει με το απροσδόκητα ταιριαστό πάντρεμα που έχει η ψηλή – σχεδόν τσιριχτή – φωνή της, με την κλασική country μουσική.
Αρχικά, της βγάζουμε το καπέλο γιατί έχει καταφέρει το πλέον βασικό στο album της, ένα σωστό ξεκίνημα, το “Funnel Of Love” σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του δίσκου, και ένα άψογο τελείωμα, με το αποχαιρετιστήριο, λιτό – δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την Dolly ακούγοντάς το – “Hard Candy Christmas”.
Η Cyndi προχωρά ένα βήμα παραπέρα, με συμμετοχές από γνήσιες country φωνές, Emmyloy Harris, οι φωνές τους δένουν αρμονικά στο κομμάτι που χάρισε τον τίτλο στο album “Detour”, Willie Nelson, η καθαρή φωνή της μεν με το άγριο γρέζι του δε, δημιουργούν τον τέλειο συνδιασμό στο δικό του “Night Life”, Vince Gill, στο παιχνιδιάρικο και standout κομμάτι “You’re The Reason Our Kids Are Ugly” – το οποίο δίνει ακριβώς το στίγμα της Lauper, μπορώ να χαζολογάω και να μην μου ξεφεύγει καμία νότα, ταυτόχρονα – Jewel, στο “I Want To Be A Cowboy’s Girl” – το “μόνο” που κάνει εδώ η Jewel είναι λαρυγγισμούς a.k.a. τυρολέζικο yodel, μέχρι να πεις αμήν – και με την Alison Krauss στο “Hard Candy Christmas”.
Προσωπικά αγαπημένα, το “Misty Blues”, το οποίο έχει καταφέρει να μεταβεί από country σε pop, και από pop σε soul μέσω τον αμέτρητων διασκευών του, εδώ η Lauper παίζει μεταξύ country και blues, δίνοντας μία ανατριχιαστική ερμηνεία, το “Heartaches By The Number”, αυτό το τραγούδι είναι ακριβώς αυτό που αντιπροσωπεύει την country μουσική στιχουργικά – ιστορίες καψούρας – και το λιτό, αλλά υπνωτικό “I Fall To Pieces”, η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Patsy Cline, στο οποίο η Lauper επιδεικνύει τον έλεγχο και τη σταθερότητα που έχει στη φωνή της.
Συναισθηματικά στα πατώματα τα “The End Of The World” και “Begging To You” – οι τίτλοι δεν αφήνουν περιθώρια για περαιτέρω εξηγήσεις – ενώ το “Walkin’ After Midnight” – ένα από τα καλύτερα country τραγούδια όλων των εποχών, με μεγάλη ιστορία πίσω του – είναι το μόνο τραγούδι στο οποίο λείπει κάτι.
Από τα πολύχρωμα παλτό και την teeny-bop διάθεση, η Cyndi Lauper μεταμορφώνεται σε glamorous rodeo queen, με κοινό παρανομαστή το ασίγαστο ταλέντο της. Με αυτό το album η Lauper απέδειξε, σε όσους είχαν απομείνει δύσπιστοι, ότι μπορεί να τραγουδήσει κυριολεκτικά τα πάντα, με την ίδια επιτυχία. Χαμαιλέοντας της μουσικής, ξεκίνησε από μία “Material Girl” περίοδο και κατάφερε να εξελιχθεί, να δημιουργήσει και να παραμείνει σχετική, χωρίς να είναι καρικατούρα του εαυτού της – δεν υπάρχει σπόντα (?) – δοκιμάζοντας πολλά, pop, blues, μιούζικαλ, country, με εφάμιλλη επιτυχία, ξεδιπλώνοντας το ταλέντο της μέσα στα χρόνια και παραμένοντας η αιώνια έφηβη, που όλοι αγαπήσαμε. Yee-hee-haw!
Ακούστε το εδώ!
© 2016, Dimitris Grivas. All rights reserved.
