Θέλετε να με μισήσετε μέσα σε λίγα δεπτερόλεπτα; Απεχθάνομαι το “Confide in me”! Προσοχή όμως γιατί έχω ελαφρυντικά!
Κατ’αρχήν κανείς δεν αντιλέγει ότι πρόκειται για ένα έξοχο pop κομμάτι. Σηματοδότησε την μεγάλη αλλαγή στην girlie pop καριέρα της Kylie Minogue, μετά από 4 albums υπό την αιγίδα του πιό επιτυχημένου production team της 80’s europop, Stock, Aitken & Waterman, φέρνοντάς την πιο κοντά σε μεγαλύτερο και ωριμότερο ακροατήριο. Το single κυκλοφόρησε 29 Αυγούστου 1994 και ήταν η 1η δουλειά της pop princess σε νέα εταιρεία (Deconstruction/BMG) μετά την αποχώρησή της από την “αγκάλη” της PWL. Σημείωσε τεράστια επιτυχία σε Ευρώπη και Αυστραλία (#2 U.K. / #1 AUS), κέρδισε 3 ΑRIA Music Awards (τα Grammy της Αυστραλίας), το video clip θεωρείται πλέον iconic και αποτελεί, μαζί με ένα από τα πιο classic Kylie songs, και προπομπό του album “Kylie Minogue” το οποίο κυκλοφόρησε 1 μήνα μετά. Ωραία… Πού το πρόβλημα? Δεν είναι τόσο “πρόβλημα” όσο λάθος αντίληψη. Δεν είναι τυχαίο ότι το “Kylie Minogue”, αν και classic album πλέον (ειδικά στους hardcore Kylie-base κύκλους) δεν άρεσε όταν κυκλοφόρησε. Οι κριτικές ναι μεν υπήρξαν από καλές έως εξαιρετικές αλλά η εμπορική απήχηση, για comeback ειδικά, δεν ήταν η αναμενόμενη. Κι εδώ ακριβώς το “Confide in me” αναλαμβάνει την “ευθύνη”.
Το “Kylie Minogue” είναι ίσως η 1η στιγμή που οι καριέρες 2 μεγάλων star βρέθηκαν σε παράλληλη πορεία. Οι συγκρίσεις με την Madonna ήταν αναπόφευκτες. Όλες σχεδόν οι pop stars, και τότε αλλά και εν συνεχεία, πέρασαν από αυτό το στάδιο σύγκρισης. Η Μadonna, μετά τα μαζικά pop hits μέχρι και το “Like a prayer” αποφάσισε να δείξει τον πιο funky εαυτό της, συνοδευόμενο από μπόλικη sexual revolution με το “Erotica” album. Η αντίστοιχη “οπτική” της Kylie στην Ευρώπη ήρθε με το album “Let’s get to it”, album που συμβάδιζε με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά δεδομένα περί σεξουαλικής απελευθέρωσης. Η “ξεκούραση” και η “ανάπαυλα” της Madge με το “Bedtime stories” λίγα χρόνια μετά, χωρίς να χαθεί ίχνος από την σεξουαλικότητά της αλλά “πλασάροντάς” την με περισσότερο συναίσθημα και ευαισθησία, συνδυάστηκε με το είδος που γνώριζε στην Αμερική την παρούσα στιγμή την μεγαλύτερη άνθηση, την RnB. Mε το ίδιο setting mood κινήθηκε και το “Kylie Minogue” διαφέροντας μόνο ως προς τον ήχο. Στην Ευρώπη “της μοδός” ήταν ο club house ήχος, τύπου Soul II Soul, M-People, Swing Out Sister… Εδώ έκανε και το “Confide…” την υποτιθέμενη ζημιά….
Το λάθος όλων των “ακροατών” του “Kylie Minogue” υπήρξε η σύγκρισή του με το 1ο single. Σίγουρα το “Confide in me” ήταν κάτι πολύ διαφορετικό και “εκτός νερών” για την Kylie. Όλοι όμως “πέσαμε” στην παγίδα να περιμένουμε κάτι ανάλογο και για το υπόλοιπο album. Και εκεί ήταν που το “KM” “έχασε” το εμπορικό παιχνίδι σε γενικότερο επίπεδο, μέχρι σήμερα είναι ένα από τα flops της Kylie, με πωλήσεις που αγγίζουν μετά βίας τα 2.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως, παρόλη την 4η θέση στα albums της M. Bρετανίας. Όλο το υπόλοιπο album είναι εντελώς διαφορετικό, κυμαινόμενο σε club house και mid-tempo club ήχους, με καθαρή “Βρετανική” dance χροιά… και προσωπική άποψη του υπογράφοντος: κλάσεις ανώτερο, τόσο σε στιχουργικό όσο και production επίπεδο από τον προπομπό του. Κάποιες ενστάσεις από πλευρά μου υπήρξαν μόνο ως προς την -τραβηγμένη από τα μαλλιά- διάρκεια των περισσότερων tracks (το μικρότερο ήταν 4:25 ενώ η πλειοψηφία ξεπερνά τα 5 λεπτά) αλλά….σας προκαλώ να το ακούσετε σήμερα….με ακουστικά! Και η πρόκληση μπορεί να γίνει και ακόμη μεγαλύτερη αν αποφύγετε το “Confide in me” στην ακρόαση. Θα καταλάβετε από τη μία την εξαιρετική και deep emotional/sexy/essential παραγωγή όλου του project και από την άλλη θα συνειδητοποιήσετε πόσο λάθος υπήρξε η σύγκριση του 1ου single (και η πλύση εγκεφάλου από όλα τα τηλεοπτικά/ραδιοφωνικά μέσα εκείνης της περιόδου για χάρη του) με τα υπόλοιπα tracks.
Στην προσπάθειά της να αφήσει πίσω τον bubblegum εαυτό της και να κινηθεί σε πιο σύγχρονα μονοπάτια, επεκτείνοντας το fanbase της αλλά και την ίδια ως καλλιτέχνη, η Kylie Minogue αποφάσισε να κάνει την μεγάλη της στροφή. Μετά την αποχώρησή της από την PWL και με το νέο συμβόλαιο στην Deconstruction στάφηκε στην αναζήτηση νέων διαφορετικών συνεργατών για το album αυτό. Τα πρώτα recording sessions του 1993 την βρίσκουν στο studio παρέα με τους Saint Etienne, με αποτέλεσμα 2 tracks (την επανεκτέλεση στο δικό τους “Nothing can stop us now“, από το album τους “Foxbase Alpha” του 1991 και το “When are you coming home”), και τους Rapino Brothers (γνωστούς για το single remix στο “Could it be magic” των Take That) με 8 επιλέον tracks στα οποία έχει συμβάλλει και η ίδια στον στίχο (“Aston Martin”, “For all I’m worth”, “Gotta move on”, “Difficult by design”, “Love is on the line”, Light that I was looking for”, “Living for your lovin’” και “Automatic love”). Mετά την υπόδειξη “λάνθασμένης κατεύθυνσης” από την Deconstruction, ο “εγκλεισμός” στο studio έφερε επιπλέον ακόμη 17 tracks. 8 από τους dance remixers-producers Brothers In Rhythm (“Confide in me”, Where is the feeling”, “Dangerous game”, “If you don’t love me”, “Love is waiting”, “At the end of the day” και reproduction στα “Automatic love” & “Love is on the line”), 4 με τον Jimmy Harry, παραγωγό του “Supermodel of the world” της RuPaul (“If I was your lover”, “Put yourself in my place”, “Intuition”, “The world needs love”), 2 με τον παραγωγό Gerry DeVeaux (“Surrender” & “No turning back”), 2 με το dance production duo Heller & Farley (“Where has the love gone” & “Falling”, το 2o γραμμένο από τους Pet Shop Boys!) και 1 track δια χειρός M-People (“Time will pass you by”). 10 από όλα αυτά αποτέλεσαν το τελικό tracklisting ενώ άλλα κόσμησαν την b-side κάποιων singles και άλλα έγιναν με τον καιρό rare recordings.
Το “Kylie Minogue” υπήρξε για μένα, ως 90’s child, από τα καταλυτικά albums της Kylie. H ίδια “έμπλεξε” μέσα σε αυτό όλους τους club και mid-tempo club ήχους που αγάπησα εκείνη την περίοδο. Έχοντας ήδη δώσει την δέουσα σημασία στους Brothers In Rhythm, λόγω της εξαιρετικής δουλειάς τους ως remixers (ειδικά στην μεταμόρφωση του “If” της Janet Jackson), αλλά και ήδη πορωμένος με τους MPeople, ήταν κάτι παραπάνω από απόλαυση να τους “ακούω” να μεταμορφώνουν και την Kylie από ροζ τσιχλόφουσκα σε ώριμη soulful και ερωτική ερμηνεύτρια αλλά ταυτόχρονα και σε club ιέρεια που άνετα μπορούσες να τοποθετήσεις δίπλα στην CeCe Peniston. Πιανάκια, σαξόφωνα, βιολιά, beats…. Όλα σε αρμονία και πολύ προσεκτικά «τοποθετημένα» σε κάθε track. Από την “Sunday afternoon” αισθητική του «Surrender” και τον ναζιάρικο μαξιλαροπόλεμο του “Put yourself in my place” μέχρι την deep classic house χροιά του “Where has the love gone” και του “Where is the feeling”, το “Kylie Minogue” είναι ένα μουσικό κουτί με συγκεντρωμένα όλα τα στοιχεία που έκαναν την pop τόσο συναρπαστική στα mid 90’s. Ακόμη και οι φωνητικές τις δυνατότητες είναι ένα βήμα μπροστά, μιας και αποδείχθηκε ότι το “cat-miaowing”, ενώ σε άλλες ακουγόταν ενοχλητικό, στην δική της περίπτωση ήταν the perfect fit. To “KM” έθεσε τα standards για την ίδια ως προς την αναζήτηση ήχων και συνεργατών στο μέλλον. Πολλοί αναφέρουν ότι τα “Fever” & “Body language” albums αποτελούν πιο εξελιγμένες versions του.
Mετά το “Confide in me”, ακολούθησαν άλλα 2 singles, χλιαρής υποδοχής: Το “Put yourself in my place” (#11 UK) και το “Where is the feeling” (#16 UK). Το album επανεκδόθηκε μέσα στο 2003 σε special edition με bonus disc αποτελούμενο από remixes & κάποια rarities σε acoustic versions αλλά έχοντας αφήσει η ίδια τόσο υλικό εκτός και ήδη με τα 4 πρώτα albums της να έχουν βρεί το δρόμο σε μεγαλόπρεπα re-issues.
Για την ιστορία, η πριγκίπισσα της pop έχει βρεθεί 8 φορές στην κορυφή του UK Albums Chart (“Kylie” 1988, “Enjoy yourself” 1989, “Greatest Hits” 1992, “Fever” 2001, “Aphrodite” 2010, “Golden” 2018, “Disco” 2020, “Step Back in Time: The Definite Collection” 2019) και έχει 7 chart toppers στο UK Singles Chart (“I should be so lucky”, “Especially for you”, “Hand on your heart”, “Tears on my pillow”, “Spinning around”, “Can’t get you out of my head”, “Slow”) ενώ συνολικά μέχρι σήμερα έχει βρεθεί στο Top 75 53 φορές (με τις 34 μέσα στο Top 10).
© 2021 – 2022, Panos Moggolias. All rights reserved.
