Little Earthquakes | Το σεισμικό ντεμπούτο της Tori Amos κλείνει τα 31

Σε μια εποχή που κυριαρχούσε η dance, house και glossy μουσική, θα κάνει τα πρώτα του solo βήματα ένα 29χρονο πυρόξανθο κορίτσι από την Βόρεια Καρολίνα, δημιουργώντας μικρούς σεισμούς τόσο στην βρετανική όσο και την παγκόσμια μουσική σκηνή.

Η Tori Amos είναι αδιαμφισβήτητα ένα υπερταλαντούχο πλάσμα, και αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς από το πρώτο βίντεο που θα δει με αυτήν να τραγουδάει το Smells Like Teen Spirit των Nirvana, όσο θα χτυπάει με ένα ιδιαίτερο πάθος τα πλήκτρα κάποιου πιάνο. Σε ηλικία 2 ετών εδύνατο να παίξει μελωδίες που είχε ακούσει μία ή δύο φορές, ενώ ένα χρόνο αργότερα συνέθετε – με παιδικό τρόπο – δικές της μελωδιούλες στο πιάνο του σπιτιού της, χάρη σε μια μορφή συναισθησίας (χρωμαισθησία, όταν μέρος του εγκεφάλου συνδυάζει τον ήχο με χρώματα ή φως). Ήταν γραφτό να γίνει καλλιτέχνις και να χαράξει την δική της μουσική πορεία στον κόσμο των 90s, μια εποχή που την είχε ανάγκη χωρίς να το ξέρει.

Μετά την αποτυχημένη πορεία του synthpop συγκροτήματος Y Kant Tori Read (παραπομπή στην δυσκολία της Tori να διαβάσει μουσική παρτιτούρα prima vista) και το ομότιτλο άλμπουμ που απέτυχε πανηγυρικά σε πωλήσεις, παρά την αγάπη που του έθρεφε η ίδια, υπογράφει συμβόλαιο έξι δίσκων στην Atlantic Records. Τα πρώτα κομμάτια του πρώτου δίσκου που έστειλε ως δείγμα στην εταιρία δεν φάνηκαν πειστικά, ωστόσο κυκλοφόρησε λίγο αργότερα με κάποιες επεξεργασίες με τον τίτλο Little Earthquakes, με το βίντεο του “Silent All These Years” και το ίδιο το κομμάτι να έλκουν τεράστιο ενδιαφέρον.

Το άλμπουμ αποτελείται από 12 κομμάτια, με βασικά του είδη την εναλλακτική ποπ/ πιάνο ροκ, φολκ και singer songwriter. Κυκλοφόρησε πρώτα στην Αγγλία και μπήκε στην 14η θέση των βρετανικών τσαρτς. Εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει κανείς νότες από artfolk ποιητικές ωδές της Kate Bush και μελοδραματικές στιγμές της Sinnead O’Connor, ενώ οι κλειδοκυμβαλικές μελωδίες σε πολλά κομμάτια δίνουν στον δίσκο μια μοναδική γεύση και τον κάνουν να αποτελεί ένα είδος από μόνος του. Τα τραγούδια μοιάζουν με μικρές ιστορίες, άλλοτε μιας σουφραζέτας στα τέλη του 19ου αιώνα, κι άλλοτε μιας ανεξάρτητης και συνάμα τρυφερής γυναίκας στα τέλη του 20ου.

Βασικό νόημα του δίσκου είναι η επανάσταση της αυτοκυριαρχίας, η δύναμη να βρίσκεις τη φωνή να υποστηρίξεις και να προστατεύσεις τον εαυτό σου απέναντι σε όλους. Το a capella τραγούδισμα στο “Me And A Gun” υπογραμμίζει τον αποσιωπητικό τρόμο σε μια κατάσταση βιασμού, το εναέριο “China” την αποστασιοποίηση μιας χαμένης μάχης σε μια σχέση, το ροκ “Crucify” την υπενθύμιση ότι η αυτοταπείνωση δεν είναι η σωστή αντιμετώπιση όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θα θέλαμε και το cabaret jazz “Leather” εκφράζει την αυτοδιάθεση της σεξουαλικότητας και του ερωτισμού. Τα περισσότερα κομμάτια διέπονται από ένα πνέυμα δραπέτευσης, αγανάκτησης και εκδίκησης μιας αναγεννησιακής γυναικείας φιγούρας. Σε μια πιο τρυφερή πλευρά πλέει το “Winter”, ένα τραγούδι αγάπης προς τον πατέρα της που παρουσιάζεται για να της θυμίσει να στέκεται στα πόδια της και να υπερασπίζεται τον εαυτό της.

Ο δίσκος έφτιαξε το καλούπι της γυναικείας αυτοκυριαρχίας στην alternative ποπ μουσική, μέσα από το οποίο πέρασαν οι Alanis Morisette, Fiona Apple κλπ. Είναι μια συλλογή παθών, ερωτήσεων και απαντήσεων, ένα ταξίδι από την αδυναμία στην αυτοδιάθεση και την δύναμη της αποδοχής. Mε περίσσεια εξυπνάδα, η Amos πραγματεύεται χωρία που θεωρούνταν ταμπού να εκφέρονται από μια γυναίκα, χωρίς όμως να προκαλεί. Η μουσική της αποτέλεσε κομβικό σημείο για τα 90s, συμπεριλήφθηκε – και ακόμα συμπεριλαμβάνεται – σε λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, αφήνοντας μια τεράστια κληρονομιά στον χώρο της εναλλακτικής σκηνής.