Γεννήθηκε καλοκαίρι και καλοκαίρι ”έφυγε”. Τα τραγούδια του, οι περισσότεροι από εμάς τα έχουμε συνδυάσει με την αθώα εποχή του κινηματογράφου, τότε που μια κιθάρα, μια αυλή και η δύση του ηλίου ήταν αρκετά για να έχεις μια από τις πιο ρομαντικές αναμνήσεις της ζωής σου. Η φωνή του είναι η νοσταλγία μιας εποχής που έχει παρέλθει. Ήταν το θεμέλιο μιας γενιάς καλλιτεχνών όπως τον αποχαιρέτισε η Χάρις Αλεξίου.
Ήταν ο Γιάννης Πουλόπουλος.
Γεννήθηκε το ’41 στην Καρδαμύλη Μεσσηνίας και έπειτα βρέθηκε στην Αθήνα όταν μετακόμισαν στο Μεταξουργείο οι γονείς του.
Έχοντας ο ίδιος μεγάλη πίστη στις φωνητικές του ικανότητες, και με την παρακίνηση γνωστών και φίλων, πήγε στην Columbia το ’62, ζητώντας ακροάσεις για να καταφέρει να ηχογραφήσει τραγούδια. Ενώ δούλευε ως ελαιοχρωματιστής και οικοδόμος, παράλληλα με το ποδόσφαιρο σε Ατρόμητο και Άγιο Ιερόθεο, δεν σταματούσε να προσπαθεί για να δοκιμαστεί στο τραγούδι. Το πρώτο τραγούδι που καταφέρνει και ηχογραφεί είναι το ‘Κορμί Μου Πονεμένο‘, σε μουσική και στίχους Μπάμπη Δαλιάνη, στην πίσω πλευρά του δίσκου 45 στροφών όπου θα έμπαινε το τραγούδι ‘Στο άδειο προσκεφάλι‘, που όμως τελικά το πήρε επί πληρωμή ο Στέλιος Καζαντζίδης από τον συνθέτη.
Δεν κυκλοφορεί ποτέ το τραγούδι και μένει ως δείγμα στην Columbia. Το δεύτερο τραγούδι που ηχογραφεί είναι του Πάνου Πετσά, ‘Δως Μου Την Καρδιά Μου Πίσω‘. Η Columbia, εκείνη την περίοδο αποφασίζει να κάνει ένα ξεκαθάρισμα στο μεγάλο αριθμό άγνωστων και ανερχόμενων τραγουδιστών που είχε στο δυναμικό της και με μια ειδική επιτροπή να κρατήσει μόνο πενήντα άτομα από αυτά. Μίκης Θεοδωράκης, Απόστολος Καλδάρας, Βασίλης Τσιτσάνης και Γιάννης Παπαϊωάννου είναι τα ονόματα της επιτροπής. Ο Πουλόπουλος επιλέγει να πει τα τραγούδια ‘Μάνα Μου και Παναγιά’ και ‘Παράπονο’. Δύσκολα τραγούδια που με το που τελειώνει αναγκάζουν τον Θεοδωράκη να σηκωθεί και να πει: ”Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή”. Ο Πουλόπουλος είναι ο μοναδικός που πέρασε από την επιτροπή.
‘Στρώσε το στρώμα σου για δυο’, ‘Δόξα τω Θεώ’ και ‘Το ψωμί είναι στο τραπέζι’ είναι τα τραγούδια που δίνει ο Θεοδωράκης στον Πούλοπουλο για να τα πει στο θεατρικό έργο ‘Η Γειτονιά των Αγγελών‘, που εκείνη την χρονιά ανέβαινε στο Θέατρο Ρεξ. Αργότερα θα τα δισκογραφήσει στην ίδια εταιρεία και ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Την ίδια περίοδο ηχογραφεί το μοναδικό τραγούδι με τον Σταύρο Ξαρχάκο, ‘Πρωινό Τραγούδι‘. Το οποίο δεν κυκλοφορεί τελικά παρά αργότερα σε μια συλλογή με τραγούδια του Ξαρχάκου.
Αργότερα απομακρύνεται από την Columbia, εξαιτίας του Γρήγορη Μπιθικώτση, ο οποίος έθεσε βέτο στην εταιρεία και στους αδελφούς Λαμπρόπουλους, ότι αυτόν δεν τον ήθελε εκεί.
Ενώ τραγουδάει και γίνεται όνομα στις μπουάτ στην Πλάκα ηχογραφεί στην Λύρα πάνω από δέκα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. ‘Βράχο βράχο τον καημό μου’, ‘Βρέχει στη φτωχογειτονιά’ και ο ‘Καημός’ είναι κάποια από αυτά.
1965/66 και ηχογραφεί τέσσερα τραγούδια του πρωτοεμφανιζόμενου τότε Μάνου Λοΐζου ανάμεσα σε αυτά είναι και η πρώτη εκτέλεση του ‘Ακορντεόν‘, στην ταινία μικρού μήκους ‘Αθήνα, πόλη χαμόγελο’, σε σκηνοθεσία του Λάμπρου Λιαρόπουλου για το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα κάνει μεγάλη επιτυχία με το ‘Μην Μου Θυμώνεις Μάτια Μου‘, του επίσης πρωτοεμφανιζόμενου Σταύρου Κουγιουμτζή.
Από εκεί και έπειτα, μετά το 1966, τα 45άρια δισκάκια του κυκλοφορούν σωρηδόν και εμφανίζεται για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές ταινίες: Οι στιγματισμένοι (1966), με τον Γιώργο Φούντα και τη Μάρω Κοντού, όπου τραγουδάει μαζί με την Ελένη Κλάδη το ‘Πολύ αργά‘ και το ‘Σ’ αγαπώ‘, Ο τετραπέρατος (1966), με τον Κώστα Χατζηχρήστο, όπου ερμηνεύει το τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού ‘Στον Πειραιά, στον Πειραιά‘, Εκείνος κι εκείνη (1966), με τη Τζένη Καρέζη και τον Φαίδωνα Γεωργίτση, όπου τραγουδάει τη σύνθεση του Γιάννη Μαρκόπουλου ‘Ξεγυμνώστε τα σπαθιά‘.
Όμως ο Πουλόπουλος ακολουθεί την εποχή και είναι η εποχή του Νέου Κύματος. Γιάννης Σπανός (‘Παιδί Μου Ώρα Σου Καλή’), Δήμος Μούτσης (‘Το Κορίτσι Μου Στ’ Άστρα’) είναι κάποιοι με τους οποίους συνεργάζεται ενώ συνθέτει και ο ίδιος τραγούδια και γνωρίζει επιτυχία με το ‘Θα ‘θελα Να’ Χα‘.
Βέβαια το 1966 είναι η αρχή της συνεργασίας του με τον Μίμη Πλέσσα όπου άφησε εποχή στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού και κινηματογράφου. Από τις ‘Οι θαλασσιές οι χάντρες’ (1966) μέχρι τα ‘Κάτι κουρασμένα παλικάρια’ (1967), ‘Μια κυρία στα μπουζούκια’ (1968), ‘Ο ψεύτης’ (1968), ‘Γοργόνες και μάγκες’ (1968), ‘Ο μικρός δραπέτης’ (1968), ‘Η Παριζιάνα’ (1969), ‘Η ωραία του κουρέα’ (1969), ‘Η θεία μου η χίπισσα’ (1970) κ.ά.
Χρονιά-ορόσημο στην καριέρα του αλλά και στο ελληνικό τραγούδι είναι το 1969. Οι Μίμης Πλέσσας και Λευτέρης Παπαδόπουλος κατάφεραν να “πιάσουν” μια ολόκληρη νεοελληνική περίοδο με τον δίσκο ‘Ο Δρόμος‘. Διαβάστε την ιστορία πίσω από το δίσκο εδώ. Με κύριο ερμηνευτή τον Πουλόπουλο (και τις Ρένα Κουμιώτη και Πόπη Αστεριάδη), ο δίσκος είναι ο πιο εμπορικός στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας. ‘Το Άγαλμα’, ‘Ξημερώνει Κυριακή’, ‘Μέθυσε Απόψε Το Κορίτσι Μου’ είναι μόνο κάποια από τα ιστορικά τραγούδια του δίσκου.
Τις χρονιές 1969-71, στο απόγειο της καριέρας του και για να μην αποχωρήσει από την δισκογραφική εταιρία Λύρα, ο Αλέκος Πατσιφάς βάζει τον Πουλόπουλο να ηχογραφεί συνεχώς τραγούδια, αφού ήξερε ο τραγουδιστής λάτρευε να είναι στο στούντιο. Δέκα μεγάλοι δίσκοι 33 στροφών και σε αρκετοί μικροί 45 στροφών είναι το αποτέλεσμα εκείνης της τριετίας όπου μεταγενέστερα ο Πουλόπουλος το αναγνώρισε ως λάθος του ακόμα και εάν εμπεριείχαν όπως ο ίδιος δήλωσε κάποια ”κλασσικά” κομμάτια του. Στους δέκα αυτούς δίσκους υπάρχουν εξαίσια δείγματα της φωνής του και υπέροχες ερμηνείες τραγουδιών βασισμένων σε στίχους ποιημάτων του Λόρκα και του Νερούδα (Εμιλιάνο Ζαπάτα), του Γιάννη Γλέζου στην Ερωφίλη του Νίκου Μαμαγκάκη, στη ‘Γύφτισσα μέρα‘ του Γιώργου Κοντογιώργου και στη ‘Μαρία’ του Νίκου Σκέμπρη (Λαβράνου).
Τα επόμενα χρόνια γράφει τραγούδια και μουσική για τις ταινίες του Όμηρου Ευστρατιάδη ενώ δίνει ένα τραγούδι στην Ελένη Ανουσάκη με τίτλο ‘Μη μου ζητάς’ για τις ανάγκες της ταινίας ‘Αδιέξοδο‘ (1971), καθώς και ένα τραγούδι στην Ελένη Ροδά και δυο στην Καίτη Χωματά. Στην εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη στις αρχές του ’70 ερμηνεύει το ‘It Was A Very Good Year‘ του Frank Sinatra το οποίο επρόκειτο να κυκλοφορήσει σε δίσκο.
Λίγο πριν την έκδοση του δίσκου, αποφεύγει την σύλληψη από τα όργανα της χούντας, μιας και το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού – Πυθαγόρα ‘Πάμε για ύπνο Κατερίνα’, θεωρήθηκε αντιστασιακό. Βέβαια προϋπήρχε και ο δίσκος ‘Μίλα μου για τη λευτεριά‘ των Μίμη Πλέσσα – Λευτέρη Παπαδόπουλου, που όλα τα τραγούδια – εκτός από ένα – είχαν απαγορευτεί από το καθεστώς της επταετίας. Ο ίδιος κατέφυγε σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Το 1975 κυκλοφορεί ο δίσκος ’12 Ρεμπέτικα’ που με αυτό του δίσκο αποδεικνύει ότι πρόκειται για έναν μεγάλο τραγουδιστή που μπορεί να κινηθεί σε όλα τα μουσικά είδη του ελληνικού τραγουδιού. Αυτή ήταν και η τελευταία του δουλεία στην δισκογραφική εταιρία, Λύρα.
Βρίσκεται στην δισκογραφική Minos και κυκλοφορεί δίσκους όπου γίνονται με ευκολία χρυσοί (την εποχή εκείνη, ο χρυσός αντιστοιχούσε σε 60.000 πωλήσεις και ο πλατινένιος σε 100.000), ενώ η προηγούμενη εταιρία του δεν σταματά να επανεκδίδει τραγούδια σημειώνοντας ξανά επιτυχία. Συνεργάζεται και πάλι με τον Πλέσσα, Σπανό και Κριμιζάκη ενώ το ’82 κυκλοφορεί δίσκο με τραγούδια του Νέου Κύματος με την δικιά του ξεχωριστή ερμηνεία όπου γίνεται χρυσός. Ενώ οι τρεις τελευταίοι του δίσκοι γίνονται πλατινένιοι ενώ έχει αποχωρήσει από την Minos. Ακολουθούν δύο δίσκοι και ένας τρίτος με συμμετοχή στην Polygram την διετία 1990/2 και έπειτα αποσύρεται από την δισκογραφία για πέντε χρόνια.
Είκοσι-δυο χρόνια μετά την αποχώρηση του από την Λύρα, ο Πουλόπουλος επιστρέφει το ’97 με τον δίσκο ‘Του Τραγουδιού Το Βλέμμα‘, εμπορικά επιτυχής και έχει μια έκπληξη για τους θαυμαστές τους. Στον δίσκο έχει προσθέσει δυο τραγούδια από την εποχή του κινηματογράφου που δεν εκδόθηκαν ποτέ. Αυτά είναι τα τραγούδια ‘Πάλι μεθυσμένος’ και το ‘Αφού μου έφυγες εσύ’.
Το 1998 κυκλοφορεί ο μοναδικός δίσκος με ζωντανή ηχογράφηση από κάποια εμφάνιση του, η οποία ήταν και η τελευταία της καριέρας του στην Πύλη Αξιού στην Θεσσαλονίκη.
Το 1999 κυκλοφορεί τον τελευταίο δίσκο της καριέρας του με τίτλο ‘Στα Όνειρά Μου Περπατώ‘ μιας και έπειτα αποφάσισε να αποσυρθεί τόσο από την δισκογραφία όσο και από τα μουσικά δρώμενα γενικώς. Ο ίδιος σε συνεντεύξεις του μεταγενέστερα δήλωνε ότι η νύχτα έχει ευτελισθεί τελείως και προτιμάει να μην είναι μέρος της πια.
Δίσκοι, τραγούδια, συνεργασίες και στιγμές που άφησαν εποχή και που αποτελούν παρακαταθήκη για εμάς και τις επόμενες γενιές. Ο Πουλόπουλος όπως όλοι οι μεγάλοι ερμηνευτές δημιούργησε σχολή και επηρέασε πολύ γενεές τραγουδιστών που ήρθαν μετά από αυτόν, το απόλυτο παράδειγμα είναι ο Γιάννης Πλούταρχος.
Μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του ήταν το ’16, όταν βρέθηκε στο μουσικό σχήμα Ζήνα/Οικονομόπουλος ως θαμώνας, δείτε εδώ.
Από σήμερα, μαζί με την κιθάρα του, θα βρίσκεται ξανά πάνω στην μάντρα μιας φτωχό-γειτονιάς τραγουδώντας και περιμένοντας την Βλαχόπουλου και όλους τους άλλους να μπουν και να του κάνουν παρέα.
© 2020, Christos Vasilakopoulos. All rights reserved.
