Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, η Μελίνα Μερκούρη πίεζε τον Μάνο Χατζιδάκι να κατηφορίσουν την Αθήνα και να βρεθούν σε ένα κέντρο στις Τζιτζιφιές, όπου ένας εκκεντρικός λαϊκός τραγουδιστής έκανε τις εμφανίσεις του.
Εκείνη η βραδιά και η εμπειρία που έζησε ο Χατζιδάκις, είχε ως κατάληξη αυτή την εισαγωγή στην θρυλική εκπομπή που έκανε στο Τρίτο Πρόγραμμα μαζί με τον Γιάννη Φλωρινιώτη.
«Ο Αστροναύτης απεδείχθη όχι αστροναύτης κι έτσι δεν υπάρχει θέμα επιστροφής. Έκανα λάθος! Είναι άστρο και πρώην ναύτης οριστικά! Ξεκίνησα να ασχοληθώ, της επιστροφής του επί της γης και αγνοούσα ότι υπάρχει ο Παντοδύναμος, πλασμένος με το υλικό ενός μεγάλου τραγουδιστή, μόνο που δεν το ξέρει ο ίδιος! Τον Φλωρινιώτη τον ανακάλυψε ένα είδος τραγουδιών που δεν θα μας απασχολούσε, παρά μονάχα σαν ένα εντατικό σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα. Κι όμως! Πλησιάζοντας, ανακαλύψαμε έναν μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή της τάξεως Γαρδέλ ή ενός Μουλουτζί! Ο τραγουδιστής σαφώς τραγουδάει με ήθος!»
Γιατί αυτό ήταν για τον Χατζιδάκι ο Φλωρινιώτης στην πρώτη γνωριμία τους. Ένα λαϊκός άνθρωπος (ένας διαστημάνθρωπος), που έπεσε από το διάστημα (από το χωριό του), σε ένα άγνωστο κόσμο (αυτόν της νύχτας), χωρίς καμία ελπίδα διαφυγής και επιστροφής.
Ο Χατζιδάκις υπήρξε ο καταλύτης προς την αναγνώριση του Φλωρινιώτη σε ένα κοινό που τον θεωρούσε παράξενο, εκκεντρικό και ίσως και περιθωριακό. Μετά από αυτή την συνέντευξη, ο γνωστός σκηνοθέτης Γιώργος Σταμπουλόπουλος στήνει πάνω στο φαινόμενο Φλωρινιώτη ολόκληρη ταινία. Το Είδωλο ή Ξανά προς τη δόξα τραβά, όπως έμεινε πιο γνωστός ο τίτλος, απέσπασε τιμητική διάκριση στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ τα τραγούδια της ταινίας από τον Μίμη Πλέσσα έδωσαν την ευκαιρία στον τραγουδιστή να φτιάξει ένα απολαυστικό μουσικοχορευτικό σόου στο θέατρο Μπουρνέλη. Ενώ ο συνθέτης Γιώργος Γεωργιάδης, του προτείνει και ηχογραφούν τον δίσκο ‘Ποίηση & Μελωδία’ όπου ο Φλωρινιώτης ερμηνεύει δύο δημοτικά διασκευασμένα τραγούδια, τη Λεμονιά και τον Αητό αλλά στίχους από ποιήματα του Βάρναλη, Ουράνη, Στασινόπουλο, Πορφύρα, Γρυπάρη και Χατζόπουλο.
Ίσως η περισσότεροι δεν γνωρίζουν την δισκογραφία του και η αλήθεια είναι ότι τα perfomance του καπέλωναν τα ίδια του τα τραγούδια πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Άλλωστε μέσω αυτών των εμφανίσεων με μπαλέτα γνωρίσαμε και την Καίτη Γαρμπή, αφού μαζί με την αδερφή της για αρκετά χρόνια πλαισίωναν χορευτικά τον Φλωρινιώτη.
Η συμβολή του Φλωρινιώτη στην ποντιακή μουσική ήταν μεγάλη, όχι μόνο με τραγούδια που έλεγε στα προγράμματα του και είχε ηχογραφήσει σε δίσκους αλλά και μέσω των μελό ταινιών που είχε γυρίσει και πρωταγωνιστήσει όπου αναδείκνυε όχι μόνο τα ήθη και τα έθιμα των Ποντίων αλλά και την γλώσσα ως μια καταγραφή για τους επόμενους.
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης σε μια καριέρα εξήντα χρόνων μπόρεσε και τα έκανε όλα. Σε μια εποχή που το λαϊκό τραγούδι ήταν συγκεκριμένο, αυτός κατάφερε και επέβαλε την δική του αισθητική και έγινε ο πρώτος showman αυτού του είδους και το κράτησε μέχρι την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση. Μετέτρεψε το κιτς σε καλτ και έκανε το όνομα του προσωνύμιο του καλλιτεχνικού εαυτού του.
Με τον χαμό κάθε καλλιτέχνη, δεν προσπαθούμε να απαριθμούμε τις επιτυχίες τους αλλά να δίνουμε την αφορμή για να ψάξετε την δισκογραφία του από την αρχή, χαρίζοντας στον εαυτό σας την ευκαιρία να μάθετε κάτι παραπάνω για κάποιον/α που ίσως είχατε δεδομένο και ταυτισμένο με κάτι συγκεκριμένο.
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης είναι μια τέτοια περίπτωση που αξίζει μια άλλη ματιά σε ότι αφήνει πίσω του από σήμερα και γίνεται κοινή ιστορία όλων μας.
Τελικά Γιάννη δεν πείραξε καθόλου που ήσουν και θα είσαι η μεγαλύτερη φίρμα. Ευχαριστούμε.
Διαβάστε μια μακροσκελή συνέντευξη του στον Μποσκοίτη, εδώ.
© 2023, Christos Vasilakopoulos. All rights reserved.
