Γράφει η Natasa Sotiriadou
GUNS AND ROSES NOT IN THIS LIFETIME TOUR 8/8/ 2017
Marlins Park Miami
Ειναι πολυ δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια την εμπειρία του να ακούς απο κοντά ενα απο τα διαχρονικότερα μουσικά συγκροτήματα όλων των εποχών οπως οι Guns and Roses.
Ακόμα και να μην ήσουν ποτέ μεγάλος φάν τους, σίγουρα κάπου έχεις σιγοτραγουδήσει το ‘Don’t Cry’, η το διαχρονικό ‘Sweet Child o’ Mine’. Εγω πάντως, οταν θυμάμαι τον εαυτό μου κοντά εκείστην εφηβεία, σκέφτομαι πόσο λιώσιμο έφαγε εκείνος ο καημένος δίσκος ‘Use Your Illusion I’ και πόσο μεγάλο κόλλημα είχα με εκεινον τον ρέμπελο τον Slash. Γι’αυτό ευθύνεται, (και τον ευγνομονώ γιαυτό) ο μεγαλύτερος αδερφός μου που τους έβαλε στη ζωή μου εκεί κοντά στα 13 μου. Απο τοτε, η ελπίδα να τους παρακολουθήσω κάποια στιγμή live ζούσε πάντα κάπου εκεί στο πίσω μέρος του μυαλού μου.
8/8 . Εσας δεν σας λέει κατι, λογικό, αλλά για μένα ειναι η ημερομηνία γενεθλίων μου και καθόλου τυχαίο η ημερομήνια που έπαιζαν ο Axl και η παλιοπαρέα του στο εξωτικό Μiami.
Χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη απο το road trip στην California, οπου ειχαμε προγραμματίσει για καλοκαιρινές διακοπές και να βρεθούμε στην αρένα Marlins park .
What a night!
Το Miami ειναι σίγουρα βγαλμένο μέσα απο ταινία. Ναι, όντως θα σου θυμίσει έντονα τη θρυλική σειρά Miami Vice μιας και όλο το σκηνικό απο το Southbeach εως την μικρή Aβάνα ειναι τέρμα κινηματογραφικά.
Η διαδρομή από το ξενοδοχείο προς το στάδιο ήταν απλά μαγευτική. Ήταν η ώρα που έδυε ο ήλιος πίσω απο τοus ουρανοξύστες στο Downtown και σιγά σιγά να ξεπροβάλει ενα ολόγιομο φεγγάρι–ναι είχε και πανσέληνο εκείνο το βράδυ! Τι άλλο να ζητήσει κανείς…
Το Marlins park ειναι ενα τεράστιο στάδιο για Βaseball, κάπου κοντά στην μικρή αβάνα, την πολύχρωμη αυτή συνοικία όπου πρωτοεγκαταστάθηκαν οι κουβανοί μετανάστες.
Αυτό που περιμέναμε να δούμε ήταν τίποτα φρικιά και παλιούς ξεχασμένους μεταλάδες αλλα οι 35 περίπου χιλιάδες θεατές ηταν απο μικρά παιδιά οπου τους είχαν φέρει οι κάποτε ροκάδες γονείς τους μέχρι και μεσήλικα ζευγάρια οπου απολαμβάναν την συναυλία με ενα χοτ ντόγκ και μια κόλα στο χέρι! Ελάχιστοι ηταν αυτοί που τους έβλεπες να στέκονται ακριβώς κάτω απο την σκηνή έτοιμοι να λιντζαριστούν απλά για την ‘φάση’. Γενικά παίζει να ήταν απο τις πιο κουλ συναυλίες που έχω πάει ποτέ!
Η αναμονή ηταν άκρως διασκεδαστική καθώς αποφασίσαμε να τηρήσουμε ευλαβικά τις αμερικάνκες παραδόσεις και να το ρίξουμε και εμείς στις αμέτρητες μπύρες και χοτ ντόγκς σαν γνήσια αμερικανάκια.(λολ)
Οταν εμφανίστηκε στην σκηνή “η πιο επικίνδυνη μπάντα όλων των εποχών,’’όπως έχει χαρακτηριστεί, λες και μας διαπέρασε ηλεκτροφόρο καλώδιο. Ναί, ετσι οπως το ακούτε! ΓιατΊ πως αλλιώς να περιγράψεις την αίσθηση να ακούς τα τσιριχτά του Axl να σου λένε.. you know where you are? You re in the jungle baby you re gonna dieeeeeee!!!
Ξεκινώντας με το ‘It’s So Easy’ όπως κάνουν σχεδόν πάντα σε όλες τις συναυλίες τους, βλέπεις ενα ολόκληρο στάδιο να χοροπηδάει και δεν μπορείς παρά να μην κάνεις το ίδιο!
3 ώρες ασταμάτητα έβλεπες την μπάντα να κοπανιέται και εσυ να αναρωτιέσαι ‘μα πως είναι δυνατόν’? Και σίγουρα ‘ολοι το σκεφτήκαμε πως μια χαρά την κάνανε την δουλειά τους τα ναρκωτικά αλλα μετά συνειδητοποιείς πως αυτοί οι τύποι σύντομα εξηνταρίζουν και δεν μπορεί ολη αυτή η ενέργεια που έβγαζε ο Slash οταν έπαιξε σόλο το σάουνττρακ του ’Νονού’ να οφείλεται εκεί! Ούτε τα απίστευτα γυρίσματα που έκανε ο Axl οταν τραγούδησε το ‘Black Hole Sun’ των Soundgarden εις μνήμην του αξέχαστοu Chris Cornell. Το γλυκό ξαναέδεσε και σίγουρα δεν ένιωθες οτι οτι αυτοί οι απίστευτοι τύποι δεν περνούσαν καλά εκεί επάνω γρατζουνίζοντας τις κιθάρες τους και χάνοντας 5 κιλά ιδρώτα ο καθένας. Ακόμα και ο σχετικά νέος κιθαρίστρας της μπάντας ο Richard Fortus, έδενε τόσο αρμονικά με τον Slash που σε έκανε να πιστεύεις οτι ήταν εκεί μαζί τους απο την αρχή της δημιουργία τους.
Για τον Slash μάλλον θα χρειαστεί να γράψω ενα δεύτερο άρθρο αποκλειστικά μόνο γιαυτόν μιας και ο τύπος ειναι μια κατηγορία απο μόνος του! Και ναι, μιλάω τελείως αντικειμενικά απο αυτό που έζησα, παρόλο που τον έχω τεράστια λατρεία.
Φανταστείτε με λοιπόν για ενα λεπτό. Μια ξανθιά να κάνει headbanging χωρίς αύριο!
Ναι, εγώ, που συνήθως φοράω τακούνια και κυριλέ κουστούμια και πίνω καπουτσίνο λάτε. Ναι, αλλά η μαγεία της μουσικής αυτή είναι, να σε κάνει να αφήνεσαι και να γίνεσαι το παιδί της εφηβείας που ήσουν κάποτε, αυτό που πάντα αναπολείς στις μοναχικές στιγμές σου. Και αυτο το κατάφεραν πολύ καλά οι κύριοι με τα ψηλά καπέλα και τις τσιριχτές φωνές.
Σας ευχαριστώ γιαυτό Axl, Duff, Slash και λοιποί.
xxx Natasa aka littleblondesnobber
© 2017 – 2019, Music Hunter Crew. All rights reserved.
