Στα τέλη του 20ου αιώνα εμφανίστηκε μία νεαρή popstar που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της pop μουσικής και την εικόνα των popstars εν γένει. Η Britney Spears σκάει μύτη, με ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα pop τραγούδια όλων των εποχών, από τις πρώτες τρεις κιόλας νότες του, “..Baby One More Time”. Το πρώτο “good girl gone bad” που επηρέασε γενιές και γενιές με τη μετάβασή του από pop princess σε sexy performer. Χωρίς υπερβολές, η Britney χάραξε ένα δρόμο και πίσω της ακολούθησαν μυριάδες teen pop τραγουδίστριες, μέχρι και σήμερα – πράγμα που ούτε η Madonna δεν έχει καταφέρει – που προσπαθούν να πετύχουν αυτή την μετάβαση από teen icon σε μία πιο ώριμη, sexy εικόνα. Η Ariana Grade, λοιπόν, είναι μία από αυτές. Την πρωτογνωρίσαμε ως κοκκινομάλλα Cat Valentine στη σειρά Victorious του Nickelodeon, και στη συνέχεια μας ξανασυστήθηκε το 2013 με το Yours Truly – στο οποίο άρχισαν οι πρώτες συγκρίσεις, αδίκως κατ’εμέ, με την Mariah Carey. Στη συνέχεια, κυκλοφορεί το My Everything, στο οποίο αρχίζει να ψάχνει τον ήχο της λίγο περισσότερο, και πριν λίγες μέρες, στις 20 Μαϊου, κυκλοφόρησε το τρίτο της LP Dangerous Woman, ο τίτλος του οποίου είναι και ο λόγος της εισαγωγής-μνείας στην Britney. Η Ariana ξεχώρισε στο Nickeolodeon ως η Disney star που όντως μπορεί να τραγουδήσει και τώρα προσπαθεί να μας πείσει πως είναι μία επικίνδυνη, ώριμη πια, γυναίκα. Προσωπικά, η Ariana μου κέντρισε το ενδιαφέρον με το πρώτο της single “The Way”, και δήλωσα εξ αρχής fan. 11 τα τραγούδια της standar edition του album – τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν επιμεληθεί οι Max Martin, Ilya Salmanzadeh και TB Hits, εξού και όλα είναι εν δυνάμει χιτάκια – και για να δώσω ένα μικρό hint, η Ariana με εξέπληξε ευχάριστα.
Το album ξεκινά το εμπνευσμένο από τα 50’ “Moonlight”, με πολύ ρομαντική διάθεση, σε sway ρυθμό, με τα βιολιά του και τα όλα του, που όμως δεν είναι καθόλου ενδεικτικό του τι θα ακολουθήσει, αυτό ίσως δικαιολογεί και την αλλαγεί του τίτλο του album – αρχικά θα ονομαζόταν Moonlight.
H Ariana Grande με διάθεση 50 Shades Of Grey, προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι μία “Dangerous Woman” στο τραγούδι που τελικά χάρισε στο album τον τίτλο του – εγώ θα έβαζα και ένα ερωτηματικό – στο οποίο αποδεικνύει, για μία ακόμη φορά, πως το κορίτσι έχει φωνή.
Τo deep house “Be Alright”, το club banger – à la “Break Free” – “Into You”, η reggae-pop συνεργασία της με την Nicki Minaj “Side To Side” – η Ariana έκανε ένα “deal with the devil” όταν συνέπραξε με την Nicki σε αυτό το κομμάτι – καθώς και ο ύμνος των φρεσκοχωρισμένων / ψάχνω τον επόμενο “Let Me Love You” σε συνεργασία με τον Lil Wayne, θα ακουστούν πολύ, μα πάρα πολύ, φέτος το καλοκαίρι.
Στο disco-pop “Greedy” η Ariana ομολογεί πως είναι λίγο άπληστη στον έρωτα, όπως και εμείς στο τραγούδι, ακούγοντας τον catchy ρυθμό του. Τη φαντάζομαι με φουσκωτό, όσο δεν πάει, μαλλί, ως άλλη Donna Summer, και στραφταλιζέ φόρεμα.
Τα standout κομμάτια του album είναι η απρόσμενη συνεργασία της με την Macy Gray “Leave Me Lonely”, οι φωνές τους, αν και εκ διαμέτρου αντίθετες, ταιριάζουν απόλυτα, με την σκληρή φωνή της Gray – στα καλύτερά της – να πλαισιώνει άψογα την αγγελική φωνή της Ariana, το chilled “Sometimes” και το κομμάτι που κλείνει το album “I Don’t Care”, τα δύο τελευταία είναι τα μόνα τραγούδια του album που θυμίζουν το πρώτο της R&B-oriented LP.
Το μόνο τραγoύδι που με αφήνει αδιάφορο, είναι το υπερβολικά auto-tuned “Everyday”, στο οποίο συμμετέχει ο Future. Αλλά ένα μικρό ψεγάδι μπορώ να της το συγχωρήσω.
Σε έναν ωκεανό από επίδοξες νέες pop princesses, η Ariana Grande ξεχωρίζει. Με τη φωνή της, με το ταμπεραμέντο της, με την αδικαιολόγητη diva-ish συμπεριφορά της. Από τα pop album που κυκλοφορούν σωριδόν, το Dangerous Woman είναι ένας φάρος ελπίδας και η Ariana είναι ίσως η σανίδα σωτηρίας της pop μουσικής, τουλάχιστον αυτό μας έχει δείξει στα πρώτα της βήματα. Μπορεί να έγιναν κάποιες λάθος επιλογές στο αρχικό στάδιο του LP – το “Focus” απουσιάζει από τις standar και deluxe εκδόσεις και συμπεριλαμβάνεται μόνο στην Γιαπωνέζικη – αλλά τελικά, η μικροκαμωμένη, dangerous ή όχι, πινέζα-popstar κατάφερε με το τρίτο της LP να βγάλει από τη μέση οποιαδήποτε wannabe-Britney και να πάρει επάξια τον τίτλο της πριγκίπισσας της ποπ. Το album αυτή τη στιγμή συναγωνίζεται τη νέα κυκλοφορία του Blake Shelton If I’m Honest και το Views του Drake, για την πρώτη θέση του Billboard 200.
© 2016, Dimitris Grivas. All rights reserved.
