Μετά το σκοτεινό και σχεδόν κλειστοφοβικό If You’re Reading This It’s Too Late mixtape, ο Drake επιστρέφει με το τέταρτο studio album του, έβδομο αν συμπεριλάβουμε και τα mixtapes, Views, ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα που αμφιβάλλω αν πέτυχε το στόχο του. Βιρτουόζος του στύλ, όπως πάντα, με άρτιες παραγωγές και εξαιρετικές συνεργασίες. Αλλά τελικά ακούγοντας το, αψεγάδιαστης αισθητικής, album νιώθεις ότι κάτι λείπει, και αυτό που λείπει είναι η θεματολογία. Στερείται έμπνευσης; Ποιος ξέρει. Τα θέματα του album περιορίζονται στα γκομενικά, συνεχώς τραγουδά για μία κοπέλα που τον παράτησε, την πατρίδα του το Τορόντο και τα επιτεύγματά του ως ένας, ομολογουμένως, από τους εμπορικότερους, παγκοσμίου φήμης, rapper της εποχής μας. Αυτό που ξεχωρίζει στο album, είναι η ποικιλία των ειδών μουσικής που καταπιάνεται ο Drake, από τις mid-tempo μπαλάντες, τα γνωστά του λημέρια, στις σκοτεινές πλευρές του album, αμιγώς hip-hop – αν και έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές ότι δεν είναι rapper – μέχρι τα σημεία, πολλά στον αριθμό, με την πιο tropical, νησιώτικη διάθεση, τα οποία είναι και τα αγαπημέναμε μου τραγούδια – ένεκα που έρχεται και το καλοκαιράκι.
Στο πρώτο κομμάτι καταπιάνεται με τα οικογενειακά θέματα “Keeping The Family Close”, και όπως ξεκινά “9” έτσι και ολοκληρώνεται το album “Views” με μία μικρή ξενάγηση στην πατρίδα του, Τορόντο του Καναδά.
“U With Me”, “Redemption”, “Faithful” και “Fire & Desire”. Ποιά είναι η κοπελιά που κατάφερε να τον ρίξει στα πατώματα, δεν θα μάθουμε ποτέ.
Και εκεί που ετοιμάζεται να κλείσει το μάτι, έρχεται το old school “Feel No Ways”, με smooth R&B beats, “I tried with you / There’s more than life than sleeping in and getting high with you”, να μας ξεσηκώσει.
“Hype”, όπως προδίδει ο τίτλος, ξεκινά η εγωκεντρική, στα όρια του God complex, πλευρά του album – κάθε εμπορικός rapper που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να καυχηθεί και λίγο για τα #1 και τα λεφτά που έβγαλε, και να πετάξει και καμία μπηχτή στο συνάφι του. “Still Here” και “Grammys”, η συνεργασία του με τον πολλές φορές partner in crime Future.
Ένα τραγούδι που ξεκινά σαμπλάροντας τη Mary J. Blige των 90’s – συγκεκριμένα το “Mary’s Joint” – αν μη τι άλλο ξεκινά με γερά θεμέλια. Στο “Weston Road Flows” o Drake μας πάει ένα ταξιδάκι down memory lane, και θυμάται τον παλιό καλό καιρό.
Καλώς όρισες καλοκαιράκι, “With You”, “Controlla” και “One Dance”. Τζαμαϊκανικές επιρροές, με funky, house στοιχεία, σίγουρα θα τα ακούσουμε φέτος στην παραλία και θα μας ανοίξουν την όρεξη για cocktails, à la “Hotline Bling”.
Στην album version του “Pop Style” απουσιάζουν οι Jay Z και Kanye West, μία περίεργη και θαρραλέα κίνηση απο τον Drake, μιας και το τραγουδι είχε κυκλοφορήσει ήδη ως promo single με τη συμμετοχή του The Throne διδύμου.
Τα δικά μου highlights είναι το “Childs Play”, ο Drake με πιο ανέμελη, αστεία διάθεση, και το “Too Good”, το πιο pop κομμάτι του δίσκου – island-influented και αυτό – η συνεργασία του με την Rihanna, η χημεία τους είναι απαράμιλλη.
Αυτό που περιμέναμε από τον Drake ήταν να πειραματιστεί, να βγεί από το κουτί του, να δοκιμάσει κάτι καινούριο, να μας προτείνει κάτι καινούριο, όπως έκαναν τόσοι άλλοι, Beyoncé, Rihanna, Kanye West, Kendrick Lamar, και δημιούργησαν αριστουργήματα. Ζηλευτό σίγουρα από πολλούς το νέο του album, μία άψογη δουλειά, αλλά για κάποιον άλλο καλλιτέχνη, όχι του δικού του βεληνεκούς. Εχθρός της δημιουργίας, η επανάπαυση και η στασιμότητα.
© 2016, Dimitris Grivas. All rights reserved.
