O Abel Makkonen Tesfaye, κατά κόρον γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο The Weeknd, έσκασε εντελώς ξαφνικά στο προσκήνιο της μουσικής βιομηχανίας το 2011 σε ηλικία μόλις 21 ετών, χαρίζοντας μερικά από τα πιο διαχρονικά τραγούδια στην ιστορία της εναλλακτικής RnB. Μέσα από την μουσική του, κατάφερε να μετατρέψει έναν εναλλακτικό μουσικό κόσμο σε κάτι πιο εμπορικό και mainsteam, ενώ πολλές φορές το κοινό του – αλλά και το γενικό, ειδικά τα τελευταία χρόνια – του έχει δώσει τον τίτλο του “επόμενου Michael Jackson”.
Το εξώφυλλο του “Echoes Of Silence”
Ένας βαρύς τίτλος για έναν σχετικά νέο καλλιτέχνη, που όμως, για να τον απέκτησε αυτός κι όχι κάποιος άλλος, κάτι έκανε καλά. Το δισκογραφικό του ντεμπούτο έγινε με το mixtape ‘High Of Balloons’, το σίκουελ ‘Thursday’ και το τέλος της τριλογίας ‘Echoes of Silence’. Σε αυτό το άρθρο δεν γιορτάζεται μόνο το τελευταίο mixtape, αλλά και το τέλος μιας ιδιαίτερα επιτυχημένης μουσικής τριλογίας, που θα καθιέρωνε αργότερα τον Weeknd σε ένα pop και RnB είδωλο, κάνοντάς τον να γνωρίσει την επιτυχία που, ως παιδί που μεγάλωνε στο Τορόντο, δεν είχε φανταστεί ποτέ.
Το mixtape
Το τελευταίο κομμάτι της μουσικής τριλογίας του Έιμπελ αποτελείται από 9 τραγούδια, με υπέροχες μεταβάσεις μεταξύ τους, δίνοντας την αίσθηση ότι είναι ένα ενιαίο μουσικό έργο. Αρχίζουμε με το “D.D.” μια dark, αισθητική και ατμοσφαιρική διασκευή του κλασικού “Dirty Diana” από τον Michael Jackson, το οποίο σύμφωνα με τον ίδιο, είχε γραφτεί για την πριγκίπισσα Diana της Μεγάλης Βρετανίας. Στη συνέχεια ακολουθεί το ακόμα πιο ατμοσφαιρικό “Montreal”, με έντονα μπάσα και το γνωστό φαλτσέτο της φωνής του τραγουδιστή να του δίνει ακόμα περισσότερη ένταση, ενώ στο παρασκήνιο παίζει ένα απόσπασμα από την γαλλική επιτυχία της France Gall, “Laisse Tomber Les Filles”, τραγουδισμένο από τον ίδιο.
Ακολουθεί το άκρως αισθησιακό κι ερωτικό “Outside”, στο οποίο ο Weeknd προσπαθεί να σκιαγραφήσει το σεξ μαζί του, περιγράφοντας την ερωτική συνεύρεση με μια γυναίκα που πρόσφατα είχε χωρίσει από τον σύντροφό της. Με έντονη αυτοπεποίθηση και ερωτική διάθεση, στο τραγούδι υπάρχουν δυνατά μπάσα που συνοδεύουν την κάθε συλλαβή του τραγουδιστή, ενώ από πίσω χρησιμοποιείται ένα απόσπασμα από το τραγούδι “Go Outside” των Cult.
Στη συνέχεια μπαίνει το 7-λεπτο “XO/The Host”, θεματική του οποίου αυτή τη φορά είναι η προσπάθεια να κάνει την κοπέλα του να ζήσει με τον δικό του τρόπο ζωής, δηλαδή λεφτά, σεξ, ποτό και μαριχουάνα. Της λέει ότι του αρέσει να την βλέπει με κόκκινα μάτια, κάτι που προκύπτει από την χρήση τσιγάρου μαριχουάνας, ενώ της εκδηλώνει την επιθυμία του να βιντεοσκοπήσουν τον έρωτά τους. Και σε αυτό το τραγούδι υπάρχει μουσική αναφορά, αυτή την φορά στο “Sarabande” του G.F. Handel, ένα αριστούργημα κλασικής μουσικής του 17ου αιώνα μ.Χ.
Συνεχίζουμε με το εκρηκτικό και πιο άγριο “Initiation”, στο οποίο περιγράφει στην κοπέλα του ότι για να είναι μαζί του, θα πρέπει να αποδεχτεί τον τρόπο ζωής που περιγράφει και στο προηγούμενο κομμάτι, αλλά και να αποδεχτεί τους φίλους του, το λεγόμενο ΧΟ crew. Η φωνή του σε όλο το τραγούδι είναι πειραγμένη ώστε να ακούγεται σαν να είναι υπό την επήρεια κόκας.
Έπειτα, στο “Same Old Song” με τον Juicy J. περιγράφει το πώς μια πρώην του επιδίωξε επανένωση μαζί του, αφού αυτός είχε ήδη γίνει διάσημος. Στο ρεφρέν εντυπωσιάζει με τις φωνητικές του ικανότητες, ενώ τα μπάσα πίσω του συνοδεύουν υπέροχα την φωνή του. Και σε αυτό το κομμάτι είναι έντονη η επιρροή του από τον Michael Jackson, τόσο φωνητικά όσο και ρυθμικά.
Στο 7ο κομμάτι του mixtape, “The Fall”, ο τραγουδιστής είναι ατρόμητος και απολαμβάνει υπερήφανα την δόξα και την φήμη του, λέγοντας πως έχει περάσει πολλά οπότε δεν φοβάται τίποτα, ούτε καν την πτώση από την κορυφή στην οποία βρίσκεται, μιας που στη ζωή του παλιότερα είχε ήδη πιάσει πάτο. Μας δίνει να καταλάβουμε ότι η φήμη που απέκτησε συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πολλές ουσίες στις οποίες έχει εθιστεί.
Στη συνέχεια έρχεται το εκρηκτικά συναισθηματικό “Next”, ένα από τα δυνατότερα κομμάτια του, στο οποίο παραδέχεται ότι μπορεί η φήμη να του έχει φέρει σχέσεις, γυναίκες και σεξ, αλλά δεν υπάρχει αγάπη. Είναι μαζί του επειδή είναι το επόμενο μεγάλο όνομα, κι αυτό το καταλαβαίνει παρά το νεαρό της ηλικίας του (21).
To mixtape κλείνει με το “Echoes of Silence”, ένα ακόμα συναισθηματικό κομμάτι στο οποίο βγαίνει η τρυφερή πλευρά του Έιμπελ. Σε αυτόν τον επίλογο, ο τραγουδιστής κάνει μια σημαντική και πολύπλευρη ερώτηση: ποιος είναι το πραγματικό θύμα αυτής της ιστορίας που αφηγείται στο δίσκο; Η κοπέλα που έμπλεξε μαζί με έναν άνθρωπο εθισμένο σε ουσίες και σεξ, ή αυτός που, ενώ εκείνη ήξερε που έμπλεκε, τώρα τον πληγώνει; Τα φωνητικά σε αυτό το τραγούδι είναι πολύ ατμοσφαιρικά, ενώ το πιάνο που συνοδεύει την φωνή ακόμα περισσότερο μελαγχολικό.
Σε γενικές γραμμές, το τέλος αυτής της τριλογίας αφηγείται το πώς μια σχέση με έναν άνθρωπο που δεν ταιριάζει στην κοσμοθεωρία ενός άλλου ανθρώπου μπορεί να είναι καταστρεπτική, ιδίως για τον πρώτο που νόμιζε ότι έγινε αποδεκτός, ενώ στην ουσία ήταν ένας “περίεργος ενθουσιασμός” για τον άλλο, με αποτέλεσμα το μόνο που να μένει στο τέλος να είναι η ηχώ της μοναξιάς, που πάει πακέτο με την φήμη. Ο δίσκος απέκτησε μεγάλη κριτική αποδοχή, ενώ το άλμπουμ, αν και mixtape που γράφτηκε στις πολύ αρχές της καριέρας του Weeknd, μετράει ήδη περισσότερα από 350 εκατομμύρια streams στο Spotify, με μεγαλύτερες διαφημιστικές και εμπορικές επιτυχίες τα κομμάτια “D.D.”, “Montreal” και “Next”.
Απόσπασμα από το βίντεο του “Echoes Of Silence”, που ανέβηκε επετειακά δέκα χρόνια μετά το τέλος της τριλογίας
Το Εchoes of Silence είναι ένα εμβληματικό παράδειγμα mixtape και κατάφερε να καταργήσει τον μύθο ως εκείνη την εποχή, ότι συνήθως mixtape είναι μια προχειροδουλειά άλμπουμ με έλλειψη δημιουργικότητας. Η τριλογία είναι ένα πολύ αξιοπρεπές έργο του Weeknd και τον ανέδειξε ως έναν από τους πιο υποσχόμενους νέους καλλιτέχνες της γενιάς του, με εκρηκτικά beats, ερωτικά πλήκτρα και synthesizer, μελαγχολικά πιάνο, μια σκοτεινή και κλειστοφοβική περσόνα του τραγουδιστή, κυνισμό, εσωστρέφεια και εθισμό, εκλεκτές μουσικές αναφορές σε καλλιτέχνες και επίδειξη των φωνητικών ικανοτήτων ενός καλλιτέχνη που, 9 χρόνια μετά το τέλος της τριλογίας, θα έγραφε το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών (“Blinding Lights”) και θα αποτελούσε μια μουσική έκρηξη.
© 2021 – 2022, Tasos Mpanos. All rights reserved.
